به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیرباعی هاشمارهٔ ۳: طوفان، سرو سر کرده ی اصحاب وفا

2290عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

طوفان، سرو سر کرده ی اصحاب وفا
از بسکه ز گردش فلک دید جفا
آسود چو در خاک نجف، آذر گفت:
«طوفان در دریای نجف شد ز صفا»

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲: آن مرغ، که ناله همنفس بود او را 2شمارهٔ ۳: طوفان، سرو سر کرده ی اصحاب وفا 3شمارهٔ ۴: امروز چو عارت آید از صحبت ما 4شمارهٔ ۵: ای اهل وطن! آرزوی روی شما 5شمارهٔ ۶: در صبحدمی که کردمی نافله ها 6شمارهٔ ۷: از تو، دل غم کشیده دارد گله ها 7شمارهٔ ۸: دور از تو شبی در اثر زاریها 8شمارهٔ ۹: بگداخت تنم ز آتش تب امشب 9شمارهٔ ۱۰: مرغ دل من، که بود دست آموزت؛10شمارهٔ ۱۱: گر جز تو کسی دل مرا برد رواست 11شمارهٔ ۱۲: باد سحری، ز مرغزاری برخاست؛12شمارهٔ ۱۳: ای اهل هوس، عشق شماری دگر است 13شمارهٔ ۱۴: ما را شب هجر، سینه سوداخیز است 14شمارهٔ ۱۵: از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است 15شمارهٔ ۱۶: حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است 16شمارهٔ ۱۷: کوی تو، که رشک گلستان ارم است 17شمارهٔ ۱۸: از گل بسته است دسته، کاین روی من ا ...18شمارهٔ ۱۹: گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است ...19شمارهٔ ۲۰: امشب که مرا بر آستانت راه است 20شمارهٔ ۲۱: این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛21شمارهٔ ۲۲: هادی که ازو زمانه را آبادی است 22شمارهٔ ۲۳: ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست 23شمارهٔ ۲۴: تو میروی و نگاه من از پی تست 24شمارهٔ ۲۵: پیکی آورد پوستینی از دوست 25شمارهٔ ۲۶: ای دوست! که از دوستیت با دل خوست 26شمارهٔ ۲۷: خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوس ...27شمارهٔ ۲۸: برخاسته این شاخ انار، از گل کیست؟!28شمارهٔ ۲۹: ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!29شمارهٔ ۳۰: از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست 30شمارهٔ ۳۱: چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت 31شمارهٔ ۳۲: حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت 32شمارهٔ ۳۳: آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت 33شمارهٔ ۳۴: هر بار که سرگردان ز من یار گذشت 34شمارهٔ ۳۵: چون دید جداییش مرا خواهد کشت 35شمارهٔ ۳۶: چشمم، که نه ز آن بزم خواهد خفت 36شمارهٔ ۳۷: د رجان، از داغ عشق، سوزم بگرفت 37شمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت 38شمارهٔ ۳۹: امشب، مهی از شهر بهامون میرفت 39شمارهٔ ۴۰: از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛40شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت 41شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!42شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت 43شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت 44شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کری ...45شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد 46شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد 47شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد 48شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد 49شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد 50شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد 51شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛52شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد 53شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛54شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛55شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛56شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!57شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد 58شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زک ...59شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند 60شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛61شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!62شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!63شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند 64شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛65شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند 66شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند 67شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند 68شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!69شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛70شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند 71شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛72شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند 73شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛74شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!75شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد 76شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید 77شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید 78شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد 79شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید 80شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید 81شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛82شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید 83شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید 84شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار 85شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر 86شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر 87شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر 88شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر 89شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر 90شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر 91شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!92شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!93شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر 94شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر 95شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛96شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر 97شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز 98شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز 99شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز 100شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز 101شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سو ...102شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز 103شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز 104شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز 105شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس 106شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس 107شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!108شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس 109شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش 110شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش 111شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش 112شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش 113شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط 114شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ 115شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف 116شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!117شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق 118شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق 119شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ 120شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و س ...121شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال 122شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل 123شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل 124شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم 125شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم 126شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم 127شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم 128شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم 129شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم 130شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم 131شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم 132شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم 133شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم 134شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جه ...135شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران 136شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان 137شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!138شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!139شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن 140شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من 141شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من 142شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!143شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل ...144شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من 145شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من 146شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون 147شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین 148شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!149شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!150شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین 151شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!152شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین 153شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو 154شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو 155شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!156شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو 157شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو 158شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو 159شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!160شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه 161شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به 162شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛163شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره 164شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله 165شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه 166شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه 167شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!168شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی 169شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی 170شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی 171شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!172شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری 173شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!174شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی 175شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!176شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی 177شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی 178شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی 179شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!180شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی 181شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی 182شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!183شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!184شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ