به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیرباعی هاشمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت

2210عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

این دل، سر راهی بنگاری نگرفت
این دیده، فروغی ز عذاری نگرفت
این پا، روزی بخاک کویی نرسید
این دست، شبی دامن یاری نگرفت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷: د رجان، از داغ عشق، سوزم بگرفت 2شمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت 3شمارهٔ ۳۹: امشب، مهی از شهر بهامون میرفت 4شمارهٔ ۴۰: از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛5شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت 6شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!7شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت 8شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت 9شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کری ...10شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد 11شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد 12شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد 13شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد 14شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد 15شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد 16شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛17شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد 18شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛19شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛20شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛21شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!22شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد 23شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زک ...24شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند 25شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛26شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!27شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!28شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند 29شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛30شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند 31شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند 32شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند 33شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!34شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛35شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند 36شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛37شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند 38شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛39شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!40شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد 41شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید 42شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید 43شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد 44شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید 45شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید 46شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛47شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید 48شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید 49شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار 50شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر 51شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر 52شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر 53شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر 54شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر 55شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر 56شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!57شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!58شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر 59شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر 60شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛61شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر 62شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز 63شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز 64شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز 65شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز 66شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سو ...67شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز 68شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز 69شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز 70شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس 71شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس 72شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!73شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس 74شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش 75شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش 76شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش 77شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش 78شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط 79شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ 80شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف 81شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!82شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق 83شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق 84شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ 85شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و س ...86شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال 87شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل 88شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل 89شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم 90شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم 91شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم 92شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم 93شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم 94شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم 95شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم 96شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم 97شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم 98شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم 99شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جه ...100شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران 101شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان 102شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!103شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!104شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن 105شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من 106شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من 107شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!108شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل ...109شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من 110شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من 111شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون 112شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین 113شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!114شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!115شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین 116شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!117شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین 118شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو 119شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو 120شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!121شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو 122شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو 123شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو 124شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!125شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه 126شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به 127شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛128شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره 129شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله 130شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه 131شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه 132شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!133شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی 134شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی 135شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی 136شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!137شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری 138شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!139شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی 140شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!141شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی 142شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی 143شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی 144شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!145شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی 146شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی 147شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!148شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!149شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ