زهی ساکن شده در خانه دل

گرفته سر بسر کاشانه دل

تو آن گنجی که از چشم دو عالم

شدی مستور در ویرانه دل

دلم بیتو ندارد زندگانی

که هم جانی و هم جانانه دل

بزنجیر سر زلفت گرفتار

شده پای دل دیوانه دل

چو دل پروانه شمع تو گردید

شده شمع فلک پروانه دل

همای جان که عالم سایه اوست

بدام اقتاده بهر دانه دل

بسی پیمود بر دل باده ساقی

ولیکن پر نشد پیمانه دل

خراباتی است بیرون از دو عالم

مگر نشنید ای افسانه دل

دلم از مغربی بگسست پیوند

که گه خویش است و گه بیگانه دل