به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیرباعی هاشمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!

2300عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!
وی ز آهن و از سنگ گرو برده دلت!
زنهار، میازار دلم، میترسم
گردد ز دل آزردنم، آزرده دلت!

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت 2شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!3شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت 4شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت 5شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کری ...6شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد 7شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد 8شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد 9شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد 10شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد 11شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد 12شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛13شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد 14شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛15شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛16شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛17شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!18شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد 19شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زک ...20شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند 21شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛22شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!23شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!24شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند 25شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛26شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند 27شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند 28شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند 29شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!30شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛31شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند 32شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛33شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند 34شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛35شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!36شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد 37شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید 38شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید 39شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد 40شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید 41شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید 42شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛43شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید 44شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید 45شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار 46شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر 47شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر 48شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر 49شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر 50شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر 51شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر 52شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!53شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!54شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر 55شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر 56شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛57شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر 58شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز 59شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز 60شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز 61شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز 62شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سو ...63شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز 64شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز 65شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز 66شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس 67شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس 68شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!69شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس 70شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش 71شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش 72شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش 73شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش 74شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط 75شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ 76شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف 77شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!78شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق 79شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق 80شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ 81شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و س ...82شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال 83شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل 84شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل 85شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم 86شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم 87شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم 88شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم 89شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم 90شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم 91شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم 92شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم 93شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم 94شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم 95شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جه ...96شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران 97شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان 98شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!99شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!100شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن 101شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من 102شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من 103شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!104شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل ...105شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من 106شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من 107شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون 108شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین 109شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!110شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!111شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین 112شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!113شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین 114شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو 115شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو 116شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!117شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو 118شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو 119شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو 120شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!121شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه 122شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به 123شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛124شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره 125شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله 126شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه 127شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه 128شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!129شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی 130شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی 131شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی 132شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!133شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری 134شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!135شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی 136شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!137شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی 138شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی 139شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی 140شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!141شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی 142شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی 143شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!144شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!145شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ