به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فایز دشتی

فایز دشتیبخش نخست دوبیتی هاشمارهٔ ۸: به دست آن بت طاووس زیبا

820عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

به دست آن بت طاووس زیبا

میان عاشقان شد فتنه برپا

دل فایز همیشه در هراس است

که ما کشته شویم و یار رسوا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷: مرا خلد برین دی بودیم جا 2شمارهٔ ۸: به دست آن بت طاووس زیبا 3شمارهٔ ۹: به زیر پرده آن روی دل آرا 4شمارهٔ ۱۰: بگو آن قاصد نیکو لقا را 5شمارهٔ ۱۱: خوش آن ملک و خوش آن دلبر خوش آن جا 6شمارهٔ ۱۲: سوار خنگ خوش رفتارم امشب 7شمارهٔ ۱۳: دلم در نزد جانانست امشب 8شمارهٔ ۱۴: نسیم روح پرور دارد امشب 9شمارهٔ ۱۵: سحرگه زورق سیمین مهتاب 10شمارهٔ ۱۶: بگو با دلبر ترسایی امشب 11شمارهٔ ۱۷: صنم تا کی دل ما را کنی آب 12شمارهٔ ۱۸: خروس عرش بی غوغاست امشب 13شمارهٔ ۱۹: تو که ای دل مکان در کوی یار است 14شمارهٔ ۲۰: نگارا شربت از لبهات بفرست 15شمارهٔ ۲۱: سر زلف تو جانا لام و میم است 16شمارهٔ ۲۲: مرا این زندگی از بوی یار است 17شمارهٔ ۲۳: بتا بر طرف معجر کن نقابت 18شمارهٔ ۲۴: اسیرم کرده چشم مستت ای دوست 19شمارهٔ ۲۵: رخ تو کعبه و محراب ابروت 20شمارهٔ ۲۶: دل من همچو رستم در عتابست 21شمارهٔ ۲۷: گهی دل مسکنش در کنج لبهات 22شمارهٔ ۲۸: اگر دانی که فردا محشری نیست 23شمارهٔ ۲۹: رخ تو آتش و زلف تو دود است 24شمارهٔ ۳۰: اگر از رخ براندازی نقابت 25شمارهٔ ۳۱: کنم مدح خم ابروت یا روت 26شمارهٔ ۳۲: رخت تا در نظر می آرم ای دوست 27شمارهٔ ۳۳: هر آن کس عاشق است از دور پیداست 28شمارهٔ ۳۴: دلا امشب نه وقت قال و قیل است 29شمارهٔ ۳۵: خداوندا جوانیم بسر رفت 30شمارهٔ ۳۶: جهان رفت و جوانی و چمن رفت 31شمارهٔ ۳۷: سر و زلف سیاهت شام یلداست 32شمارهٔ ۳۸: نه پر دارم که پروازم به کویت 33شمارهٔ ۳۹: به دارالملک تن دل پادشاهست 34شمارهٔ ۴۰: هنوزم بوی زلفش در مشام است 35شمارهٔ ۴۱: برفت آن یار و از ما مهر برداشت 36شمارهٔ ۴۲: دل آگه چه محتاج برید است 37شمارهٔ ۴۳: مرا در پیش راهی پر زبیم است 38شمارهٔ ۴۴: نه از دل می رود بیرون خیالت 39شمارهٔ ۴۵: گرت با ما نگارا میل سوداست 40شمارهٔ ۴۶: به رویش زلف اندر پیچ و تابست 41شمارهٔ ۴۷: دلم از دست خوبان چاک چاکست 42شمارهٔ ۴۸: ز من ببرید جانان باز پیوست 43شمارهٔ ۴۹: نه هر بالانشینی ماهتابست 44شمارهٔ ۵۰: نه چشم است آن که چشمانش ندیده ست 45شمارهٔ ۵۱: ز هم بگسسته ای بند نقابت 46شمارهٔ ۵۲: سرم پر شور شیدای تو کافیست 47شمارهٔ ۵۳: سخن آهسته تر گو دلبر این جاست 48شمارهٔ ۵۴: بهشت است این زمین یا کوی یار است 49شمارهٔ ۵۵: نه قامت، تازه سرو جویبار است 50شمارهٔ ۵۶: اگر از روی تو مهجورم ای دوست 51شمارهٔ ۵۷: تو خوبی او ز خوبی بی نیاز است 52شمارهٔ ۵۸: تو که هیچت ز حال ما خبر نیست 53شمارهٔ ۵۹: مرا یاران وصیت این چنین است 54شمارهٔ ۶۰: به لب خال سیاهت جایگاهست 55شمارهٔ ۶۱: دگر از نو نوای نی بلند است 56شمارهٔ ۶۲: برو قاصد که در رفتن ثوابست 57شمارهٔ ۶۳: دلم را تیر مژگانت شکار است 58شمارهٔ ۶۴: نه هر سرچشمه ای آب زلالست 59شمارهٔ ۶۵: بتا از کجرویهایت شکایت 60شمارهٔ ۶۶: مبر نام جدایی ترسم ای دوست 61شمارهٔ ۶۷: خبر از دل ندارم نیست یا هست 62شمارهٔ ۶۸: به چشمان تو دل دادم امانت 63شمارهٔ ۶۹: شب ابر است و دنیا تیره تار است 64شمارهٔ ۷۰: خدنگ مه جبینان دلنشین است 65شمارهٔ ۷۱: چرا خواهی که من آیم به غربت 66شمارهٔ ۷۲: به تیرم زد کمان افکند در پشت 67شمارهٔ ۷۳: انیس من به جز آه سحر نیست 68شمارهٔ ۷۴: بیا جانا که دنیا را وفا نیست 69شمارهٔ ۷۵: دلا دیدی که دلبر عهد بشکست 70شمارهٔ ۷۶: به گلشن تا ز گل نام و نشانست 71شمارهٔ ۷۷: بتا عشقت به جانم آتش افروخت 72شمارهٔ ۷۸: ندانم چون کنم دل بی قرار است 73شمارهٔ ۷۹: رخ تو دلبرا مانند ماهست 74شمارهٔ ۸۰: ندارم راحتی جز زجر و زحمت 75شمارهٔ ۸۱: اگر دوران دهد بر بادم ای دوست 76شمارهٔ ۸۲: عرق بر چهره ات گل یا گلابست 77شمارهٔ ۸۳: اگر در عهد، ابروت منکر ماست 78شمارهٔ ۸۴: نه هر ویروانه دل ماوای عشقست 79شمارهٔ ۸۵: به قربان خم زلف سیاهت 80شمارهٔ ۸۶: به گل سنبل فروهشته که گیسوست 81شمارهٔ ۸۷: چه مقصود است از این جانا بگو راست 82شمارهٔ ۸۸: در این عالم غمم از حد فزونست 83شمارهٔ ۸۹: من از چشم تو می ترسم که مست است 84شمارهٔ ۹۰: دلم در گوشه چشمش مکین است 85شمارهٔ ۹۱: بتا مثل تو اندر شهر چین نیست 86شمارهٔ ۹۲: به دوشش گیسوان خوش دلپسند است 87شمارهٔ ۹۳: نه هر رخشنده کوکب آفتابست 88شمارهٔ ۹۴: نه هر آهوی دشت آهوی چین است 89شمارهٔ ۹۵: بت زورق نشینم در امان باد 90شمارهٔ ۹۶: بت نامهربان دیدی چها کرد 91شمارهٔ ۹۷: سحر شبنم چو بر گیسویش افتاد 92شمارهٔ ۹۸: بشارت باد ای دل دلبر آمد 93شمارهٔ ۹۹: نه قاصد نه پیام دلبر آمد 94شمارهٔ ۱۰۰: زمن گشتی جدا ای سرو آزاد 95شمارهٔ ۱۰۱: بیا تا برگ گل نارفته بر باد 96شمارهٔ ۱۰۲: مرا تا دل به تن تسلیم کردند 97شمارهٔ ۱۰۳: بتی کز ناز پا بر دل گذارد 98شمارهٔ ۱۰۴: به جز من هر که با دلبر نشیند 99شمارهٔ ۱۰۵: اگر صد تیر ناز از دلبر آید 100شمارهٔ ۱۰۶: جوانی هست چون گنجی خداداد 101شمارهٔ ۱۰۷: کسی کآگه ز حال ما نباشد 102شمارهٔ ۱۰۸: خیالت گر نبودی دل چه می کرد 103شمارهٔ ۱۰۹: سحر چون زهره از مشرق برآمد 104شمارهٔ ۱۱۰: سحر گاهان به گلشن انجمن بود 105شمارهٔ ۱۱۱: حصار دوست گر ز آهن بر آرند 106شمارهٔ ۱۱۲: بتم سرپنجه با لوح و قلم زد 107شمارهٔ ۱۱۳: بهار آمد زمین فیروزه گون شد 108شمارهٔ ۱۱۴: ره عشقست باید ز آن حذر کرد 109شمارهٔ ۱۱۵: به دل گفتم مکن این قدر فریاد 110شمارهٔ ۱۱۶: دگر شب شد که تا جانم بسوزد 111شمارهٔ ۱۱۷: دگر شب شد که دل بی تاب گردد 112شمارهٔ ۱۱۸: دل من حالت پروانه دارد 113شمارهٔ ۱۱۹: نخستین بار باید ترک جان کرد 114شمارهٔ ۱۲۰: که بر نخل امید من تبر زد؟115شمارهٔ ۱۲۱: مه ده چار پیشت مضمحل شد 116شمارهٔ ۱۲۲: سحرگاهان که شبنم بر گل افتد 117شمارهٔ ۱۲۳: بهار آمد زمردسان زمین شد 118شمارهٔ ۱۲۴: شما که ساکنان کوی یارید 119شمارهٔ ۱۲۵: بتا زلف تو سر از سر کشان برد 120شمارهٔ ۱۲۶: خبر داری به من هجران چها کرد 121شمارهٔ ۱۲۷: دو زلف یار عنبر می تراود 122شمارهٔ ۱۲۸: نه یادم می کنی نه می روی یاد 123شمارهٔ ۱۲۹: دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد 124شمارهٔ ۱۳۰: سحر، دل ناله های زار می کرد 125شمارهٔ ۱۳۱: دلم از فرقت روی تو خون شد 126شمارهٔ ۱۳۲: شب هجران مرا جان بر لب آورد 127شمارهٔ ۱۳۳: جوانی گر به نرخ جان فروشند 128شمارهٔ ۱۳۴: خروس عرش دیشب التجا کرد 129شمارهٔ ۱۳۵: بلند بالا، بلند قد و لبت قند 130شمارهٔ ۱۳۶: جوانی کاشکی بیع و شرا بود 131شمارهٔ ۱۳۷: خداوندا دلم از دین بری شد 132شمارهٔ ۱۳۸: مسلسل زلف عنبر بار دارد 133شمارهٔ ۱۳۹: دلم تاراج روی گلرخان شد 134شمارهٔ ۱۴۰: بهشت از روی تو بهتر نباشد 135شمارهٔ ۱۴۱: مرا هم ساق و هم زانو کند درد 136شمارهٔ ۱۴۲: صنم عشق تو همچون نار نمرود 137شمارهٔ ۱۴۳: بگو تا دلبر حورم بیاید 138شمارهٔ ۱۴۴: سهیل اندر یمن بلغار سوزد 139شمارهٔ ۱۴۵: به صعوه منصب بلبل ندادند 140شمارهٔ ۱۴۶: نه هر دل عشق جانان قابل افتد 141شمارهٔ ۱۴۷: وفا دخلی به محبوبی ندارد 142شمارهٔ ۱۴۸: اگر آهی کشم افلاک سوزد 143شمارهٔ ۱۴۹: بتا ختم رسل پیغمبری شد 144شمارهٔ ۱۵۰: دلم را جز تو کس دلبر نباشد 145شمارهٔ ۱۵۱: صبا دوشم ز جانان این خبر داد 146شمارهٔ ۱۵۲: رفیق ! از وصل جانانم مده یاد 147شمارهٔ ۱۵۳: سحر شد ناله بلبل نیامد 148شمارهٔ ۱۵۴: سحر سنبل دمید و لاله سر زد 149شمارهٔ ۱۵۵: عسل از معدن زنبور خیزد 150شمارهٔ ۱۵۶: پری رویان سلام از من رسانید 151شمارهٔ ۱۵۷: سحر دل خود به خود فریاد می کرد 152شمارهٔ ۱۵۸: سحر دل ناله های زار می کرد 153شمارهٔ ۱۵۹: فلک! از جور تو دل پر زخون بود 154شمارهٔ ۱۶۰: دل من همچو هدهد در سبا شد 155شمارهٔ ۱۶۱: سر و زلف تو آشوب جهان شد 156شمارهٔ ۱۶۲: مرا ز آنروز قصه مشکل افتاد 157شمارهٔ ۱۶۳: سهی سرو این قد و بالا ندارد 158شمارهٔ ۱۶۴: شب آمد تا شب وصل آردم یاد 159شمارهٔ ۱۶۵: دلا گر زار گریم بر تو شاید 160شمارهٔ ۱۶۶: مرا شب سیل آه از دل بر آید 161شمارهٔ ۱۶۷: ز آب و آتش و از خاک و از باد 162شمارهٔ ۱۶۸: بتا بیهوده منما گریه بسیار 163شمارهٔ ۱۶۹: خروس از هرزه خوانی دست بردار!164شمارهٔ ۱۷۰: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 165شمارهٔ ۱۷۱: مسلسل حلقه حلقه زلف دلدار 166شمارهٔ ۱۷۲: به هنگام وداع آن لاله رخسار 167شمارهٔ ۱۷۳: به قصد کشتن این بی دل زار 168شمارهٔ ۱۷۴: خداوندا تو قهاری و جبار 169شمارهٔ ۱۷۵: دو گیسویت فتاده چون سیه مار 170شمارهٔ ۱۷۶: نیامد دلبر و من مردم آخر 171شمارهٔ ۱۷۷: سحرگه خوش بود رفتن سوی یار 172شمارهٔ ۱۷۸: کمند زلف گرد چهره یار 173شمارهٔ ۱۷۹: اگر آهی کشم از فرقت یار 174شمارهٔ ۱۸۰: تو پنداری که تا گشتی ز من دور 175شمارهٔ ۱۸۱: مریضی کز جدایی گشته بیمار 176شمارهٔ ۱۸۲: مهی از قبله آمد در شب تار 177شمارهٔ ۱۸۳: بتا اخگر به تابستان میاور 178شمارهٔ ۱۸۴: مرا شب تا سحر این چشم خونبار 179شمارهٔ ۱۸۵: خوشا برنایی و نیسان و آزار 180شمارهٔ ۱۸۶: سفر بر من دگر سخت است و دشوار 181شمارهٔ ۱۸۷: سحرگه ز آرزوی شوق دیدار 182شمارهٔ ۱۸۸: سحرگه بی خبر ای کاش دلبر 183شمارهٔ ۱۸۹: اگر دورم من از تو ای پریزاد 184شمارهٔ ۱۹۰: به زیر زلف مشکین عارض یار 185شمارهٔ ۱۹۱: سحر در خواب دیدم با دل زار 186شمارهٔ ۱۹۲: دلا از بی وفایان دست بردار 187شمارهٔ ۱۹۳: عجب دارم ز سرو قامت یار 188شمارهٔ ۱۹۴: گذشت ایام گل ای بلبل زار 189شمارهٔ ۱۹۵: سحرگه چون ز مشرق ماه خاور 190شمارهٔ ۱۹۶: گهی که یادم آمد صحبت یار 191شمارهٔ ۱۹۷: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 192شمارهٔ ۱۹۸: به زیر پیرهن پستان دلبر 193شمارهٔ ۱۹۹: اگر صد پاره ام سازی به خنجر 194شمارهٔ ۲۰۰: سحر پرسیدم از گیسوی دلبر 195شمارهٔ ۲۰۱: نه از مژگان سیاهی خورده ای تیر 196شمارهٔ ۲۰۲: گرفتم آن که اقبالم شود یار 197شمارهٔ ۲۰۳: خدایم گر کند فردای محشر 198شمارهٔ ۲۰۴: ز تاثیر هوا خوی بر رخ یار 199شمارهٔ ۲۰۵: فراق روی تو ای لاله رخسار 200شمارهٔ ۲۰۶: سحرگاهان ز غم با باد شبگیر 201شمارهٔ ۲۰۷: لبت کوثر، قدت طوبی، رخت حور 202شمارهٔ ۲۰۸: دو گیسوی تو جانا لیله القدر 203شمارهٔ ۲۰۹: گهی که یادم آمد صحبت یار 204شمارهٔ ۲۱۰: به گردن هشته ای زلف چو زنجیر 205شمارهٔ ۲۱۱: بت نامهربان، یار ستمگر 206شمارهٔ ۲۱۲: مسلسل حلقه حلقه روی دلبر 207شمارهٔ ۲۱۳: به دل گفتم مرو در کوی دلبر 208شمارهٔ ۲۱۴: قدت طوبا، لبت کوثر، رخت حور 209شمارهٔ ۲۱۵: معنبر گیسوی مشکین دلبر 210شمارهٔ ۲۱۶: اگر خواهی جهان سازی مسخر 211شمارهٔ ۲۱۷: سحر چون ماه سر بر زد زخاور 212شمارهٔ ۲۱۸: زحسن رویت ای نادیده مهجور 213شمارهٔ ۲۱۹: دو نرگس مست و بی باک و ستمگر 214شمارهٔ ۲۲۰: شب دیجور و من مهجور وره دور 215شمارهٔ ۲۲۱: به هر جا بگذرد آن ماه رخسار 216شمارهٔ ۲۲۲: من از عهد جوانی تا شدم پیر 217شمارهٔ ۲۲۳: دل من در خم زلفت گره گیر 218شمارهٔ ۲۲۴: دل و شوق و خیال و میل هر چار 219شمارهٔ ۲۲۵: عجب دارم از این ابریشمین تار 220شمارهٔ ۲۲۶: غم دنیا خورم یا حسرت یار 221شمارهٔ ۲۲۷: تو را دل می دمد کاین سنبل تر 222شمارهٔ ۲۲۸: که والشمس الضحی روی تو ای یار 223شمارهٔ ۲۲۹: نگفتم جا مده بر چهره عنبر 224شمارهٔ ۲۳۰: شب ابر است و باران گهر بار 225شمارهٔ ۲۳۱: معاذالله دهم زآن زلف، یک تار 226شمارهٔ ۲۳۲: خودم این جا دلم در پیش دلبر 227شمارهٔ ۲۳۳: سحرگه از نوای مرغ گلزار 228شمارهٔ ۲۳۴: مکش سرمه به چشم ناز پرور 229شمارهٔ ۲۳۵: بتا! بیژن صفت در چه گرفتار 230شمارهٔ ۲۳۶: دلم در حلقه زلفش گره گیر 231شمارهٔ ۲۳۷: دو زلفانت فتاده چون سر مار 232شمارهٔ ۲۳۸: ذلیل و خوار و زارم کردی آخر 233شمارهٔ ۲۳۹: بدی زلف سیاهت لیله القدر 234شمارهٔ ۲۴۰: منه بر رخ دو گیسوی معنبر 235شمارهٔ ۲۴۱: شود فردا که منشیان تقدیر 236شمارهٔ ۲۴۲: صنم صورت منور کردی امروز 237شمارهٔ ۲۴۳: جهان را عنبر افشان کرده ای باز 238شمارهٔ ۲۴۴: به ایما گفت چشمش با من این راز 239شمارهٔ ۲۴۵: به گردن هشته این زلف دلاویز 240شمارهٔ ۲۴۶: دخیلا شانه بر زلفت میاویز 241شمارهٔ ۲۴۷: به تیر ناوک مژگان دل دوز 242شمارهٔ ۲۴۸: پی تعظیم قدر دلبر امروز 243شمارهٔ ۲۴۹: نگفتم دل از آن گیسو بپرهیز؟244شمارهٔ ۲۵۰: دلا دلدارت آمد با خبر باش 245شمارهٔ ۲۵۱: گهی در خواب بینم قد و بالاش 246شمارهٔ ۲۵۲: سحر از شوق جانان مست و مدهوش 247شمارهٔ ۲۵۳: سحر! امشب دمی بر جای خود باش 248شمارهٔ ۲۵۴: دلا خون شو مکن افشای رازش 249شمارهٔ ۲۵۵: مسلسل حلقه حلقه زلف خوشبوش 250شمارهٔ ۲۵۶: فغان از امشب و یاد از شب دوش 251شمارهٔ ۲۵۷: شب عید است و هر کس با عزیزش 252شمارهٔ ۲۵۸: شدم غافل اسیر چشم مستش 253شمارهٔ ۲۵۹: نه از دل می رود بیرون خیالش 254شمارهٔ ۲۶۰: در آمد یار از رخ نور ساطع 255شمارهٔ ۲۶۱: زهجرت سینه و دامن کنم چاک 256شمارهٔ ۲۶۲: زره پوشیده ای با من کنی جنگ 257شمارهٔ ۲۶۳: زاسب افتادم و شد کار مشکل 258شمارهٔ ۲۶۴: تو که ملای قرآن خوانی ای دل 259شمارهٔ ۲۶۵: مرا تن زورق است و ناخدا دل 260شمارهٔ ۲۶۶: زما آن چشم و ابرو می برد دل 261شمارهٔ ۲۶۷: خوشا روزی که گل بودی و بلبل 262شمارهٔ ۲۶۸: غراب عشق اندر بندر دل 263شمارهٔ ۲۶۹: سحرها در چمن با خواهش گل 264شمارهٔ ۲۷۰: عبث دادم به یار بی وفا دل 265شمارهٔ ۲۷۱: قدت گل، قامتت گل، کفش پا گل 266شمارهٔ ۲۷۲: اگر کاغذ نباشد پرده دل 267شمارهٔ ۲۷۳: به جز فکر وصال دلبر ای دل!268شمارهٔ ۲۷۴: سحر با باغبانی گفت بلبل 269شمارهٔ ۲۷۵: بت گلروی سنبل موی خوشگل 270شمارهٔ ۲۷۶: همه مه صورتان در برج محمل 271شمارهٔ ۲۷۷: بلا شد حسن مه رویان خوشگل 272شمارهٔ ۲۷۸: مرا جان بر لب آمد از غم دل 273شمارهٔ ۲۷۹: بنال ای بلبل شوریده احوال 274شمارهٔ ۲۸۰: قمر طلعت پری پیکر نگارم 275شمارهٔ ۲۸۱: پس از قرنی به ارمن شد گذارم 276شمارهٔ ۲۸۲: سحرگه برگ گل تر شد زشبنم 277شمارهٔ ۲۸۳: سراغ جان جانان از که پرسم 278شمارهٔ ۲۸۴: پری پیکر بت عیسا پرستم 279شمارهٔ ۲۸۵: ندانم از چه رو آشفته حالم 280شمارهٔ ۲۸۶: دگر شب شد که مشتاق حضورم 281شمارهٔ ۲۸۷: در این دنیا بسی اندوهناکم 282شمارهٔ ۲۸۸: بهشتی ای صنم دادی نشانم 283شمارهٔ ۲۸۹: نه افلاطون کند فکری به حالم 284شمارهٔ ۲۹۰: جوانی! رفتی و نایی به سویم 285شمارهٔ ۲۹۱: سه مه پیکر برون آمد به یک دم 286شمارهٔ ۲۹۲: بت لیلی و شم خورشید عالم 287شمارهٔ ۲۹۳: به شب نالم شب شبگیر نالم 288شمارهٔ ۲۹۴: چو آید فکر یار اندر ضمیرم 289شمارهٔ ۲۹۵: به راه دوست دست از جان کشیدم 290شمارهٔ ۲۹۶: بتا از دوریت حالی ندارم 291شمارهٔ ۲۹۷: خداوندا تو کردی لامکانم 292شمارهٔ ۲۹۸: مسلمانان گرفتار دلستم 293شمارهٔ ۲۹۹: خداوندا که در نزع روانم 294شمارهٔ ۳۰۰: مگر یار آمده بر پشت بامم 295شمارهٔ ۳۰۱: فراق لاله رویان ساخت کارم 296شمارهٔ ۳۰۲: چرا از دلبر حورا سرشتم 297شمارهٔ ۳۰۳: ندانم خواب یا بیدار بودم 298شمارهٔ ۳۰۴: نشد ز آمد شد نظاره مفهوم 299شمارهٔ ۳۰۵: فغان کز کوی جانان دور ماندم 300شمارهٔ ۳۰۶: ندانم در چه حالم در کجایم 301شمارهٔ ۳۰۷: بتا کی دست در پستانت آرم 302شمارهٔ ۳۰۸: اگر جانان به هنگام تکلم 303شمارهٔ ۳۰۹: گهی که سرنهادم تا بخوابم 304شمارهٔ ۳۱۰: نه من امروز پابند تو هستم 305شمارهٔ ۳۱۱: به هنگام تبسم های جانان 306شمارهٔ ۳۱۲: رخ و زلف و لب و دندان جانان 307شمارهٔ ۳۱۳: اگر هنگام مردن دلبر من 308شمارهٔ ۳۱۴: خم ابروست یا شمشیر بهمن 309شمارهٔ ۳۱۵: ز کشت و پیچ این شلوار رنگین 310شمارهٔ ۳۱۶: خوش از جور و جفای مه جبینان 311شمارهٔ ۳۱۷: از این ره می روی رویت به من کن 312شمارهٔ ۳۱۸: لا نتوان به زلفش آرمیدن 313شمارهٔ ۳۱۹: خیالت آورد بر من شبیخون 314شمارهٔ ۳۲۰: دلم از هجر تو شد دجله خون 315شمارهٔ ۳۲۱: سر راهم دو تا شد وای بر من 316شمارهٔ ۳۲۲: شده خاموش شمع محفل من 317شمارهٔ ۳۲۳: اجل دانی کی آیی بر سر من؟318شمارهٔ ۳۲۴: خیال کشتن من داشت جانان 319شمارهٔ ۳۲۵: مرو ای جان شیرین از بر من 320شمارهٔ ۳۲۶: لبت شکر شکن مژگان صف اشکن 321شمارهٔ ۳۲۷: مکحل چشم مست کافرش بین 322شمارهٔ ۳۲۸: بلندی سیر عالم می کنم من 323شمارهٔ ۳۲۹: سحر از بس که نالیدم ز هجران 324شمارهٔ ۳۳۰: نه هر چشمی ز جسمی می برد جان 325شمارهٔ ۳۳۱: مرا یک دل بود مطلب هزاران 326شمارهٔ ۳۳۲: به سیر باغ رفتم باختم من 327شمارهٔ ۳۳۳: تو بر من بگذری چون برق رخشان 328شمارهٔ ۳۳۴: پس از ببریدن و پیوند جانان 329شمارهٔ ۳۳۵: مه بالا نشین پایین نظر کن 330شمارهٔ ۳۳۶: دلم ایکاش بیرون می شد از تن 331شمارهٔ ۳۳۷: مکش شانه به این زلفان پرچین 332شمارهٔ ۳۳۸: دگر طعن رقیب و جور دشمن 333شمارهٔ ۳۳۹: جفا از تو بتا! خون خوردن از من 334شمارهٔ ۳۴۰: به گردن زلف یا زنجیرش است این 335شمارهٔ ۳۴۱: رخ و زلف و لب و دندان جانان 336شمارهٔ ۳۴۲: بیا جانا دمی ترک جفا کن 337شمارهٔ ۳۴۳: سحر دلبر چو آمد بر سر من 338شمارهٔ ۳۴۴: پس از مرگم بگو با گلعذاران 339شمارهٔ ۳۴۵: که گفته چشم شهلا سرمه سا کن؟340شمارهٔ ۳۴۶: مده یادم ز روز وصل جانان 341شمارهٔ ۳۴۷: بهای این لب و دندان جانان 342شمارهٔ ۳۴۸: شدم رسوای عالم بهر جانان 343شمارهٔ ۳۴۹: به دل تخم تمنا کاشتم من 344شمارهٔ ۳۵۰: دلا دیدی جدایی زیستی تو 345شمارهٔ ۳۵۱: مسلسل زلف عنبرسا مکن تو 346شمارهٔ ۳۵۲: دل از من چشم شهلا دلبر از تو 347شمارهٔ ۳۵۳: نگفتم جا مده بر چهره گیسو 348شمارهٔ ۳۵۴: دلا تا چند در آزارام از تو 349شمارهٔ ۳۵۵: دو گیسو را به دوش انداختی تو 350شمارهٔ ۳۵۶: نسیم! امشب عجب دفع غمی تو 351شمارهٔ ۳۵۷: خوش الحان مرغکی وقت سحرگاه 352شمارهٔ ۳۵۸: به زیر زلف برق گوشواره 353شمارهٔ ۳۵۹: دلم از بس که دنبال تو گشته 354شمارهٔ ۳۶۰: به مژگان خاک روبم زین گذرگاه 355شمارهٔ ۳۶۱: مرو دنبال آهوی رمیده 356شمارهٔ ۳۶۲: بر ابر ماه تابانم نشسته 357شمارهٔ ۳۶۳: به هر محفل که آن دلبر نشسته 358شمارهٔ ۳۶۴: بتا عشقت مرا واله نموده 359شمارهٔ ۳۶۵: مکحل چشم شورانگیز کرده 360شمارهٔ ۳۶۶: که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه 361شمارهٔ ۳۶۷: کسی که آن پری رخسار دیده 362شمارهٔ ۳۶۸: به عارض طره سنبل فکنده 363شمارهٔ ۳۶۹: غمت در دل چنان ماوا گرفته 364شمارهٔ ۳۷۰: به زلفت مرغ دل ماوا گرفته 365شمارهٔ ۳۷۱: سر و روی تو تا غبغب رسیده 366شمارهٔ ۳۷۲: غم و غصه تن و جانم گرفته 367شمارهٔ ۳۷۳: پری رویان به ما کردند نظاره 368شمارهٔ ۳۷۴: نسیم! آهسته آهسته سحرگاه 369شمارهٔ ۳۷۵: نمی بینم ز مردم آشنایی 370شمارهٔ ۳۷۶: بتا در گوش، گوش آویز داری 371شمارهٔ ۳۷۷: ندانم ای غزالم از چه دشتی؟372شمارهٔ ۳۷۸: به قامت مظهر سرو رسایی 373شمارهٔ ۳۷۹: خروس امشب بداده هرزه خوانی 374شمارهٔ ۳۸۰: تو آتش رخ دلم پروانه کردی 375شمارهٔ ۳۸۱: بیا جانا که مردم از جدایی 376شمارهٔ ۳۸۲: خداوندا گل ناز آفریدی 377شمارهٔ ۳۸۳: صباحی دلبر گیسو بلندی 378شمارهٔ ۳۸۴: چه بد کردم که مهر از من بریدی 379شمارهٔ ۳۸۵: در اول مستم از پیمانه کردی 380شمارهٔ ۳۸۶: به بالا بنگری مهتاب بینی 381شمارهٔ ۳۸۷: صنم سرخیل ترسازادگانی 382شمارهٔ ۳۸۸: نسیم! عنبر شمیمی از کجایی؟383شمارهٔ ۳۸۹: به گیتی هر چه کردم جستجویی 384شمارهٔ ۳۹۰: اگر ماهی به زیر ابر تا کی؟385شمارهٔ ۳۹۱: خدایا زلف و گردن آفریدی 386شمارهٔ ۳۹۲: دو چشمان تو دارد میل یاری 387شمارهٔ ۳۹۳: نه از من سر بزد دلبر خطایی 388شمارهٔ ۳۹۴: بیا کز حد گذشت ایام دوری 389شمارهٔ ۳۹۵: ز پیشم رفتی ای عهد جوانی 390شمارهٔ ۳۹۶: خداوندا تو رحمان و رحیمی 391شمارهٔ ۳۹۷: ذلیل و زار و بیمارم نمودی 392شمارهٔ ۳۹۸: سیه زلفان به رخ ماوا نمودی 393شمارهٔ ۳۹۹: بتا! گر زنده بودی فتنه بودی 394شمارهٔ ۴۰۰: به دل بردن تو جانا! خوش دلیری 395شمارهٔ ۴۰۱: دو چشمان گفت ابرو فتنه جویی 396شمارهٔ ۴۰۲: پس از مرگم نخواهم های هایی 397شمارهٔ ۴۰۳: بیا تا گویمت شرح جدایی 398شمارهٔ ۴۰۴: مرا جان بر لب آمد از جدایی 399شمارهٔ ۴۰۵: دلا! امشب نه بر جای خودستی 400شمارهٔ ۴۰۶: ز دستم رفتی ای حور بهشتی 401شمارهٔ ۴۰۷: الا ای آسمان از من چه دیدی؟402شمارهٔ ۴۰۸: چنان زارم که از فرط نزاری 403شمارهٔ ۴۰۹: شب مهتاب و حوت و برج ماهی 404شمارهٔ ۴۱۰: خداوندا تو یاری کن تو یاری 405شمارهٔ ۴۱۱: ندانم آفتابی یا که ماهی 406شمارهٔ ۴۱۲: نکردم در وفاداری قصوری 407شمارهٔ ۴۱۳: نه خسرو خواهم و نه خسروانی 408شمارهٔ ۴۱۴: پس از پیری و ضعف و ناتوانی 409شمارهٔ ۴۱۵: به ظاهر گر زچشمانم جدایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ