نمی کرد از غم جان دادن آزادم چه می کردم

به جان بودم ز غم گر جان نمی دادم چه می کردم

غم دل سخت و بار هجر سنگین، گر نمی بودی

تنی از آهن و جانی ز فولادم چه می کردم

پس از عمری مرا یکبار کردی یاد و خوشنودم

اگر یکبارگی می بردی از یادم چه می کردم

نداند نام یارم تا کسی شادم به گمنامی

اگر مجنون لقب می بود [و] فرهادم چه می کردم

ز دامت کآرزو دارم به قید آن گرفتاری

خدا ناکرده گرمی کردی آزادم چه می کردم

به این عجزی که از بیم رهایی می کنم ناله

رها می کرد اگر بی رحم صیادم چه می کردم

به افسون وفا کردم رفیق آخر بخود رامش

نمی آموخت گر این علم استادم چه می کردم