به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیرباعی هاشمارهٔ ۱۱: گر جز تو کسی دل مرا برد رواست

2230عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر جز تو کسی دل مرا برد رواست
اما نگه تو جانب غیر خطاست
صد ناوک و یک نشانه، سهل است ؛ ولی
یک ناوک و دو نشان، نمی آید راست!

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰: مرغ دل من، که بود دست آموزت؛2شمارهٔ ۱۱: گر جز تو کسی دل مرا برد رواست 3شمارهٔ ۱۲: باد سحری، ز مرغزاری برخاست؛4شمارهٔ ۱۳: ای اهل هوس، عشق شماری دگر است 5شمارهٔ ۱۴: ما را شب هجر، سینه سوداخیز است 6شمارهٔ ۱۵: از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است 7شمارهٔ ۱۶: حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است 8شمارهٔ ۱۷: کوی تو، که رشک گلستان ارم است 9شمارهٔ ۱۸: از گل بسته است دسته، کاین روی من ا ...10شمارهٔ ۱۹: گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است ...11شمارهٔ ۲۰: امشب که مرا بر آستانت راه است 12شمارهٔ ۲۱: این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛13شمارهٔ ۲۲: هادی که ازو زمانه را آبادی است 14شمارهٔ ۲۳: ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست 15شمارهٔ ۲۴: تو میروی و نگاه من از پی تست 16شمارهٔ ۲۵: پیکی آورد پوستینی از دوست 17شمارهٔ ۲۶: ای دوست! که از دوستیت با دل خوست 18شمارهٔ ۲۷: خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوس ...19شمارهٔ ۲۸: برخاسته این شاخ انار، از گل کیست؟!20شمارهٔ ۲۹: ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!21شمارهٔ ۳۰: از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست 22شمارهٔ ۳۱: چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت 23شمارهٔ ۳۲: حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت 24شمارهٔ ۳۳: آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت 25شمارهٔ ۳۴: هر بار که سرگردان ز من یار گذشت 26شمارهٔ ۳۵: چون دید جداییش مرا خواهد کشت 27شمارهٔ ۳۶: چشمم، که نه ز آن بزم خواهد خفت 28شمارهٔ ۳۷: د رجان، از داغ عشق، سوزم بگرفت 29شمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت 30شمارهٔ ۳۹: امشب، مهی از شهر بهامون میرفت 31شمارهٔ ۴۰: از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛32شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت 33شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!34شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت 35شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت 36شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کری ...37شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد 38شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد 39شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد 40شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد 41شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد 42شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد 43شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛44شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد 45شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛46شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛47شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛48شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!49شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد 50شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زک ...51شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند 52شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛53شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!54شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!55شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند 56شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛57شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند 58شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند 59شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند 60شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!61شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛62شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند 63شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛64شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند 65شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛66شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!67شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد 68شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید 69شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید 70شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد 71شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید 72شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید 73شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛74شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید 75شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید 76شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار 77شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر 78شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر 79شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر 80شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر 81شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر 82شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر 83شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!84شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!85شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر 86شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر 87شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛88شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر 89شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز 90شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز 91شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز 92شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز 93شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سو ...94شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز 95شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز 96شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز 97شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس 98شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس 99شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!100شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس 101شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش 102شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش 103شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش 104شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش 105شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط 106شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ 107شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف 108شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!109شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق 110شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق 111شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ 112شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و س ...113شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال 114شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل 115شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل 116شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم 117شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم 118شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم 119شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم 120شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم 121شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم 122شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم 123شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم 124شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم 125شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم 126شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جه ...127شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران 128شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان 129شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!130شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!131شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن 132شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من 133شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من 134شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!135شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل ...136شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من 137شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من 138شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون 139شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین 140شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!141شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!142شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین 143شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!144شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین 145شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو 146شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو 147شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!148شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو 149شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو 150شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو 151شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!152شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه 153شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به 154شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛155شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره 156شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله 157شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه 158شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه 159شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!160شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی 161شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی 162شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی 163شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!164شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری 165شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!166شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی 167شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!168شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی 169شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی 170شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی 171شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!172شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی 173شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی 174شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!175شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!176شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ