بود که درگذرند از گناهکاری ما

که بیش از گنه ماست شرمساری ما

شدت چه زود فراموش عهد یاری ما

به یاری تو نه این بود امیدواری ما

جفا و جور تو با ما به اختیار تو نیست

چنانکه نیست وفا با تو اختیاری ما

به پاکدامنی ما هنوز نیست کسی

اگر چه شهره ی شهر است میگساری ما

بود قرار پس از کشتنش، چو می ماند

به بیقراری سیماب، بیقراری ما

به تن نزار و به دل زار تا به کی باشیم

ببین نزاری ما رحم کن به زاری ما

کنون ز لطف به مرهمی وگرنه چه سود

ز کار چون گذرد کار زخم کاری ما

ندیده عاشقی و طفلی و نمی دانی

فغان و ناله ای غیر از خروش و زاری ما

به خویش دشمن و با خصم دوستیم، رفیق

طریق دشمنی اینست و دوستداری ما