کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیدیوان اشعار | آذررباعی ها

396

شمارهٔ ۱: تا دیدمت ای شمع شب افروز، مرا
شمارهٔ ۲: آن مرغ، که ناله همنفس بود او را
شمارهٔ ۳: طوفان، سرو سر کرده ی اصحاب وفا
شمارهٔ ۴: امروز چو عارت آید از صحبت ما
شمارهٔ ۵: ای اهل وطن! آرزوی روی شما
شمارهٔ ۶: در صبحدمی که کردمی نافله ها
شمارهٔ ۷: از تو، دل غم کشیده دارد گله ها
شمارهٔ ۸: دور از تو شبی در اثر زاریها
شمارهٔ ۹: بگداخت تنم ز آتش تب امشب
شمارهٔ ۱۰: مرغ دل من، که بود دست آموزت؛
شمارهٔ ۱۱: گر جز تو کسی دل مرا برد رواست
شمارهٔ ۱۲: باد سحری، ز مرغزاری برخاست؛
شمارهٔ ۱۳: ای اهل هوس، عشق شماری دگر است
شمارهٔ ۱۴: ما را شب هجر، سینه سوداخیز است
شمارهٔ ۱۵: از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است
شمارهٔ ۱۶: حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است
شمارهٔ ۱۷: کوی تو، که رشک گلستان ارم است
شمارهٔ ۱۸: از گل بسته است دسته، کاین روی من است!
شمارهٔ ۱۹: گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است!
شمارهٔ ۲۰: امشب که مرا بر آستانت راه است
شمارهٔ ۲۱: این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛
شمارهٔ ۲۲: هادی که ازو زمانه را آبادی است
شمارهٔ ۲۳: ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست
شمارهٔ ۲۴: تو میروی و نگاه من از پی تست
شمارهٔ ۲۵: پیکی آورد پوستینی از دوست
شمارهٔ ۲۶: ای دوست! که از دوستیت با دل خوست
شمارهٔ ۲۷: خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوست
شمارهٔ ۲۸: برخاسته این شاخ انار، از گل کیست؟!
شمارهٔ ۲۹: ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!
شمارهٔ ۳۰: از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست
شمارهٔ ۳۱: چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت
شمارهٔ ۳۲: حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت
شمارهٔ ۳۳: آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت
شمارهٔ ۳۴: هر بار که سرگردان ز من یار گذشت
شمارهٔ ۳۵: چون دید جداییش مرا خواهد کشت
شمارهٔ ۳۶: چشمم، که نه ز آن بزم خواهد خفت
شمارهٔ ۳۷: د رجان، از داغ عشق، سوزم بگرفت
شمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت
شمارهٔ ۳۹: امشب، مهی از شهر بهامون میرفت
شمارهٔ ۴۰: از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛
شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت
شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!
شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت
شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت
شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کریم خان، شه ملک قباد
شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد
شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد
شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد
شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد
شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد
شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد
شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛
شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد
شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛
شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛
شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛
شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!
شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد
شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زکامش مژه چون پرنم شد؛
شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند
شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛
شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!
شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!
شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند
شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛
شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند
شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند
شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند
شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!
شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛
شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند
شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛
شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند
شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛
شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!
شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد
شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید
شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید
شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد
شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید
شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید
شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛
شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید
شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید
شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار
شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر
شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر
شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر
شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر
شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر
شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر
شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!
شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!
شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر
شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر
شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛
شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر
شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز
شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز
شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز
شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز
شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سوز
شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز
شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز
شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز
شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس
شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس
شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!
شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس
شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش
شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش
شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش
شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش
شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط
شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ
شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف
شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!
شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق
شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق
شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ
شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و سال؟!
شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال
شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل
شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل
شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم
شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم
شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم
شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم
شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم
شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم
شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم
شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم
شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم
شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم
شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جهان ازین جهان شاد چنان
شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران
شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان
شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!
شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!
شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن
شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من
شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من
شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!
شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل من
شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من
شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من
شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون
شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین
شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!
شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!
شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین
شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!
شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین
شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو
شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو
شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!
شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو
شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو
شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو
شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!
شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه
شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به
شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛
شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره
شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله
شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه
شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه
شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!
شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی
شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی
شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی
شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!
شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری
شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!
شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی
شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!
شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی
شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی
شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی
شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!
شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی
شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی
شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!
شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!
شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

آذر بیگدلی

آمارگیر وبلاگ