کتابخانه دیجیتال

رفیق اصفهانی

رفیق اصفهانیدیوان اشعار | رفیقغزل ها

344

شمارهٔ ۱: بود که درگذرند از گناهکاری ما
شمارهٔ ۲: به سر دارم هوای سجده خاک آستانی را
شمارهٔ ۳: رخت ای ماهرخ، ماهست، ماه دلفریب اما
شمارهٔ ۴: اگر بودی اثر فریاد ما را
شمارهٔ ۵: با غیر دیدم آن صنم سیم ساق را
شمارهٔ ۶: شب هجران همه دیدند یاران حال زارم را
شمارهٔ ۷: ای روی نکرده سوی دل‌ها
شمارهٔ ۸: کجا میل گلستان است ما را
شمارهٔ ۹: جفاکاری، چه می دانی تو یارا
شمارهٔ ۱۰: ای دلبری کز دلبران همتا نمی‌بینم تو را
شمارهٔ ۱۱: برد آن نامسلمان گر دل و جان اینچنین ما را
شمارهٔ ۱۲: هستم ز کوی آن بت گل پیرهن جدا
شمارهٔ ۱۳: تا کی خبر ز روز سفر می دهی مرا
شمارهٔ ۱۴: راضیم هر چه می داری به این خواری مرا
شمارهٔ ۱۵: از بهر یار دیده به کار است بس مرا
شمارهٔ ۱۶: از آن مژگان تر جاروب کردم آستانش را
شمارهٔ ۱۷: حیف از تو ای پری که شوی یار با رقیب
شمارهٔ ۱۸: تا ما رسیده آهم امشب
شمارهٔ ۱۹: اهل وطن بهم همه یارند و من غریب
شمارهٔ ۲۰: ای به زیبائی رخت چون آفتاب
شمارهٔ ۲۱: بود اگر با قد موزون آفتاب
شمارهٔ ۲۲: گر نیست به یاران ز وفا یار، مصاحب
شمارهٔ ۲۳: آن را که نیست آگهی اصلا ز سر غیب
شمارهٔ ۲۴: در موسمی که خیمه زند در چمن سحاب
شمارهٔ ۲۵: طغیان چو کرد عشق به دل فکر خانه نیست
شمارهٔ ۲۶: گلستان خرم است و گل ببار است
شمارهٔ ۲۷: نگار من عجب زیبا نگاری است
شمارهٔ ۲۸: نگار من چو تو زیبا نگار بسیار است
شمارهٔ ۲۹: مر مکش که ترا می کنند خلق ملامت
شمارهٔ ۳۰: تو را میخانه ای بت تا مقام است
شمارهٔ ۳۱: از هر رهی که دیده ام آن مه گذشته است
شمارهٔ ۳۲: نه ماه من ز پری رسم دلبری آموخت
شمارهٔ ۳۳: این چین فکنده در جبین کیست
شمارهٔ ۳۴: بعد عمری کاری پسر می بینمت
شمارهٔ ۳۵: مرا تا جان بجسم ناتوان است
شمارهٔ ۳۶: به من هر کار آن پرکار کرده است
شمارهٔ ۳۷: به تن تا جان غم فرسود من هست
شمارهٔ ۳۸: گر رفت جان و جسمم شد خاک آستانت
شمارهٔ ۳۹: درد من از تو دوا گشت؟ نگشت
شمارهٔ ۴۰: با آنکه وفادارتر از من دگری نیست
شمارهٔ ۴۱: تا دست می دهد می و معشوق می پرست
شمارهٔ ۴۲: همین نه در دل من صبر، دلستان نگذاشت
شمارهٔ ۴۳: عاشق مگو که عاقل و فرزانه خوشتر است
شمارهٔ ۴۴: یار اگر بیگانه از اغیار باشد خوشتر است
شمارهٔ ۴۵: زاهد به جرم مستی عشقم، شتاب چیست
شمارهٔ ۴۶: جانم ز تن درآمد و در سر هوای تست
شمارهٔ ۴۷: تو گر خون ریزیم ممنونم ای دوست
شمارهٔ ۴۸: بود هر درد را درمان شکی نیست
شمارهٔ ۴۹: بی قرارم از فراق یار یار من کجاست
شمارهٔ ۵۰: جز جفاکار تو با من ز جفا کاری نیست
شمارهٔ ۵۱: صد جفا بر دلم از یار جفاکاری هست
شمارهٔ ۵۲: به جان و دل مرا پیوند از آن است
شمارهٔ ۵۳: آنکه از عار به یاران نشود یار اینست
شمارهٔ ۵۴: آن را که به کف سیمی و در دست زری نیست
شمارهٔ ۵۵: ز خلق تا اثر و از جهان نشانی هست
شمارهٔ ۵۶: نه روی گل چو روی دل آرای دلبر است
شمارهٔ ۵۷: منم که مهرهٔ بخت مرا گشادی نیست
شمارهٔ ۵۸: برده دل از من پری‌رویی نمی‌گویم که کیست
شمارهٔ ۵۹: کسی چون تو بلا هرگز ندیده است
شمارهٔ ۶۰: دیدن آن سرو نازم آرزوست
شمارهٔ ۶۱: کار من مهر تو و پیشه تو کین منست
شمارهٔ ۶۲: با کوی یار روضه ی دارالقرار چیست
شمارهٔ ۶۳: بهر تو مرا پیشکشی جز دل و جان نیست
شمارهٔ ۶۴: بیمار درد را که دوا درد دیگر است
شمارهٔ ۶۵: فصل گل شد، سیر باغ و بوستانم آرزوست
شمارهٔ ۶۶: ماهی تو و جات طرف بامت
شمارهٔ ۶۷: دریغ یار عزیزم که از وفا عاری است
شمارهٔ ۶۸: چنان گشته کامم ز ایام تلخ
شمارهٔ ۶۹: کی به حسن آن که پریچهره و مهوش باشد
شمارهٔ ۷۰: چه باشد گر ترا ویرانه ی من خانه ای باشد
شمارهٔ ۷۱: مرا در جسم تا جان آفریدند
شمارهٔ ۷۲: هر کس به ره وفا نشیند
شمارهٔ ۷۳: دلدار من به زاری اگر یار من شود
شمارهٔ ۷۴: با غیر یار ترسم اگر یار من شود
شمارهٔ ۷۵: نه خود با من جفا آن بی وفا کرد
شمارهٔ ۷۶: چه می در جام من پیر مغان کرد
شمارهٔ ۷۷: به من یارم سر یاری ندارد
شمارهٔ ۷۸: غمش جا در دلم تنها ندارد
شمارهٔ ۷۹: به دل هر کس غم جانان ندارد
شمارهٔ ۸۰: مرا دیوانه آن جانانه دارد
شمارهٔ ۸۱: به عالم شادمان رندی زید کز هر غمی خندد
شمارهٔ ۸۲: مرا خاطر از آن بی غم نباشد
شمارهٔ ۸۳: از برم ای نگار حور نژاد
شمارهٔ ۸۴: تا کی ای زیبا صنم تا چند ای حوری نژاد
شمارهٔ ۸۵: مرا به باده کشی کاش آنکه عیب کند
شمارهٔ ۸۶: هر که یک لحظه حدیث غم من گوش کند
شمارهٔ ۸۷: نمی خواهی دلم چون شاد [و] می خواهی غمین باشد
شمارهٔ ۸۸: زین پریشانان مکش دامن که حیران تواند
شمارهٔ ۸۹: ترک تو چون ز دل کسی ای دلستان کند
شمارهٔ ۹۰: دلش دادم که با او همدم و هم خانه خواهم شد
شمارهٔ ۹۱: گر چرخ فلک با همه کس جور و جفا کرد
شمارهٔ ۹۲: خوش آنکه شب غمم سر آید
شمارهٔ ۹۳: فغان که مدعیان از منت جدا کردند
شمارهٔ ۹۴: دلم به وصل تو روزی که شادمان باشد
شمارهٔ ۹۵: کی جز تو در دل من دلدار دیگر آید
شمارهٔ ۹۶: غنچه و سرو کار آن قد و دهن نمی کند
شمارهٔ ۹۷: ز کوی یار به من زان خبر نمی آید
شمارهٔ ۹۸: آنچنان از تب عشق تو تنم می‌سوزد
شمارهٔ ۹۹: خوشا کسی که کباب و شراب با تو خورد
شمارهٔ ۱۰۰: آن جفا پیشه که منعش ز جفا نتوان کرد
شمارهٔ ۱۰۱: نه مهر، خوبی روی ترا نه مه دارد
شمارهٔ ۱۰۲: مگر از سینه ی من دل برآید
شمارهٔ ۱۰۳: دانی که از هجران تو بر ما چه شب‌ها بگذرد
شمارهٔ ۱۰۴: مرا با یار خود ای کاش بگذارند و کار خود
شمارهٔ ۱۰۵: گر ناله ی زارم اثری داشته باشد
شمارهٔ ۱۰۶: چند روزی از سر کویت سفر خواهیم کرد
شمارهٔ ۱۰۷: به من هر روز آن پیمان گسل پیمان از آن بندد
شمارهٔ ۱۰۸: سوی آن کز تو دلش خوش به نگاهی باشد
شمارهٔ ۱۰۹: عاشق یاری جفا بسیار می‌باید کشید
شمارهٔ ۱۱۰: کی به من رحم دگر خواهی کرد
شمارهٔ ۱۱۱: بینم اگر به جز تو زیانم بدیده باد
شمارهٔ ۱۱۲: شوخی که آشنا بکسی غیر ما نبود
شمارهٔ ۱۱۳: نکویان را وفا آئین پسندند
شمارهٔ ۱۱۴: دلم با ناتوانی پاس چشم یار هم دارد
شمارهٔ ۱۱۵: ای کرده ز خود بی خبرت یاد خداداد
شمارهٔ ۱۱۶: به رهی چو پادشاهان گذر آن پسر ندارد
شمارهٔ ۱۱۷: هرگز به دلم یاد تو ای ماه نیامد
شمارهٔ ۱۱۸: کو عاشق آزاری چو او تا عاشق زارش کند
شمارهٔ ۱۱۹: گفتم آن لعل لب از شیره جان ساخته‌اند
شمارهٔ ۱۲۰: این ماه که جا به بام دارد
شمارهٔ ۱۲۱: نه ضعف تن ز جانم سیر دارد
شمارهٔ ۱۲۲: لعل جانان یارب از جان ساختند
شمارهٔ ۱۲۳: گر نسوزد دل دلدار به من جا دارد
شمارهٔ ۱۲۴: گر چنین دلبر من آفت جان خواهد شد
شمارهٔ ۱۲۵: هر که را یاد تو در دل نفسی می آید
شمارهٔ ۱۲۶: گر جهان از ماه تا ماهی از آن من شود
شمارهٔ ۱۲۷: خوش آنکه مرا کشته به میدان تو یابند
شمارهٔ ۱۲۸: شاه من با خیل خوبان چون ز راهی بگذرد
شمارهٔ ۱۲۹: گل به گلشن زان گل رخسار یادم می دهد
شمارهٔ ۱۳۰: گلعذاران نگار من نگرید
شمارهٔ ۱۳۱: چکنم که باز آمد شب و یار من نیامد
شمارهٔ ۱۳۲: گر از دل و جان صبر و سکون شد شده باشد
شمارهٔ ۱۳۳: دایم به تو این گرمی بازار نماند
شمارهٔ ۱۳۴: ندانستی گرم شاد از نگاه گاه گاه خود
شمارهٔ ۱۳۵: آنکه ما را شیوهٔ تعلیم جز یاری نداد
شمارهٔ ۱۳۶: قاتل من ترک قتل بی گناهی هم نکرد
شمارهٔ ۱۳۷: شاد باد آنکه ز ناشادی من یاد نکرد
شمارهٔ ۱۳۸: لب تشنه ایم افغان زان نوش لب که دارد
شمارهٔ ۱۳۹: ز ما ترک سهی‌قدان رعنا برنمی‌آید
شمارهٔ ۱۴۰: گر مصور مه من نقش تو دلخواه کشد
شمارهٔ ۱۴۱: خوشا بادی که با آن باد گرد کوی یار آید
شمارهٔ ۱۴۲: نمی‌گویم ترا مهر و وفا اصلا نمی‌باشد
شمارهٔ ۱۴۳: بی وفائی که علاج دل پرخونم کرد
شمارهٔ ۱۴۴: بهار آمد و یار کسی نمی‌آید
شمارهٔ ۱۴۵: آن که لطفش گره از خاطر ما بگشاید
شمارهٔ ۱۴۶: در نیکوئی آفت جهان شد
شمارهٔ ۱۴۷: غمین عشق غم روزگار کم دارد
شمارهٔ ۱۴۸: جلوه که آن تازه جوان می کند
شمارهٔ ۱۴۹: نهادم بهر شرح شوق هر گه خامه بر کاغذ
شمارهٔ ۱۵۰: دل به نازی برد از من باز طناز دگر
شمارهٔ ۱۵۱: بی وفا یار من از یاری من عار مدار
شمارهٔ ۱۵۲: خواهم شکست زاهد چون در بهار دیگر
شمارهٔ ۱۵۳: دیدن قاصد خوش و خوشتر از آن پیغام یار
شمارهٔ ۱۵۴: ما را چو تو نیست یار دیگر
شمارهٔ ۱۵۵: روی تو یا آفتابست ای پسر
شمارهٔ ۱۵۶: هر دم ای یار ز تو می کشم آزار دگر
شمارهٔ ۱۵۷: زان نور دو دیده تا شوم دور
شمارهٔ ۱۵۸: از جان بهر صد بار اگر گویند جانی ای پسر
شمارهٔ ۱۵۹: نمی شوم ز سگ کوی او جدا هرگز
شمارهٔ ۱۶۰: روزم سیاه شد ز نگاه کلاه دوز
شمارهٔ ۱۶۱: بوده است ترا داغ نگاری نه و هرگز
شمارهٔ ۱۶۲: به سینه خون شد و دلدار غافلست هنوز
شمارهٔ ۱۶۳: شد سبزه ی خط از لب آن ماه لقاسبز
شمارهٔ ۱۶۴: گر دهد بلبل ز شوق روی گل جان در قفس
شمارهٔ ۱۶۵: غیر از سگ درش ز کسی حال ما مپرس
شمارهٔ ۱۶۶: نمود چون مه نو رخ ز طرف بام افسوس
شمارهٔ ۱۶۷: گر بهای می ستاند خرقه پیر می‌فروش
شمارهٔ ۱۶۸: شکر کز انجام خوب و خوبتر ز آغاز خویش
شمارهٔ ۱۶۹: ای همه جای تو خوش ای همه اعضای تو خوش
شمارهٔ ۱۷۰: دل هر کس به کاری خوش من و عشق نگاری خوش
شمارهٔ ۱۷۱: مهی دارم ندیده کس مثالش
شمارهٔ ۱۷۲: اگر روزی دهم صد بار جان نادیده دیدارش
شمارهٔ ۱۷۳: دلارامی که غافل نیستم یک لحظه از یادش
شمارهٔ ۱۷۴: به صورت ماه را گفتم شبی چون روی نیکویش
شمارهٔ ۱۷۵: ترا یک بار اگر گیرم در آغوش
شمارهٔ ۱۷۶: منم آن عاشق سرگشته که بر خاک درش
شمارهٔ ۱۷۷: از عشق تو در ملالتم کاش
شمارهٔ ۱۷۸: با ناله و آه همنشین باش
شمارهٔ ۱۷۹: به گلشن بگذرد گر با چنین قد و چنان عارض
شمارهٔ ۱۸۰: صبر کردم بر جفای او غلط کردم غلط
شمارهٔ ۱۸۱: بی تو ای رخشنده اختر زاختر رخشان چه حظ
شمارهٔ ۱۸۲: منم از چشم سیاهی به نگاهی قانع
شمارهٔ ۱۸۳: با رقیب از سر نو عهد و وفا بست دریغ
شمارهٔ ۱۸۴: صدق و کذب من و اغیار نمی دانی حیف
شمارهٔ ۱۸۵: ای دلبر نازنین شمائل
شمارهٔ ۱۸۶: کشد بهر وفا تا کی جفا دل
شمارهٔ ۱۸۷: رفتی و رفت از غمت ای غمگسار دل
شمارهٔ ۱۸۸: تو رشک گلشنی با کاکل و رخسار و قد ای گل
شمارهٔ ۱۸۹: باور کس نشود قصه ی بیماری دل
شمارهٔ ۱۹۰: ز تیغ ناز شوخی می‌تپد دل
شمارهٔ ۱۹۱: آمدی رفتی از برم غافل
شمارهٔ ۱۹۲: نثار راه جانان کی سزد جانی که من دارم
شمارهٔ ۱۹۳: عیانست از رخ کاهی، ز اشک ارغوانی هم
شمارهٔ ۱۹۴: چه حسن است اینکه گر صد بار رویت هر زمان بینم
شمارهٔ ۱۹۵: بیا ای مونس شبهای تارم
شمارهٔ ۱۹۶: گرفتم ز نادیدنت خون نگریم
شمارهٔ ۱۹۷: پاک و پاکیزه است اصل گوهرم
شمارهٔ ۱۹۸: همه از عشق من مات و من از عشق تو حیرانم
شمارهٔ ۱۹۹: نیاید تا به لب از ضعف جانم
شمارهٔ ۲۰۰: چنان ز عشق تو بدنام خلق ایامم
شمارهٔ ۲۰۱: ای کرده جوانی تو پیرم
شمارهٔ ۲۰۲: روزگاری روز خوش از وصل یاری داشتم
شمارهٔ ۲۰۳: به حسرت ای پری می دانی از کویت چسان رفتم
شمارهٔ ۲۰۴: پیاله داد بدستم سبو نهاد به دوشم
شمارهٔ ۲۰۵: تا چند جدا ز یار باشم
شمارهٔ ۲۰۶: به کوی یار باشد مدعی را راه و مسکن هم
شمارهٔ ۲۰۷: نداده هیچ جایی شور عشقی هیچ کس یادم
شمارهٔ ۲۰۸: چگونه از سر کوی کسی بار سفر بندم
شمارهٔ ۲۰۹: نمی کرد از غم جان دادن آزادم چه می کردم
شمارهٔ ۲۱۰: من دوستی به غیر برای تو می‌کنم
شمارهٔ ۲۱۱: به قربان قد و بالات گردم
شمارهٔ ۲۱۲: هر جا به خاک پا نهم از گریه تر کنم
شمارهٔ ۲۱۳: امروز بی تو خاک چنین گر به سر کنم
شمارهٔ ۲۱۴: بر آن سرم که دل به دلبری ندهم
شمارهٔ ۲۱۵: ما را نه چشم یاری نه یار مهربان هم
شمارهٔ ۲۱۶: زار از سر کوی یار رفتیم
شمارهٔ ۲۱۷: به جانم از غم جانان چه سازم
شمارهٔ ۲۱۸: از کوی تو غیر رفت و ما هم
شمارهٔ ۲۱۹: بود صیاد خوشدل تا من ناشاد می‌نالم
شمارهٔ ۲۲۰: دل چیست تا به دست تو ای دلستان دهم
شمارهٔ ۲۲۱: شب تا به روز بر سر کویت فغان کنم
شمارهٔ ۲۲۲: نه تنها در ره یاری جفا زان بی وفا دیدم
شمارهٔ ۲۲۳: چو در کنار رقیبان ترا نظاره کنم
شمارهٔ ۲۲۴: چو من از هجر آن لیلی لب شیرین دهن میرم
شمارهٔ ۲۲۵: تا از تو دور ای در نایاب مانده ام
شمارهٔ ۲۲۶: به عالم حاصلی جز غم ندارم
شمارهٔ ۲۲۷: شود چون شب بروزو روزگار خویشتن گریم
شمارهٔ ۲۲۸: من توبه ز صهبا چکنم گر نتوانم
شمارهٔ ۲۲۹: بی تو جانا زندگانی چون کنم
شمارهٔ ۲۳۰: شنیدمت که به حسنی فزون ز ماه چو دیدم
شمارهٔ ۲۳۱: به از عشق و گدایی منصب و جاهی نمی دانم
شمارهٔ ۲۳۲: دوستان را به خود از بهر تو دشمن کردم
شمارهٔ ۲۳۳: خوش آنکه جان به پایت ای دلستان فشانم
شمارهٔ ۲۳۴: ز جور دوست گر خود را به کام دشمنان دیدم
شمارهٔ ۲۳۵: از درت امروز و فردا ای دلارا می روم
شمارهٔ ۲۳۶: حال بسیار ناخوشی دارم
شمارهٔ ۲۳۷: به کار مشکل خود یاری از یاری نمی‌بینم
شمارهٔ ۲۳۸: زان دم که با تو عهد گسل عهد بسته ام
شمارهٔ ۲۳۹: به بلا زار و مبتلا که منم
شمارهٔ ۲۴۰: رخت جنت قدت طوبی است گفتم
شمارهٔ ۲۴۱: از لطف نمی بینی سویم چه خطا کردم
شمارهٔ ۲۴۲: به عالم حاصلی جز غم ندارم
شمارهٔ ۲۴۳: چند از دست تو سوزد جان من
شمارهٔ ۲۴۴: پس از کشتن گذاری بر مزارم می‌توان کردن
شمارهٔ ۲۴۵: بیا ای بت دمی در کعبه از بتخانه مسکن کن
شمارهٔ ۲۴۶: شد جان پاکان در رهت از بسکه خاک ای نازنین
شمارهٔ ۲۴۷: دلم خواهد که جان در راه خوبان
شمارهٔ ۲۴۸: رخ مانند گلبرگ ترش بین
شمارهٔ ۲۴۹: دور شد از یکدگر دور ز جانان من
شمارهٔ ۲۵۰: ز خوناب دل و از دیده خونابه بار من
شمارهٔ ۲۵۱: نداند کاش قدر مهر من مهرآزمای من
شمارهٔ ۲۵۲: با من آن نامهربان مه مهربان خواهد شدن
شمارهٔ ۲۵۳: خوشم بسایه ات ای سرو نازپرور من
شمارهٔ ۲۵۴: به غیر دل که کند تا سحر فغان با من
شمارهٔ ۲۵۵: صید سگان ایندرم تیع جفا بر من مزن
شمارهٔ ۲۵۶: عاشقان را به جفا خوار مکن
شمارهٔ ۲۵۷: به عمر خضر جدا از تو نیستم خرسند
شمارهٔ ۲۵۸: من نه در پیری ز هجر آن جوانم ناتوان
شمارهٔ ۲۵۹: دل نه همین می برد از من حسن
شمارهٔ ۲۶۰: به کار عشق خوشم خود چه کار بهتر ازین
شمارهٔ ۲۶۱: بیندیش ای پسر از آفت چشم بداندیشان
شمارهٔ ۲۶۲: خوش است در سرمه روی نیکوان دیدن
شمارهٔ ۲۶۳: آن می که هست آّب خضر شرمسار از آن
شمارهٔ ۲۶۴: شد چو شب روزم سیاه از دست تو
شمارهٔ ۲۶۵: کس را اگر یاری بود ای یار یاری همچو تو
شمارهٔ ۲۶۶: نه صبر دارم و نه تاب و نه توان بی تو
شمارهٔ ۲۶۷: دو دلستان که بلای دلند و جان هر دو
شمارهٔ ۲۶۸: با این همه بی وفائی تو
شمارهٔ ۲۶۹: گر سر ببرندم نکشم پا ز در تو
شمارهٔ ۲۷۰: دشمنی آن قدر که با ما تو
شمارهٔ ۲۷۱: گل خوار بود چو خار بی تو
شمارهٔ ۲۷۲: جان و دلم راست صد رخنه هر سو
شمارهٔ ۲۷۳: خوش تر ز طوبی است به خوبی نهال تو
شمارهٔ ۲۷۴: افکند مرد چنین گر نگه پرفن تو
شمارهٔ ۲۷۵: آمد ز خانه بیرون در دست جام باده
شمارهٔ ۲۷۶: این همه الفت به غیر از من جدایی این همه
شمارهٔ ۲۷۷: ای می فروش آزادیم زین سبحهٔ صددانه ده
شمارهٔ ۲۷۸: تا لاله و گل هست میان گل و لاله
شمارهٔ ۲۷۹: تنی دارد بنامیزد ز جان به
شمارهٔ ۲۸۰: بی‌جهت توسن کین تاخته‌ای یعنی چه؟
شمارهٔ ۲۸۱: تا کلک قضا رقم کشیده
شمارهٔ ۲۸۲: عادت به این مکن که کنی جور و کین همه
شمارهٔ ۲۸۳: جان می کندم ز تن کناره
شمارهٔ ۲۸۴: به چرخ اگر چه فزونست از شماره ستاره
شمارهٔ ۲۸۵: کشم جور از غمت ای نازنین ماه
شمارهٔ ۲۸۶: دقیقه فهم و ادا دان و نکته دان شده ای
شمارهٔ ۲۸۷: بازم چو شمع آتش به جان زد آتشین‌رخساره‌ای
شمارهٔ ۲۸۸: ای خوی بد ای دلبر بدخو که تو داری
شمارهٔ ۲۸۹: کی تو چو من ای نگار داری
شمارهٔ ۲۹۰: نظر سوی دل افگاری نداری
شمارهٔ ۲۹۱: بخشم از من گذر کردی و رفتی
شمارهٔ ۲۹۲: ز تست ما را امید یاری به توست ما را امیدواری
شمارهٔ ۲۹۳: خوش آنکه کشی باده و از خانه برآیی
شمارهٔ ۲۹۴: مرا محروم از آن آستان کردی نکو کردی
شمارهٔ ۲۹۵: به غیر آن ماه را بی‌مهر با من مهربان کردی
شمارهٔ ۲۹۶: خوشا روزی و حبذا روزگاری
شمارهٔ ۲۹۷: شد روزها که دارم بی مهر روی ماهی
شمارهٔ ۲۹۸: بسی ز اهل وفا گرچه از جفا کشتی
شمارهٔ ۲۹۹: در چمن جلوه گر ای سرو قد ساده کنی
شمارهٔ ۳۰۰: پیام من برسان ای نسیم صبح به جایی
شمارهٔ ۳۰۱: از آن در سینه از من کینه داری
شمارهٔ ۳۰۲: به لب رسیده مرا جان ز محنت دوری
شمارهٔ ۳۰۳: ز می نام و نشان تا هست باقی
شمارهٔ ۳۰۴: اگر رود سر من چون حباب بر سر می
شمارهٔ ۳۰۵: ای قد تو سرو سهی روی تو گلبرگ طری
شمارهٔ ۳۰۶: بندم از بند جدا گر تو جفا پیشه نمایی
شمارهٔ ۳۰۷: جفاکارا به یاران جز جفا کاری نمی‌دانی
شمارهٔ ۳۰۸: جفاکاری تو یارا جز جفاکاری چه می‌دانی؟
شمارهٔ ۳۰۹: تو نامهربان مه همانی که بودی
شمارهٔ ۳۱۰: برای مدعی ترک من ای پیمان شکن کردی
شمارهٔ ۳۱۱: چنان گشته ام ناتوان از جدایی
شمارهٔ ۳۱۲: دمی هزار جفا می کشم ز خوی فلانی
شمارهٔ ۳۱۳: خوش آن محفل که هر دم ساغر می
شمارهٔ ۳۱۴: ای دل ز تو خوش سالی و ماهی به نگاهی
شمارهٔ ۳۱۵: نگاه دلکش و رفتار دلستان که تو داری
شمارهٔ ۳۱۶: حیف از تو که با اهل وفا یار نباشی
شمارهٔ ۳۱۷: جان من گر دل به دست دلستانی داشتی
شمارهٔ ۳۱۸: وعدهٔ لطف و کرم‌ها کردی
شمارهٔ ۳۱۹: برد از دست دلها آورد چون پیش رو دستی
شمارهٔ ۳۲۰: جور با ما می کنی تا می کنی

رفیق اصفهانی

آمارگیر وبلاگ