به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیرباعی هاشمارهٔ ۱۷: کوی تو، که رشک گلستان ارم است

2250عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کوی تو، که رشک گلستان ارم است
تا هست در آن مرغ دلم، محترم است
بیرون چو رود، سزاست خون ریختنش؛
تا در حرم است صید، صید حرم است!!

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است 2شمارهٔ ۱۷: کوی تو، که رشک گلستان ارم است 3شمارهٔ ۱۸: از گل بسته است دسته، کاین روی من ا ...4شمارهٔ ۱۹: گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است ...5شمارهٔ ۲۰: امشب که مرا بر آستانت راه است 6شمارهٔ ۲۱: این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛7شمارهٔ ۲۲: هادی که ازو زمانه را آبادی است 8شمارهٔ ۲۳: ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست 9شمارهٔ ۲۴: تو میروی و نگاه من از پی تست 10شمارهٔ ۲۵: پیکی آورد پوستینی از دوست 11شمارهٔ ۲۶: ای دوست! که از دوستیت با دل خوست 12شمارهٔ ۲۷: خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوس ...13شمارهٔ ۲۸: برخاسته این شاخ انار، از گل کیست؟!14شمارهٔ ۲۹: ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!15شمارهٔ ۳۰: از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست 16شمارهٔ ۳۱: چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت 17شمارهٔ ۳۲: حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت 18شمارهٔ ۳۳: آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت 19شمارهٔ ۳۴: هر بار که سرگردان ز من یار گذشت 20شمارهٔ ۳۵: چون دید جداییش مرا خواهد کشت 21شمارهٔ ۳۶: چشمم، که نه ز آن بزم خواهد خفت 22شمارهٔ ۳۷: د رجان، از داغ عشق، سوزم بگرفت 23شمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت 24شمارهٔ ۳۹: امشب، مهی از شهر بهامون میرفت 25شمارهٔ ۴۰: از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛26شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت 27شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!28شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت 29شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت 30شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کری ...31شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد 32شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد 33شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد 34شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد 35شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد 36شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد 37شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛38شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد 39شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛40شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛41شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛42شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!43شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد 44شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زک ...45شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند 46شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛47شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!48شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!49شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند 50شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛51شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند 52شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند 53شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند 54شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!55شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛56شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند 57شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛58شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند 59شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛60شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!61شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد 62شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید 63شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید 64شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد 65شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید 66شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید 67شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛68شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید 69شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید 70شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار 71شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر 72شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر 73شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر 74شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر 75شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر 76شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر 77شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!78شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!79شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر 80شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر 81شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛82شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر 83شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز 84شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز 85شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز 86شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز 87شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سو ...88شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز 89شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز 90شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز 91شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس 92شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس 93شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!94شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس 95شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش 96شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش 97شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش 98شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش 99شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط 100شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ 101شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف 102شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!103شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق 104شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق 105شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ 106شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و س ...107شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال 108شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل 109شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل 110شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم 111شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم 112شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم 113شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم 114شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم 115شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم 116شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم 117شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم 118شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم 119شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم 120شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جه ...121شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران 122شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان 123شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!124شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!125شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن 126شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من 127شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من 128شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!129شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل ...130شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من 131شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من 132شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون 133شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین 134شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!135شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!136شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین 137شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!138شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین 139شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو 140شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو 141شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!142شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو 143شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو 144شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو 145شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!146شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه 147شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به 148شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛149شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره 150شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله 151شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه 152شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه 153شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!154شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی 155شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی 156شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی 157شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!158شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری 159شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!160شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی 161شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!162شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی 163شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی 164شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی 165شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!166شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی 167شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی 168شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!169شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!170شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ