به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

آذر بیگدلی

آذر بیگدلیرباعی هاشمارهٔ ۶: در صبحدمی که کردمی نافله ها

2180عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در صبحدمی که کردمی نافله ها
شد سوی جنان روان ز جان قافله ها
دیدم بیکی چشم زدن کاشان را
از زلزله شد عالیه ها، سافله ها

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵: ای اهل وطن! آرزوی روی شما 2شمارهٔ ۶: در صبحدمی که کردمی نافله ها 3شمارهٔ ۷: از تو، دل غم کشیده دارد گله ها 4شمارهٔ ۸: دور از تو شبی در اثر زاریها 5شمارهٔ ۹: بگداخت تنم ز آتش تب امشب 6شمارهٔ ۱۰: مرغ دل من، که بود دست آموزت؛7شمارهٔ ۱۱: گر جز تو کسی دل مرا برد رواست 8شمارهٔ ۱۲: باد سحری، ز مرغزاری برخاست؛9شمارهٔ ۱۳: ای اهل هوس، عشق شماری دگر است 10شمارهٔ ۱۴: ما را شب هجر، سینه سوداخیز است 11شمارهٔ ۱۵: از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است 12شمارهٔ ۱۶: حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است 13شمارهٔ ۱۷: کوی تو، که رشک گلستان ارم است 14شمارهٔ ۱۸: از گل بسته است دسته، کاین روی من ا ...15شمارهٔ ۱۹: گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است ...16شمارهٔ ۲۰: امشب که مرا بر آستانت راه است 17شمارهٔ ۲۱: این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛18شمارهٔ ۲۲: هادی که ازو زمانه را آبادی است 19شمارهٔ ۲۳: ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست 20شمارهٔ ۲۴: تو میروی و نگاه من از پی تست 21شمارهٔ ۲۵: پیکی آورد پوستینی از دوست 22شمارهٔ ۲۶: ای دوست! که از دوستیت با دل خوست 23شمارهٔ ۲۷: خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوس ...24شمارهٔ ۲۸: برخاسته این شاخ انار، از گل کیست؟!25شمارهٔ ۲۹: ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!26شمارهٔ ۳۰: از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست 27شمارهٔ ۳۱: چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت 28شمارهٔ ۳۲: حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت 29شمارهٔ ۳۳: آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت 30شمارهٔ ۳۴: هر بار که سرگردان ز من یار گذشت 31شمارهٔ ۳۵: چون دید جداییش مرا خواهد کشت 32شمارهٔ ۳۶: چشمم، که نه ز آن بزم خواهد خفت 33شمارهٔ ۳۷: د رجان، از داغ عشق، سوزم بگرفت 34شمارهٔ ۳۸: این دل، سر راهی بنگاری نگرفت 35شمارهٔ ۳۹: امشب، مهی از شهر بهامون میرفت 36شمارهٔ ۴۰: از عشق، سخن به بوالهوس نتوان گفت؛37شمارهٔ ۴۱: قاصد که ازو بمن خبر هیچ نگفت 38شمارهٔ ۴۲: ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!39شمارهٔ ۴۳: ای برده ز مهر تاب، ماه علمت 40شمارهٔ ۴۴: گر از تو نهان، کس آید اندر کویت 41شمارهٔ ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ ه.ق): در عهد کری ...42شمارهٔ ۴۶: هجر تو نصیبم ای دل افروز مباد 43شمارهٔ ۴۷: در تن، نفسی جان غمین، بیتو مباد 44شمارهٔ ۴۸: ایزد، همه عمر کامرانیت دهاد 45شمارهٔ ۴۹: شاها بروادت بجهان داد زیاد 46شمارهٔ ۵۰: آن کس که بچرخ، نقش اختر بندد 47شمارهٔ ۵۱: دیدم گلکی بصد دهان میخندد 48شمارهٔ ۵۲: جان رفت و، دل از تو باز دردی دارد؛49شمارهٔ ۵۳: امشب که ز وصلم بطرب میگذرد 50شمارهٔ ۵۴: در کوی بتان، گاه نفس میگیرد؛51شمارهٔ ۵۵: وقت است بهار، باغ و راغ افروزد؛52شمارهٔ ۵۶: از خواب سیه روز تو، چون شب خیزد؛53شمارهٔ ۵۷: نایی ز نوا فتاده، تا نی برسد!54شمارهٔ ۵۸: چون کار نظر بپاک بینی برسد 55شمارهٔ ۵۹ - ماده تاریخ (۱۱۷۵ ه.ق): صهبا، ز زک ...56شمارهٔ ۶۰: ترکی که مرا برده ی خود میداند 57شمارهٔ ۶۱: ای کاسلامت، بکافریها ماند؛58شمارهٔ ۶۲: هاروت، بجزع چشم بندت ماند!59شمارهٔ ۶۳: عقلی که، حذر کنم ز خوی تو نماند!60شمارهٔ ۶۴: گفتی: ز کسیت کینه در سینه نماند 61شمارهٔ ۶۵: ای دوست، اسیران تو یک یک رفتند؛62شمارهٔ ۶۶: ایشان که قرار سینه ریشان بردند 63شمارهٔ ۶۷: رفت آن کاغیار دشمن بودند 64شمارهٔ ۶۸: در عشق تو، آنان که به،هم نفسند 65شمارهٔ ۶۹: خود را گیرم که آشنا با تو کند؟!66شمارهٔ ۷۰: یاران که، ز دلتنگی من، تنگ دلند؛67شمارهٔ ۷۱: تو شاه و شهانت ز هواخواهانند 68شمارهٔ ۷۲: دونان، اگرت دونان بدریوزه دهند؛69شمارهٔ ۷۳: از کوزه شکسته یی گرت بوزه دهند 70شمارهٔ ۷۴: غارتگر جان، ز چشم من برد دو رود؛71شمارهٔ ۷۵: ای بیخبر از خدا، گر آیی، چه شود؟!72شمارهٔ ۷۶: وقت است که گل قدم سوی باغ نهد 73شمارهٔ ۷۷: از کوی تو چون باد صبا میآید 74شمارهٔ ۷۸: پیکی که ز کوی یار ما میآید 75شمارهٔ ۷۹: ای فوج طبیب را بدوزخ قائد 76شمارهٔ ۸۰: زآن کوی، جواب نامه ی ما ناید 77شمارهٔ ۸۱: برف آمده و بیخته کافور به بید 78شمارهٔ ۸۲: تا در غم جانان، بلبلم جان نرسید؛79شمارهٔ ۸۳: دردی که بپای جبهه سای تو رسید 80شمارهٔ ۸۴: سلخ شعبان، میم بدریوزه رسید 81شمارهٔ ۸۵: با گل میگفت بلبلی زار و نزار 82شمارهٔ ۸۶: میخانه، ز کارگاه مانی خوشتر 83شمارهٔ ۸۷: پیمانه ی ما پر از شراب اولیتر 84شمارهٔ ۸۸: ای رفته سوی خلد، ز دامان پدر 85شمارهٔ ۸۹: ز آزردن جان خسته جانی بگذر 86شمارهٔ ۹۰: امشب دارم بجان ز تن سوز دگر 87شمارهٔ ۹۱: این پرده که نقش چین خجل کرده نگر 88شمارهٔ ۹۲: آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر!89شمارهٔ ۹۳: آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر!90شمارهٔ ۹۴: چل سال، براه عاشقی کردم سیر 91شمارهٔ ۹۵: ای جود تو از ابر برآورده نفیر 92شمارهٔ ۹۶: زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛93شمارهٔ ۹۷: از غالیه خاک این چمن بیخته گیر 94شمارهٔ ۹۸: شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز 95شمارهٔ ۹۹: هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز 96شمارهٔ ۱۰۰: در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز 97شمارهٔ ۱۰۱: جویم هر روز شب، که کاهد این سوز 98شمارهٔ ۱۰۲: تا کی شب و روز و روز، شب از سر سو ...99شمارهٔ ۱۰۳: شبها دارم از آن مه مهر فروز 100شمارهٔ ۱۰۴: امشب ز مه رخت شبم مهر افروز 101شمارهٔ ۱۰۵: یاری که بود دردم ازوف درمان نیز 102شمارهٔ ۱۰۶: تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس 103شمارهٔ ۱۰۷: خسرو، کآراست ملک چون روی عروس 104شمارهٔ ۱۰۸: جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!105شمارهٔ ۱۰۹: یا رب مپسند کعبه گردد ناووس 106شمارهٔ ۱۱۰: یاری کامروز نقد دل باختمش 107شمارهٔ ۱۱۱: یار آمد و، جان برایگان میدهمش 108شمارهٔ ۱۱۲: خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش 109شمارهٔ ۱۱۳: امشب مهم آمد، نه چنان فاش که دوش 110شمارهٔ ۱۱۴: نقشی زخطا نبسته کلک تو زخط 111شمارهٔ ۱۱۵: بوی گل خود میشنوم از گل باغ 112شمارهٔ ۱۱۶: شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف 113شمارهٔ ۱۱۷: روز وصلت، شد آتش افروز فراق!114شمارهٔ ۱۱۸: گفتم: گویم درد غم اندوز فراق 115شمارهٔ ۱۱۹: شادیم، مدام از غم دلکش عشق 116شمارهٔ ۱۲۰: ای بسته در صلح و گشاده در جنگ 117شمارهٔ ۱۲۱: ای خواجه، چه میگریزی از من مه و س ...118شمارهٔ ۱۲۲: آن چارده ساله ماه، کز غنج و دلال 119شمارهٔ ۱۲۳: ای شوخ! فراق تو کشیدن مشکل 120شمارهٔ ۱۲۴: عید است، مگردان صنما روی ز گل 121شمارهٔ ۱۲۵: ز آن شب که رخت دیده، گلت چیدستم 122شمارهٔ ۱۲۶: بس شب بلب آه سینه سوز آوردم 123شمارهٔ ۱۲۷: دلدار ز جور کام مشکل دهدم 124شمارهٔ ۱۲۸: در گلشن روزگار میگردیدم 125شمارهٔ ۱۲۹: گر در باغم، ز باغبان ناز کشم 126شمارهٔ ۱۳۰: ای محرم خلوت ومه انجمنم 127شمارهٔ ۱۳۱: در کوی تو، دلباخته ها می بینم 128شمارهٔ ۱۳۲: چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم 129شمارهٔ ۱۳۳: چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم 130شمارهٔ ۱۳۴: وقت است ز باغ نکهت گل شنویم 131شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق): چون صدر جه ...132شمارهٔ ۱۳۶: چند ای ظالم! بهر فریب دگران 133شمارهٔ ۱۳۷: آن دوست که دشمن است با دوست همان 134شمارهٔ ۱۳۸: جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!135شمارهٔ ۱۳۹: ای در هوس روی تو، روشن رایان!136شمارهٔ ۱۴۰: ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن 137شمارهٔ ۱۴۱: خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من 138شمارهٔ ۱۴۲: ای آنکه سر کوی تو شد منزل من 139شمارهٔ ۱۴۳: ای سوخته از هزار فرسخ دل من!140شمارهٔ ۱۴۴: دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل ...141شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که براز عشق شد محرم من 142شمارهٔ ۱۴۶: دی دست نگارین بت سیمین تن من 143شمارهٔ ۱۴۷: این طاس مصفی که بود آینه گون 144شمارهٔ ۱۴۸: آه از حسنین، کز جهان شیون و شین 145شمارهٔ ۱۴۹: در دل آهم شعله فروز است ببین!146شمارهٔ ۱۵۰: بشکافته دوست بر تنم پوست ببین!147شمارهٔ ۱۵۱: آن زلف، که صید مرغ دل کرده ز چین 148شمارهٔ ۱۵۲: شاها!تا کی پیاده ماند فرزین؟!149شمارهٔ ۱۵۳: شد زلزله یی، که نیست شد هست زمین 150شمارهٔ ۱۵۴: یا رب! یکی از عباد زورآور تو 151شمارهٔ ۱۵۵: ای من ز جفا جسته جدایی از تو 152شمارهٔ ۱۵۶: از کین چکند تا بدل ما دل تو؟!153شمارهٔ ۱۵۷: گفتم: بدلی نکرده یاری دل تو 154شمارهٔ ۱۵۸: جز در دل من گذر ندارد غم تو 155شمارهٔ ۱۵۹: صحبت چه شود گرم میان من و تو 156شمارهٔ ۱۶۰: گفتم: یار است پای من در گل از او!157شمارهٔ ۱۶۱: سویم بفرست گاه پیغامی و گاه 158شمارهٔ ۱۶۲: جار جنبم گر ندهد جاریه به 159شمارهٔ ۱۶۳: ای کشته ی امروز تو، فردا زنده؛160شمارهٔ ۱۶۴: ای باخته نرد دلبری با زهره 161شمارهٔ ۱۶۵: نه روی گله دارم و نه رای گله 162شمارهٔ ۱۶۶: امروز چو گل شکفته باشیم همه 163شمارهٔ ۱۶۷: آن شوخ کزو دور شبی خفتم،نه 164شمارهٔ ۱۶۸: عید است چه مانده ای صباحی بسرای؟!165شمارهٔ ۱۶۹: لرزان من و خواجه دوش از سردی دی 166شمارهٔ ۱۷۰: از دور فلک که باخت لعب عجبی 167شمارهٔ ۱۷۱: قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی 168شمارهٔ ۱۷۲: گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!169شمارهٔ ۱۷۳: دوشم دل برد، شاهد بازاری 170شمارهٔ ۱۷۴: رویی که کله ز مه رباید داری!171شمارهٔ ۱۷۵: دارم ز فراق ماه مهر افروزی 172شمارهٔ ۱۷۶: من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!173شمارهٔ ۱۷۷: وقت است ز هر سو شکفد روی گلی 174شمارهٔ ۱۷۸: ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی 175شمارهٔ ۱۷۹: خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی 176شمارهٔ ۱۸۰: آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!177شمارهٔ ۱۸۱: من بیتو دریده هر نفس پیرهنی 178شمارهٔ ۱۸۲: فردا چو بنامه ی سیاهم بینی 179شمارهٔ ۱۸۳: با کس سخنان ناپسندیده مگوی!180شمارهٔ ۱۸۴: در کوچه ی عشق، پای در گل ننهی!181شمارهٔ ۱۸۵: هنگامه ی ناز، تا بکی ساز دهی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ