از خانقه و صومعه و مدرسه رستیم

در کوی مغان با می و معشوق نشستیم

سجّاده و تسبیح بیکسوس فکندیم

در خدمت ترسا بچه زنّار ببستیم

در مصطبع ها خرقه ناموس دریدیم

در میکده ها توبه سالوس شکستیم

از دانه تسبیح شمردن برهیدیم

وز دام صلاح و ورع و زهد بجستیم

در کوی مغان نیست شدیم از همه هستی

چون نیست شدیم از همه هستی، همه رستیم

زین پس مطلب هیچ زما دانش و فرهنگ

ای عاق ل هشیار که ما عاشق و مستیم

ما مست و خرابیم و طلبکار شرابیم

با آنکه چو ما مست و خراب است خوشستیم

المنته لله که ازین نفس پرستی

رستیم بکلی و کنون باده پرستیم

تا مغربی از مجلس ما رخت بدر برد

او بود حجاب ره ما رفت برستیم