کتابخانه دیجیتال

شمس مغربی

شمس مغربیدیوان اشعار | شمس مغربیغزلیات

484

شمارهٔ ۱: خورشید رخت چو گشت پیدا
شمارهٔ ۲: ز روی ذات بر افکن نقاب اسما را
شمارهٔ ۳: بیاور ساقی آنجا صفا را
شمارهٔ ۴: ای جمله جهان در رخ جانبخش تو پیدا‏
شمارهٔ ۵: ای جمله جهان در رخ جانبخش تو پیدا‏
شمارهٔ ۶: ورای مطلب هر طالب است مطلب ما
شمارهٔ ۷: بدست خویش چهل صبح بامداد الست
شمارهٔ ۸: هیچ دانی که کیستیم و شما
شمارهٔ ۹: بیا در بحر و دریا شو رها کن این من و ما را
شمارهٔ ۱۰: بیا بر چشم عاشق کن تجلی روی زیبارا
شمارهٔ ۱۱: ای بلبل جان چونی اندر قفس تنها
شمارهٔ ۱۲: چون تافت بر دل من پرتو جمال حبیب
شمارهٔ ۱۳: ای کرده متجلی رخت از دیده هر خوب
شمارهٔ ۱۴: مرا که لعل لبت ساقی است و جام شراب
شمارهٔ ۱۵: ای صفات بیکران تو طلسم گنج ذات
شمارهٔ ۱۶: ای روی تو مهر و کَون ذرات
شمارهٔ ۱۷: ای صفاتت حجاب چهره ذات
شمارهٔ ۱۸: ای کائنات ذات ترا مظهر صفات
شمارهٔ ۱۹: ای از دو جهان نهان عیان کیست
شمارهٔ ۲۰: ور هزاران جام گوناگون شرابی بیش نیست
شمارهٔ ۲۱: مهر سر گشته کافتاب کجاست
شمارهٔ ۲۲: اگر ز روی براندازد او نقاب صفات
شمارهٔ ۲۳: ساقی باقی که جانم مست اوست
شمارهٔ ۲۴: چنان مستم چنان مستم چنان مست
شمارهٔ ۲۵: آنچه مطلوب دل و جان است ابا جان و دلست
شمارهٔ ۲۶: دلی که آینه روی شاهد ذات است
شمارهٔ ۲۷: بیار ساقی از آن می که هست آب حیات
شمارهٔ ۲۸: دل غرقه انوار جمالی و جلالی است
شمارهٔ ۲۹: هیچکس را اینچنین یاری که ما را هست نیست
شمارهٔ ۳۰: با تو است آن یار دائم ور تو یکدم دور نیست
شمارهٔ ۳۱: هیچ میدانی که عالم از کجاست
شمارهٔ ۳۲: بر آب حیات تو جهان همچو حیاتی است
شمارهٔ ۳۳: انکه او دیده جان و دل و نور بصر است
شمارهٔ ۳۴: حسن روی هر پریرویی ز حسن روی اوست
شمارهٔ ۳۵: بیدل و دلدار نتوانم نشست
شمارهٔ ۳۶: چون رخت را هر زمان حسن و جمالی دگر است
شمارهٔ ۳۷: صفا و روشنی کاندرون خانه ماست
شمارهٔ ۳۸: آنچه کفر است بر خلق، بر ما دین است
شمارهٔ ۳۹: هرآنکه طالب آنحضرت است مطلوب است
شمارهٔ ۴۰: گذشت عهد نبوت و رسید دور ولایت
شمارهٔ ۴۱: مرا دلیست کا او را نه انتهاست و نه غایت
شمارهٔ ۴۲: چو باده چشم تو خوده است دل خراب چراست
شمارهٔ ۴۳: با منست آنکس که بودم طالب او با منست
شمارهٔ ۴۴: آنکه او در هر لباسی شد عیان پیداست کیست
شمارهٔ ۴۵: از دهانش بسخن جز اثری نتوان یافت
شمارهٔ ۴۶: نهان پیر تو خویش آفتاب رخت
شمارهٔ ۴۷: دل شد اندر پیچ و تاب حلقه گیسوی اوست
شمارهٔ ۴۸: ریخت خونم که این شراب من است
شمارهٔ ۴۹: آنکس که دیده در طلب او مسافر است
شمارهٔ ۵۰: این جوش که از میکده برخاست چه جوش است
شمارهٔ ۵۱: آنچه جان گفت بدل باز نمییارم گفت
شمارهٔ ۵۲: این کرد پریچهره ندانم که چه کرد است
شمارهٔ ۵۳: بیار ساقی باقی بریز برمن حادث
شمارهٔ ۵۴: چو بحر نامتناهیست دایما موّاج
شمارهٔ ۵۵: سحرگهی که موذن بفالق الاصباح
شمارهٔ ۵۶: صبح ظهور دم زد و عالم پدید شد
شمارهٔ ۵۷: گوهری از موج بحر بیکران آمد پدید
شمارهٔ ۵۸: از جنبش بحر قدم برخاست موجی بی عدد
شمارهٔ ۵۹: ساختی از عین خود غیری که عالم این بود
شمارهٔ ۶۰: بیرون دوید باز ز خلوتگه وجود
شمارهٔ ۶۱: هر زمان خورشید او از مشرقی سر بر کند
شمارهٔ ۶۲: بتم باهر سری هر سو سروکار دگر دارد
شمارهٔ ۶۳: تا که خورشید من از مشرق جان پیدا شد
شمارهٔ ۶۴: پا ز حد خویش بیرون نمیباید نهاد
شمارهٔ ۶۵: نشان و نام مرا روزگار کی داند
شمارهٔ ۶۶: دل ما هر نفسی مشرب دیگر دارد
شمارهٔ ۶۷: مَهَت هر لحظه از کو مینماید
شمارهٔ ۶۸: دل همه دیده شد و دیده همه دل گردید
شمارهٔ ۶۹: دلی نداشتم آنهم که بود، یار ببرد
شمارهٔ ۷۰: ز قدرت سرو بستان آفریدند
شمارهٔ ۷۱: از جنبش این دریا هر موج که برخیزد
شمارهٔ ۷۲: شاه بتان ماه رخان عرب رسید
شمارهٔ ۷۳: جانم از پرتو روی چنان میگردد
شمارهٔ ۷۴: مرا بفقر و فنا افتخار میباشد
شمارهٔ ۷۵: رخت هر دم جمالی مینماید
شمارهٔ ۷۶: رخت گرچه چو خورشید فلک مستور میباشد
شمارهٔ ۷۷: چون عکس رخ دوست در آینه عیان شد
شمارهٔ ۷۸: دلی که با رخ زلف تو همنشین باشد
شمارهٔ ۷۹: بی نقاب آن جمال نتوان دید
شمارهٔ ۸۰: نهان بصورت اغیار یار پیدا شد
شمارهٔ ۸۱: دلی دارم که در روی غم نگنجد
شمارهٔ ۸۲: مست ساقی خبر از حام و سبوئی دارد
شمارهٔ ۸۳: اگر ز جانب ما ذلت و نیاز نباشد
شمارهٔ ۸۴: مرا دلیست که در وی بغیر دوست نگنجد
شمارهٔ ۸۵: رخ زیبای تو را آینه ای میباید
شمارهٔ ۸۶: ز دریا موج گوناگون برآمد
شمارهٔ ۸۷: می حدیثی از لب ساقی روایت می کند
شمارهٔ ۸۸: سلطان، سرِ تخت شهی کرد تنزّل
شمارهٔ ۸۹: بی پرتو رخسار تو پیدا نتوان شد
شمارهٔ ۹۰: دل من هر نفسی از تو تجلّی طلبد
شمارهٔ ۹۱: دل از بند من بیدل رها شد
شمارهٔ ۹۲: ایجمال تو در جهان مشهور
شمارهٔ ۹۳: مینماید هر زمانی روئی از ابرویی دگر
شمارهٔ ۹۴: از سوادالوجه فی الدارین اگر داری خبر
شمارهٔ ۹۵: دیده سرگردان و نور دیده دایم در نظر
شمارهٔ ۹۶: ای حسن ترا دیده ما گشته به دیدار
شمارهٔ ۹۷: میفرستد هر زمانی دوست پیغامی دگر
شمارهٔ ۹۸: اندر آمد زور خلوت ما یار سحر
شمارهٔ ۹۹: ای آخر هر اول و ای اول هر آخر
شمارهٔ ۱۰۰: نخست دیده طلب کن پس آنگهی دیدار
شمارهٔ ۱۰۱: نیست پنهان حق ز چشم مردمان و حق شناس
شمارهٔ ۱۰۲: میکند بر دل تجلی مهر رویش هر نفس
شمارهٔ ۱۰۳: طریق مدرسه و رسم خانقاه مپرس
شمارهٔ ۱۰۴: دلا گر دیده ای داری بیا بگشا بدیدارش
شمارهٔ ۱۰۵: دل من آیینه تست مصفا دارش
شمارهٔ ۱۰۶: مرا ز من بستان دلبرا بجذبه خویش
شمارهٔ ۱۰۷: او چون فکند خویش تو خود را میفکنش
شمارهٔ ۱۰۸: مرا از روی هر دلبر تجلی میکند رویش
شمارهٔ ۱۰۹: نقشی به بست دلبر من بر مثال خویش
شمارهٔ ۱۱۰: تا شراب عشق از جام ازل کردیم نوش
شمارهٔ ۱۱۱: بیا که کرده ام از نقش غیر آینه پاک
شمارهٔ ۱۱۲: تویی خلاصه ارکان انجم و افلاک
شمارهٔ ۱۱۳: نظرت فی رمقی نظره فصا ز فداک
شمارهٔ ۱۱۴: بر دل ریشم لبت دارد بسی حق نمک
شمارهٔ ۱۱۵: زهی ساکن شده در خانه دل
شمارهٔ ۱۱۶: اگرچه پادشه عالمم گدای توام
شمارهٔ ۱۱۷: ما سالها مقیم در یار بوده ایم
شمارهٔ ۱۱۸: ما جام جهان نمای ذاتیم
شمارهٔ ۱۱۹: هر سو که دویدم همه سوی تو دیدیم
شمارهٔ ۱۲۰: مه مهر تو دیدیم و ز ذرّات گذشتیم
شمارهٔ ۱۲۱: بر دو عالم پادشاهی میکنم
شمارهٔ ۱۲۲: از خانقه و صومعه و مدرسه رستیم
شمارهٔ ۱۲۳: ما مست و خراب چشم یاریم
شمارهٔ ۱۲۴: گه از روی تو مجموعم گه از زلفت پریشانم
شمارهٔ ۱۲۵: ز چشم مست ساقی من ‌‌‌‌‌خرابم
شمارهٔ ۱۲۶: معنی حسن تو در صورت جان میبینم
شمارهٔ ۱۲۷: ما از میان خلق کناری گرفته ایم
شمارهٔ ۱۲۸: یار تا من هستم از خود با خبر نگذاردم
شمارهٔ ۱۲۹: من که در صورت خوبان همه او میبینم
شمارهٔ ۱۳۰: منم که روی ترا بی‌نقاب میبینم
شمارهٔ ۱۳۱: ما از ازل مقامر و خمار آمدیم
شمارهٔ ۱۳۲: دیده وام گشته از تو برویت نگرم
شمارهٔ ۱۳۳: صنما هر نفسی در گذرت میبینم
شمارهٔ ۱۳۴: گه چو چنگم و گاه چو نی بنوازم
شمارهٔ ۱۳۵: دلبری دارم که در فرمان او باشد دلم
شمارهٔ ۱۳۶: ای روی تو در حجاب کَونین
شمارهٔ ۱۳۷: ای نهان در ذات پاکت ذات کَون
شمارهٔ ۱۳۸: ار رخت پنهان بنور خویشتن
شمارهٔ ۱۳۹: خود پرستی پیشه دارد روز و شب
شمارهٔ ۱۴۰: ز چشم من توئی در جمال خود نگران
شمارهٔ ۱۴۱: کو جذبه که آن بستاند مرا از من
شمارهٔ ۱۴۲: دلی دارم که باشد جای جانان
شمارهٔ ۱۴۳: گنج های بینهایت یافتم در کنج دل
شمارهٔ ۱۴۴: ایدوست بیا بر نظر ما نظری کن
شمارهٔ ۱۴۵: قطره ائی از قعر دریا دم مزن
شمارهٔ ۱۴۶: چه ساقی است که مست مدام اوست جهان
شمارهٔ ۱۴۷: ایدل اینجا کوی جانان است از جان دم مزن
شمارهٔ ۱۴۸: پیش و قد ریش از سر و گلستان دم مزن
شمارهٔ ۱۴۹: بیا ز چهره خوبان جمال خود را ببین
شمارهٔ ۱۵۰: گفتمش خواهم که بینم مر ترا ای نازنین
شمارهٔ ۱۵۱: ای همه صفات من آینه صفات تو
شمارهٔ ۱۵۲: هیچکس بخویشتن ره نبرد به سوی او
شمارهٔ ۱۵۳: آنکه عمری درپی او میدویدم سو‌بسو
شمارهٔ ۱۵۴: صفت و شکل و دهانش بزبان هیچ مگو
شمارهٔ ۱۵۵: عشق من حسن ترا درخور اگر هست بگو
شمارهٔ ۱۵۶: بیا دلا به کجا خورده شراب بگو
شمارهٔ ۱۵۷: آن مرغ بلند آشیانه
شمارهٔ ۱۵۸: آن که خود را مینماید در رخ خوبان چو ماه
شمارهٔ ۱۵۹: لب ساقی مرا هم نقل و هم جام است و هم باده
شمارهٔ ۱۶۰: منم ز یار نگارین خود جدا مانده
شمارهٔ ۱۶۱: ای در پس هر لباس و پرده
شمارهٔ ۱۶۲: آغاز مشتریست ببازار آمده
شمارهٔ ۱۶۳: مرا آن لبت خندان تازه
شمارهٔ ۱۶۴: آنچه میدانم از آن یار بگویم یا نه
شمارهٔ ۱۶۵: ز چشم من چو تو ناظر بحسن خود بینی
شمارهٔ ۱۶۶: چو تافت بر دل و بر جانم آفتاب تجلی
شمارهٔ ۱۶۷: زد حلقه دوش بر دل ما یار معنوی
شمارهٔ ۱۶۸: سبو بشکن که آبی بی‌سبوئی
شمارهٔ ۱۶۹: پیش شیران دعوی شیری مکن چون روبهی
شمارهٔ ۱۷۰: دارد نشان یارم هر دلبری و یاری
شمارهٔ ۱۷۱: تو نگاره بلطافت همگی جان و دلی
شمارهٔ ۱۷۲: جنون فوق عایات الجنونی
شمارهٔ ۱۷۳: مرا به خلوت جان دلبریست پنهانی
شمارهٔ ۱۷۴: چو نیست چشم دلت تا جمال او بینی
شمارهٔ ۱۷۵: چه باده است که مست است میفروش از وی
شمارهٔ ۱۷۶: تو میخواهی که تا تنها تو باشی
شمارهٔ ۱۷۷: تا تو اندر مراتب عددی
شمارهٔ ۱۷۸: رخ دلدار را نقاب توئی
شمارهٔ ۱۷۹: شهدت فیک جمالا فینت فیبذاتی
شمارهٔ ۱۸۰: دوش ان صنم بیگانه وش بگذشت بر من چون پری
شمارهٔ ۱۸۱: چه باشد اگر زانکه تو گاه گاهی
شمارهٔ ۱۸۲: ای حسن تو در آیینه صورا و معنی
شمارهٔ ۱۸۳: تو ز مائی ولی ما را ندانی
شمارهٔ ۱۸۴: ای آفتاب رویت هرسو فکنده تابی
شمارهٔ ۱۸۵: منم مست از لب ساقی نه از می
شمارهٔ ۱۸۶: ای هر نفس تافته بر دل ز‌تو نوری
شمارهٔ ۱۸۷: صنما چرا نقاب از رخ خود نمیگشائی
شمارهٔ ۱۸۸: ای درخشان ز رخت مهر سپهر عالی
شمارهٔ ۱۸۹: انکه جان یابم از از انفاس خوشش هر نفسی
شمارهٔ ۱۹۰: ترا که دیده نباشد نظر چگونه کنی
شمارهٔ ۱۹۱: دلا چرا تو چنین بیقرار و مضطربی

شمس مغربی

آمارگیر وبلاگ