به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیرباعی هاشمارهٔ ۲: آن مرغ، که ناله همنفس بود او را

2270عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن مرغ، که ناله همنفس بود او را
در کنج قفس، باغ هوس بود او را
شد نغمه سرای طرف باغ، اما کو؟
آن ناله، که در کنج قفس بود او را؟!

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱: تا دیدمت ای شمع شب افروز، مرا 2شمارهٔ ۲: آن مرغ، که ناله همنفس بود او را 3شمارهٔ ۳: طوفان، سرو سر کرده ی اصحاب وفا 4شمارهٔ ۴: امروز چو عارت آید از صحبت ما 5شمارهٔ ۵: ای اهل وطن! آرزوی روی شما 6شمارهٔ ۶: در صبحدمی که کردمی نافله ها 7شمارهٔ ۷: از تو، دل غم کشیده دارد گله ها 8شمارهٔ ۸: دور از تو شبی در اثر زاریها 9شمارهٔ ۹: بگداخت تنم ز آتش تب امشب 10شمارهٔ ۱۰: مرغ دل من، که بود دست آموزت؛11شمارهٔ ۱۱: گر جز تو کسی دل مرا برد رواست 12شمارهٔ ۱۲: باد سحری، ز مرغزاری برخاست؛13شمارهٔ ۱۳: ای اهل هوس، عشق شماری دگر است 14شمارهٔ ۱۴: ما را شب هجر، سینه سوداخیز است 15شمارهٔ ۱۵: از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است 16شمارهٔ ۱۶: حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است 17شمارهٔ ۱۷: کوی تو، که رشک گلستان ارم است 18شمارهٔ ۱۸: از گل بسته است دسته، کاین روی من ا ...19شمارهٔ ۱۹: گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است ...20شمارهٔ ۲۰: امشب که مرا بر آستانت راه است 21شمارهٔ ۲۱: این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛22شمارهٔ ۲۲: هادی که ازو زمانه را آبادی است 23شمارهٔ ۲۳: ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست 24شمارهٔ ۲۴: تو میروی و نگاه من از پی تست 25شمارهٔ ۲۵: پیکی آورد پوستینی از دوست 26شمارهٔ ۲۶: ای دوست! که از دوستیت با دل خوست 27شمارهٔ ۲۷: خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوس ...28شمارهٔ ۲۸: برخاسته این شاخ انار، از گل کیست؟!29شمارهٔ ۲۹: ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!30شمارهٔ ۳۰: از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست 31شمارهٔ ۳۱: چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت 32شمارهٔ ۳۲: حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت 33شمارهٔ ۳۳: آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت 34شمارهٔ ۳۴: هر بار که سرگردان ز من یار گذشت 35شمارهٔ ۳۵: چون دید جداییش مرا خواهد کشت 36شمارهٔ ۳۶: چشمم، که نه ز آن بزم خواهد خفت 37شمارهٔ ۳۷: د رجان، از داغ عشق، سوزم بگرفت 38شمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت 39شمارهٔ ۳۹: امشب، مهی از شهر بهامون میرفت 40شمارهٔ ۴۰: از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛41شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت 42شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!43شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت 44شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت 45شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کری ...46شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد 47شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد 48شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد 49شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد 50شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد 51شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد 52شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛53شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد 54شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛55شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛56شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛57شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!58شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد 59شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زک ...60شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند 61شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛62شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!63شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!64شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند 65شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛66شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند 67شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند 68شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند 69شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!70شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛71شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند 72شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛73شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند 74شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛75شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!76شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد 77شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید 78شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید 79شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد 80شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید 81شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید 82شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛83شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید 84شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید 85شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار 86شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر 87شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر 88شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر 89شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر 90شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر 91شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر 92شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!93شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!94شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر 95شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر 96شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛97شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر 98شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز 99شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز 100شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز 101شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز 102شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سو ...103شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز 104شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز 105شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز 106شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس 107شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس 108شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!109شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس 110شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش 111شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش 112شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش 113شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش 114شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط 115شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ 116شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف 117شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!118شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق 119شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق 120شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ 121شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و س ...122شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال 123شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل 124شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل 125شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم 126شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم 127شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم 128شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم 129شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم 130شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم 131شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم 132شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم 133شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم 134شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم 135شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جه ...136شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران 137شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان 138شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!139شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!140شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن 141شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من 142شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من 143شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!144شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل ...145شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من 146شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من 147شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون 148شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین 149شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!150شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!151شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین 152شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!153شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین 154شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو 155شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو 156شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!157شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو 158شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو 159شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو 160شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!161شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه 162شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به 163شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛164شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره 165شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله 166شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه 167شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه 168شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!169شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی 170شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی 171شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی 172شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!173شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری 174شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!175شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی 176شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!177شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی 178شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی 179شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی 180شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!181شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی 182شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی 183شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!184شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!185شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ