به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فایز دشتی

فایز دشتیبخش نخست دوبیتی هاشمارهٔ ۳۶: جهان رفت و جوانی و چمن رفت

980عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جهان رفت و جوانی و چمن رفت

گل نسرین و سرو و یاسمن رفت

پس از من دوستان گویند:«افسوس

که آخر فایز شیرین سخن رفت»

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۵: خداوندا جوانیم بسر رفت 2شمارهٔ ۳۶: جهان رفت و جوانی و چمن رفت 3شمارهٔ ۳۷: سر و زلف سیاهت شام یلداست 4شمارهٔ ۳۸: نه پر دارم که پروازم به کویت 5شمارهٔ ۳۹: به دارالملک تن دل پادشاهست 6شمارهٔ ۴۰: هنوزم بوی زلفش در مشام است 7شمارهٔ ۴۱: برفت آن یار و از ما مهر برداشت 8شمارهٔ ۴۲: دل آگه چه محتاج برید است 9شمارهٔ ۴۳: مرا در پیش راهی پر زبیم است 10شمارهٔ ۴۴: نه از دل می رود بیرون خیالت 11شمارهٔ ۴۵: گرت با ما نگارا میل سوداست 12شمارهٔ ۴۶: به رویش زلف اندر پیچ و تابست 13شمارهٔ ۴۷: دلم از دست خوبان چاک چاکست 14شمارهٔ ۴۸: ز من ببرید جانان باز پیوست 15شمارهٔ ۴۹: نه هر بالانشینی ماهتابست 16شمارهٔ ۵۰: نه چشم است آن که چشمانش ندیده ست 17شمارهٔ ۵۱: ز هم بگسسته ای بند نقابت 18شمارهٔ ۵۲: سرم پر شور شیدای تو کافیست 19شمارهٔ ۵۳: سخن آهسته تر گو دلبر این جاست 20شمارهٔ ۵۴: بهشت است این زمین یا کوی یار است 21شمارهٔ ۵۵: نه قامت، تازه سرو جویبار است 22شمارهٔ ۵۶: اگر از روی تو مهجورم ای دوست 23شمارهٔ ۵۷: تو خوبی او ز خوبی بی نیاز است 24شمارهٔ ۵۸: تو که هیچت ز حال ما خبر نیست 25شمارهٔ ۵۹: مرا یاران وصیت این چنین است 26شمارهٔ ۶۰: به لب خال سیاهت جایگاهست 27شمارهٔ ۶۱: دگر از نو نوای نی بلند است 28شمارهٔ ۶۲: برو قاصد که در رفتن ثوابست 29شمارهٔ ۶۳: دلم را تیر مژگانت شکار است 30شمارهٔ ۶۴: نه هر سرچشمه ای آب زلالست 31شمارهٔ ۶۵: بتا از کجرویهایت شکایت 32شمارهٔ ۶۶: مبر نام جدایی ترسم ای دوست 33شمارهٔ ۶۷: خبر از دل ندارم نیست یا هست 34شمارهٔ ۶۸: به چشمان تو دل دادم امانت 35شمارهٔ ۶۹: شب ابر است و دنیا تیره تار است 36شمارهٔ ۷۰: خدنگ مه جبینان دلنشین است 37شمارهٔ ۷۱: چرا خواهی که من آیم به غربت 38شمارهٔ ۷۲: به تیرم زد کمان افکند در پشت 39شمارهٔ ۷۳: انیس من به جز آه سحر نیست 40شمارهٔ ۷۴: بیا جانا که دنیا را وفا نیست 41شمارهٔ ۷۵: دلا دیدی که دلبر عهد بشکست 42شمارهٔ ۷۶: به گلشن تا ز گل نام و نشانست 43شمارهٔ ۷۷: بتا عشقت به جانم آتش افروخت 44شمارهٔ ۷۸: ندانم چون کنم دل بی قرار است 45شمارهٔ ۷۹: رخ تو دلبرا مانند ماهست 46شمارهٔ ۸۰: ندارم راحتی جز زجر و زحمت 47شمارهٔ ۸۱: اگر دوران دهد بر بادم ای دوست 48شمارهٔ ۸۲: عرق بر چهره ات گل یا گلابست 49شمارهٔ ۸۳: اگر در عهد، ابروت منکر ماست 50شمارهٔ ۸۴: نه هر ویروانه دل ماوای عشقست 51شمارهٔ ۸۵: به قربان خم زلف سیاهت 52شمارهٔ ۸۶: به گل سنبل فروهشته که گیسوست 53شمارهٔ ۸۷: چه مقصود است از این جانا بگو راست 54شمارهٔ ۸۸: در این عالم غمم از حد فزونست 55شمارهٔ ۸۹: من از چشم تو می ترسم که مست است 56شمارهٔ ۹۰: دلم در گوشه چشمش مکین است 57شمارهٔ ۹۱: بتا مثل تو اندر شهر چین نیست 58شمارهٔ ۹۲: به دوشش گیسوان خوش دلپسند است 59شمارهٔ ۹۳: نه هر رخشنده کوکب آفتابست 60شمارهٔ ۹۴: نه هر آهوی دشت آهوی چین است 61شمارهٔ ۹۵: بت زورق نشینم در امان باد 62شمارهٔ ۹۶: بت نامهربان دیدی چها کرد 63شمارهٔ ۹۷: سحر شبنم چو بر گیسویش افتاد 64شمارهٔ ۹۸: بشارت باد ای دل دلبر آمد 65شمارهٔ ۹۹: نه قاصد نه پیام دلبر آمد 66شمارهٔ ۱۰۰: زمن گشتی جدا ای سرو آزاد 67شمارهٔ ۱۰۱: بیا تا برگ گل نارفته بر باد 68شمارهٔ ۱۰۲: مرا تا دل به تن تسلیم کردند 69شمارهٔ ۱۰۳: بتی کز ناز پا بر دل گذارد 70شمارهٔ ۱۰۴: به جز من هر که با دلبر نشیند 71شمارهٔ ۱۰۵: اگر صد تیر ناز از دلبر آید 72شمارهٔ ۱۰۶: جوانی هست چون گنجی خداداد 73شمارهٔ ۱۰۷: کسی کآگه ز حال ما نباشد 74شمارهٔ ۱۰۸: خیالت گر نبودی دل چه می کرد 75شمارهٔ ۱۰۹: سحر چون زهره از مشرق برآمد 76شمارهٔ ۱۱۰: سحر گاهان به گلشن انجمن بود 77شمارهٔ ۱۱۱: حصار دوست گر ز آهن بر آرند 78شمارهٔ ۱۱۲: بتم سرپنجه با لوح و قلم زد 79شمارهٔ ۱۱۳: بهار آمد زمین فیروزه گون شد 80شمارهٔ ۱۱۴: ره عشقست باید ز آن حذر کرد 81شمارهٔ ۱۱۵: به دل گفتم مکن این قدر فریاد 82شمارهٔ ۱۱۶: دگر شب شد که تا جانم بسوزد 83شمارهٔ ۱۱۷: دگر شب شد که دل بی تاب گردد 84شمارهٔ ۱۱۸: دل من حالت پروانه دارد 85شمارهٔ ۱۱۹: نخستین بار باید ترک جان کرد 86شمارهٔ ۱۲۰: که بر نخل امید من تبر زد؟87شمارهٔ ۱۲۱: مه ده چار پیشت مضمحل شد 88شمارهٔ ۱۲۲: سحرگاهان که شبنم بر گل افتد 89شمارهٔ ۱۲۳: بهار آمد زمردسان زمین شد 90شمارهٔ ۱۲۴: شما که ساکنان کوی یارید 91شمارهٔ ۱۲۵: بتا زلف تو سر از سر کشان برد 92شمارهٔ ۱۲۶: خبر داری به من هجران چها کرد 93شمارهٔ ۱۲۷: دو زلف یار عنبر می تراود 94شمارهٔ ۱۲۸: نه یادم می کنی نه می روی یاد 95شمارهٔ ۱۲۹: دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد 96شمارهٔ ۱۳۰: سحر، دل ناله های زار می کرد 97شمارهٔ ۱۳۱: دلم از فرقت روی تو خون شد 98شمارهٔ ۱۳۲: شب هجران مرا جان بر لب آورد 99شمارهٔ ۱۳۳: جوانی گر به نرخ جان فروشند 100شمارهٔ ۱۳۴: خروس عرش دیشب التجا کرد 101شمارهٔ ۱۳۵: بلند بالا، بلند قد و لبت قند 102شمارهٔ ۱۳۶: جوانی کاشکی بیع و شرا بود 103شمارهٔ ۱۳۷: خداوندا دلم از دین بری شد 104شمارهٔ ۱۳۸: مسلسل زلف عنبر بار دارد 105شمارهٔ ۱۳۹: دلم تاراج روی گلرخان شد 106شمارهٔ ۱۴۰: بهشت از روی تو بهتر نباشد 107شمارهٔ ۱۴۱: مرا هم ساق و هم زانو کند درد 108شمارهٔ ۱۴۲: صنم عشق تو همچون نار نمرود 109شمارهٔ ۱۴۳: بگو تا دلبر حورم بیاید 110شمارهٔ ۱۴۴: سهیل اندر یمن بلغار سوزد 111شمارهٔ ۱۴۵: به صعوه منصب بلبل ندادند 112شمارهٔ ۱۴۶: نه هر دل عشق جانان قابل افتد 113شمارهٔ ۱۴۷: وفا دخلی به محبوبی ندارد 114شمارهٔ ۱۴۸: اگر آهی کشم افلاک سوزد 115شمارهٔ ۱۴۹: بتا ختم رسل پیغمبری شد 116شمارهٔ ۱۵۰: دلم را جز تو کس دلبر نباشد 117شمارهٔ ۱۵۱: صبا دوشم ز جانان این خبر داد 118شمارهٔ ۱۵۲: رفیق ! از وصل جانانم مده یاد 119شمارهٔ ۱۵۳: سحر شد ناله بلبل نیامد 120شمارهٔ ۱۵۴: سحر سنبل دمید و لاله سر زد 121شمارهٔ ۱۵۵: عسل از معدن زنبور خیزد 122شمارهٔ ۱۵۶: پری رویان سلام از من رسانید 123شمارهٔ ۱۵۷: سحر دل خود به خود فریاد می کرد 124شمارهٔ ۱۵۸: سحر دل ناله های زار می کرد 125شمارهٔ ۱۵۹: فلک! از جور تو دل پر زخون بود 126شمارهٔ ۱۶۰: دل من همچو هدهد در سبا شد 127شمارهٔ ۱۶۱: سر و زلف تو آشوب جهان شد 128شمارهٔ ۱۶۲: مرا ز آنروز قصه مشکل افتاد 129شمارهٔ ۱۶۳: سهی سرو این قد و بالا ندارد 130شمارهٔ ۱۶۴: شب آمد تا شب وصل آردم یاد 131شمارهٔ ۱۶۵: دلا گر زار گریم بر تو شاید 132شمارهٔ ۱۶۶: مرا شب سیل آه از دل بر آید 133شمارهٔ ۱۶۷: ز آب و آتش و از خاک و از باد 134شمارهٔ ۱۶۸: بتا بیهوده منما گریه بسیار 135شمارهٔ ۱۶۹: خروس از هرزه خوانی دست بردار!136شمارهٔ ۱۷۰: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 137شمارهٔ ۱۷۱: مسلسل حلقه حلقه زلف دلدار 138شمارهٔ ۱۷۲: به هنگام وداع آن لاله رخسار 139شمارهٔ ۱۷۳: به قصد کشتن این بی دل زار 140شمارهٔ ۱۷۴: خداوندا تو قهاری و جبار 141شمارهٔ ۱۷۵: دو گیسویت فتاده چون سیه مار 142شمارهٔ ۱۷۶: نیامد دلبر و من مردم آخر 143شمارهٔ ۱۷۷: سحرگه خوش بود رفتن سوی یار 144شمارهٔ ۱۷۸: کمند زلف گرد چهره یار 145شمارهٔ ۱۷۹: اگر آهی کشم از فرقت یار 146شمارهٔ ۱۸۰: تو پنداری که تا گشتی ز من دور 147شمارهٔ ۱۸۱: مریضی کز جدایی گشته بیمار 148شمارهٔ ۱۸۲: مهی از قبله آمد در شب تار 149شمارهٔ ۱۸۳: بتا اخگر به تابستان میاور 150شمارهٔ ۱۸۴: مرا شب تا سحر این چشم خونبار 151شمارهٔ ۱۸۵: خوشا برنایی و نیسان و آزار 152شمارهٔ ۱۸۶: سفر بر من دگر سخت است و دشوار 153شمارهٔ ۱۸۷: سحرگه ز آرزوی شوق دیدار 154شمارهٔ ۱۸۸: سحرگه بی خبر ای کاش دلبر 155شمارهٔ ۱۸۹: اگر دورم من از تو ای پریزاد 156شمارهٔ ۱۹۰: به زیر زلف مشکین عارض یار 157شمارهٔ ۱۹۱: سحر در خواب دیدم با دل زار 158شمارهٔ ۱۹۲: دلا از بی وفایان دست بردار 159شمارهٔ ۱۹۳: عجب دارم ز سرو قامت یار 160شمارهٔ ۱۹۴: گذشت ایام گل ای بلبل زار 161شمارهٔ ۱۹۵: سحرگه چون ز مشرق ماه خاور 162شمارهٔ ۱۹۶: گهی که یادم آمد صحبت یار 163شمارهٔ ۱۹۷: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 164شمارهٔ ۱۹۸: به زیر پیرهن پستان دلبر 165شمارهٔ ۱۹۹: اگر صد پاره ام سازی به خنجر 166شمارهٔ ۲۰۰: سحر پرسیدم از گیسوی دلبر 167شمارهٔ ۲۰۱: نه از مژگان سیاهی خورده ای تیر 168شمارهٔ ۲۰۲: گرفتم آن که اقبالم شود یار 169شمارهٔ ۲۰۳: خدایم گر کند فردای محشر 170شمارهٔ ۲۰۴: ز تاثیر هوا خوی بر رخ یار 171شمارهٔ ۲۰۵: فراق روی تو ای لاله رخسار 172شمارهٔ ۲۰۶: سحرگاهان ز غم با باد شبگیر 173شمارهٔ ۲۰۷: لبت کوثر، قدت طوبی، رخت حور 174شمارهٔ ۲۰۸: دو گیسوی تو جانا لیله القدر 175شمارهٔ ۲۰۹: گهی که یادم آمد صحبت یار 176شمارهٔ ۲۱۰: به گردن هشته ای زلف چو زنجیر 177شمارهٔ ۲۱۱: بت نامهربان، یار ستمگر 178شمارهٔ ۲۱۲: مسلسل حلقه حلقه روی دلبر 179شمارهٔ ۲۱۳: به دل گفتم مرو در کوی دلبر 180شمارهٔ ۲۱۴: قدت طوبا، لبت کوثر، رخت حور 181شمارهٔ ۲۱۵: معنبر گیسوی مشکین دلبر 182شمارهٔ ۲۱۶: اگر خواهی جهان سازی مسخر 183شمارهٔ ۲۱۷: سحر چون ماه سر بر زد زخاور 184شمارهٔ ۲۱۸: زحسن رویت ای نادیده مهجور 185شمارهٔ ۲۱۹: دو نرگس مست و بی باک و ستمگر 186شمارهٔ ۲۲۰: شب دیجور و من مهجور وره دور 187شمارهٔ ۲۲۱: به هر جا بگذرد آن ماه رخسار 188شمارهٔ ۲۲۲: من از عهد جوانی تا شدم پیر 189شمارهٔ ۲۲۳: دل من در خم زلفت گره گیر 190شمارهٔ ۲۲۴: دل و شوق و خیال و میل هر چار 191شمارهٔ ۲۲۵: عجب دارم از این ابریشمین تار 192شمارهٔ ۲۲۶: غم دنیا خورم یا حسرت یار 193شمارهٔ ۲۲۷: تو را دل می دمد کاین سنبل تر 194شمارهٔ ۲۲۸: که والشمس الضحی روی تو ای یار 195شمارهٔ ۲۲۹: نگفتم جا مده بر چهره عنبر 196شمارهٔ ۲۳۰: شب ابر است و باران گهر بار 197شمارهٔ ۲۳۱: معاذالله دهم زآن زلف، یک تار 198شمارهٔ ۲۳۲: خودم این جا دلم در پیش دلبر 199شمارهٔ ۲۳۳: سحرگه از نوای مرغ گلزار 200شمارهٔ ۲۳۴: مکش سرمه به چشم ناز پرور 201شمارهٔ ۲۳۵: بتا! بیژن صفت در چه گرفتار 202شمارهٔ ۲۳۶: دلم در حلقه زلفش گره گیر 203شمارهٔ ۲۳۷: دو زلفانت فتاده چون سر مار 204شمارهٔ ۲۳۸: ذلیل و خوار و زارم کردی آخر 205شمارهٔ ۲۳۹: بدی زلف سیاهت لیله القدر 206شمارهٔ ۲۴۰: منه بر رخ دو گیسوی معنبر 207شمارهٔ ۲۴۱: شود فردا که منشیان تقدیر 208شمارهٔ ۲۴۲: صنم صورت منور کردی امروز 209شمارهٔ ۲۴۳: جهان را عنبر افشان کرده ای باز 210شمارهٔ ۲۴۴: به ایما گفت چشمش با من این راز 211شمارهٔ ۲۴۵: به گردن هشته این زلف دلاویز 212شمارهٔ ۲۴۶: دخیلا شانه بر زلفت میاویز 213شمارهٔ ۲۴۷: به تیر ناوک مژگان دل دوز 214شمارهٔ ۲۴۸: پی تعظیم قدر دلبر امروز 215شمارهٔ ۲۴۹: نگفتم دل از آن گیسو بپرهیز؟216شمارهٔ ۲۵۰: دلا دلدارت آمد با خبر باش 217شمارهٔ ۲۵۱: گهی در خواب بینم قد و بالاش 218شمارهٔ ۲۵۲: سحر از شوق جانان مست و مدهوش 219شمارهٔ ۲۵۳: سحر! امشب دمی بر جای خود باش 220شمارهٔ ۲۵۴: دلا خون شو مکن افشای رازش 221شمارهٔ ۲۵۵: مسلسل حلقه حلقه زلف خوشبوش 222شمارهٔ ۲۵۶: فغان از امشب و یاد از شب دوش 223شمارهٔ ۲۵۷: شب عید است و هر کس با عزیزش 224شمارهٔ ۲۵۸: شدم غافل اسیر چشم مستش 225شمارهٔ ۲۵۹: نه از دل می رود بیرون خیالش 226شمارهٔ ۲۶۰: در آمد یار از رخ نور ساطع 227شمارهٔ ۲۶۱: زهجرت سینه و دامن کنم چاک 228شمارهٔ ۲۶۲: زره پوشیده ای با من کنی جنگ 229شمارهٔ ۲۶۳: زاسب افتادم و شد کار مشکل 230شمارهٔ ۲۶۴: تو که ملای قرآن خوانی ای دل 231شمارهٔ ۲۶۵: مرا تن زورق است و ناخدا دل 232شمارهٔ ۲۶۶: زما آن چشم و ابرو می برد دل 233شمارهٔ ۲۶۷: خوشا روزی که گل بودی و بلبل 234شمارهٔ ۲۶۸: غراب عشق اندر بندر دل 235شمارهٔ ۲۶۹: سحرها در چمن با خواهش گل 236شمارهٔ ۲۷۰: عبث دادم به یار بی وفا دل 237شمارهٔ ۲۷۱: قدت گل، قامتت گل، کفش پا گل 238شمارهٔ ۲۷۲: اگر کاغذ نباشد پرده دل 239شمارهٔ ۲۷۳: به جز فکر وصال دلبر ای دل!240شمارهٔ ۲۷۴: سحر با باغبانی گفت بلبل 241شمارهٔ ۲۷۵: بت گلروی سنبل موی خوشگل 242شمارهٔ ۲۷۶: همه مه صورتان در برج محمل 243شمارهٔ ۲۷۷: بلا شد حسن مه رویان خوشگل 244شمارهٔ ۲۷۸: مرا جان بر لب آمد از غم دل 245شمارهٔ ۲۷۹: بنال ای بلبل شوریده احوال 246شمارهٔ ۲۸۰: قمر طلعت پری پیکر نگارم 247شمارهٔ ۲۸۱: پس از قرنی به ارمن شد گذارم 248شمارهٔ ۲۸۲: سحرگه برگ گل تر شد زشبنم 249شمارهٔ ۲۸۳: سراغ جان جانان از که پرسم 250شمارهٔ ۲۸۴: پری پیکر بت عیسا پرستم 251شمارهٔ ۲۸۵: ندانم از چه رو آشفته حالم 252شمارهٔ ۲۸۶: دگر شب شد که مشتاق حضورم 253شمارهٔ ۲۸۷: در این دنیا بسی اندوهناکم 254شمارهٔ ۲۸۸: بهشتی ای صنم دادی نشانم 255شمارهٔ ۲۸۹: نه افلاطون کند فکری به حالم 256شمارهٔ ۲۹۰: جوانی! رفتی و نایی به سویم 257شمارهٔ ۲۹۱: سه مه پیکر برون آمد به یک دم 258شمارهٔ ۲۹۲: بت لیلی و شم خورشید عالم 259شمارهٔ ۲۹۳: به شب نالم شب شبگیر نالم 260شمارهٔ ۲۹۴: چو آید فکر یار اندر ضمیرم 261شمارهٔ ۲۹۵: به راه دوست دست از جان کشیدم 262شمارهٔ ۲۹۶: بتا از دوریت حالی ندارم 263شمارهٔ ۲۹۷: خداوندا تو کردی لامکانم 264شمارهٔ ۲۹۸: مسلمانان گرفتار دلستم 265شمارهٔ ۲۹۹: خداوندا که در نزع روانم 266شمارهٔ ۳۰۰: مگر یار آمده بر پشت بامم 267شمارهٔ ۳۰۱: فراق لاله رویان ساخت کارم 268شمارهٔ ۳۰۲: چرا از دلبر حورا سرشتم 269شمارهٔ ۳۰۳: ندانم خواب یا بیدار بودم 270شمارهٔ ۳۰۴: نشد ز آمد شد نظاره مفهوم 271شمارهٔ ۳۰۵: فغان کز کوی جانان دور ماندم 272شمارهٔ ۳۰۶: ندانم در چه حالم در کجایم 273شمارهٔ ۳۰۷: بتا کی دست در پستانت آرم 274شمارهٔ ۳۰۸: اگر جانان به هنگام تکلم 275شمارهٔ ۳۰۹: گهی که سرنهادم تا بخوابم 276شمارهٔ ۳۱۰: نه من امروز پابند تو هستم 277شمارهٔ ۳۱۱: به هنگام تبسم های جانان 278شمارهٔ ۳۱۲: رخ و زلف و لب و دندان جانان 279شمارهٔ ۳۱۳: اگر هنگام مردن دلبر من 280شمارهٔ ۳۱۴: خم ابروست یا شمشیر بهمن 281شمارهٔ ۳۱۵: ز کشت و پیچ این شلوار رنگین 282شمارهٔ ۳۱۶: خوش از جور و جفای مه جبینان 283شمارهٔ ۳۱۷: از این ره می روی رویت به من کن 284شمارهٔ ۳۱۸: لا نتوان به زلفش آرمیدن 285شمارهٔ ۳۱۹: خیالت آورد بر من شبیخون 286شمارهٔ ۳۲۰: دلم از هجر تو شد دجله خون 287شمارهٔ ۳۲۱: سر راهم دو تا شد وای بر من 288شمارهٔ ۳۲۲: شده خاموش شمع محفل من 289شمارهٔ ۳۲۳: اجل دانی کی آیی بر سر من؟290شمارهٔ ۳۲۴: خیال کشتن من داشت جانان 291شمارهٔ ۳۲۵: مرو ای جان شیرین از بر من 292شمارهٔ ۳۲۶: لبت شکر شکن مژگان صف اشکن 293شمارهٔ ۳۲۷: مکحل چشم مست کافرش بین 294شمارهٔ ۳۲۸: بلندی سیر عالم می کنم من 295شمارهٔ ۳۲۹: سحر از بس که نالیدم ز هجران 296شمارهٔ ۳۳۰: نه هر چشمی ز جسمی می برد جان 297شمارهٔ ۳۳۱: مرا یک دل بود مطلب هزاران 298شمارهٔ ۳۳۲: به سیر باغ رفتم باختم من 299شمارهٔ ۳۳۳: تو بر من بگذری چون برق رخشان 300شمارهٔ ۳۳۴: پس از ببریدن و پیوند جانان 301شمارهٔ ۳۳۵: مه بالا نشین پایین نظر کن 302شمارهٔ ۳۳۶: دلم ایکاش بیرون می شد از تن 303شمارهٔ ۳۳۷: مکش شانه به این زلفان پرچین 304شمارهٔ ۳۳۸: دگر طعن رقیب و جور دشمن 305شمارهٔ ۳۳۹: جفا از تو بتا! خون خوردن از من 306شمارهٔ ۳۴۰: به گردن زلف یا زنجیرش است این 307شمارهٔ ۳۴۱: رخ و زلف و لب و دندان جانان 308شمارهٔ ۳۴۲: بیا جانا دمی ترک جفا کن 309شمارهٔ ۳۴۳: سحر دلبر چو آمد بر سر من 310شمارهٔ ۳۴۴: پس از مرگم بگو با گلعذاران 311شمارهٔ ۳۴۵: که گفته چشم شهلا سرمه سا کن؟312شمارهٔ ۳۴۶: مده یادم ز روز وصل جانان 313شمارهٔ ۳۴۷: بهای این لب و دندان جانان 314شمارهٔ ۳۴۸: شدم رسوای عالم بهر جانان 315شمارهٔ ۳۴۹: به دل تخم تمنا کاشتم من 316شمارهٔ ۳۵۰: دلا دیدی جدایی زیستی تو 317شمارهٔ ۳۵۱: مسلسل زلف عنبرسا مکن تو 318شمارهٔ ۳۵۲: دل از من چشم شهلا دلبر از تو 319شمارهٔ ۳۵۳: نگفتم جا مده بر چهره گیسو 320شمارهٔ ۳۵۴: دلا تا چند در آزارام از تو 321شمارهٔ ۳۵۵: دو گیسو را به دوش انداختی تو 322شمارهٔ ۳۵۶: نسیم! امشب عجب دفع غمی تو 323شمارهٔ ۳۵۷: خوش الحان مرغکی وقت سحرگاه 324شمارهٔ ۳۵۸: به زیر زلف برق گوشواره 325شمارهٔ ۳۵۹: دلم از بس که دنبال تو گشته 326شمارهٔ ۳۶۰: به مژگان خاک روبم زین گذرگاه 327شمارهٔ ۳۶۱: مرو دنبال آهوی رمیده 328شمارهٔ ۳۶۲: بر ابر ماه تابانم نشسته 329شمارهٔ ۳۶۳: به هر محفل که آن دلبر نشسته 330شمارهٔ ۳۶۴: بتا عشقت مرا واله نموده 331شمارهٔ ۳۶۵: مکحل چشم شورانگیز کرده 332شمارهٔ ۳۶۶: که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه 333شمارهٔ ۳۶۷: کسی که آن پری رخسار دیده 334شمارهٔ ۳۶۸: به عارض طره سنبل فکنده 335شمارهٔ ۳۶۹: غمت در دل چنان ماوا گرفته 336شمارهٔ ۳۷۰: به زلفت مرغ دل ماوا گرفته 337شمارهٔ ۳۷۱: سر و روی تو تا غبغب رسیده 338شمارهٔ ۳۷۲: غم و غصه تن و جانم گرفته 339شمارهٔ ۳۷۳: پری رویان به ما کردند نظاره 340شمارهٔ ۳۷۴: نسیم! آهسته آهسته سحرگاه 341شمارهٔ ۳۷۵: نمی بینم ز مردم آشنایی 342شمارهٔ ۳۷۶: بتا در گوش، گوش آویز داری 343شمارهٔ ۳۷۷: ندانم ای غزالم از چه دشتی؟344شمارهٔ ۳۷۸: به قامت مظهر سرو رسایی 345شمارهٔ ۳۷۹: خروس امشب بداده هرزه خوانی 346شمارهٔ ۳۸۰: تو آتش رخ دلم پروانه کردی 347شمارهٔ ۳۸۱: بیا جانا که مردم از جدایی 348شمارهٔ ۳۸۲: خداوندا گل ناز آفریدی 349شمارهٔ ۳۸۳: صباحی دلبر گیسو بلندی 350شمارهٔ ۳۸۴: چه بد کردم که مهر از من بریدی 351شمارهٔ ۳۸۵: در اول مستم از پیمانه کردی 352شمارهٔ ۳۸۶: به بالا بنگری مهتاب بینی 353شمارهٔ ۳۸۷: صنم سرخیل ترسازادگانی 354شمارهٔ ۳۸۸: نسیم! عنبر شمیمی از کجایی؟355شمارهٔ ۳۸۹: به گیتی هر چه کردم جستجویی 356شمارهٔ ۳۹۰: اگر ماهی به زیر ابر تا کی؟357شمارهٔ ۳۹۱: خدایا زلف و گردن آفریدی 358شمارهٔ ۳۹۲: دو چشمان تو دارد میل یاری 359شمارهٔ ۳۹۳: نه از من سر بزد دلبر خطایی 360شمارهٔ ۳۹۴: بیا کز حد گذشت ایام دوری 361شمارهٔ ۳۹۵: ز پیشم رفتی ای عهد جوانی 362شمارهٔ ۳۹۶: خداوندا تو رحمان و رحیمی 363شمارهٔ ۳۹۷: ذلیل و زار و بیمارم نمودی 364شمارهٔ ۳۹۸: سیه زلفان به رخ ماوا نمودی 365شمارهٔ ۳۹۹: بتا! گر زنده بودی فتنه بودی 366شمارهٔ ۴۰۰: به دل بردن تو جانا! خوش دلیری 367شمارهٔ ۴۰۱: دو چشمان گفت ابرو فتنه جویی 368شمارهٔ ۴۰۲: پس از مرگم نخواهم های هایی 369شمارهٔ ۴۰۳: بیا تا گویمت شرح جدایی 370شمارهٔ ۴۰۴: مرا جان بر لب آمد از جدایی 371شمارهٔ ۴۰۵: دلا! امشب نه بر جای خودستی 372شمارهٔ ۴۰۶: ز دستم رفتی ای حور بهشتی 373شمارهٔ ۴۰۷: الا ای آسمان از من چه دیدی؟374شمارهٔ ۴۰۸: چنان زارم که از فرط نزاری 375شمارهٔ ۴۰۹: شب مهتاب و حوت و برج ماهی 376شمارهٔ ۴۱۰: خداوندا تو یاری کن تو یاری 377شمارهٔ ۴۱۱: ندانم آفتابی یا که ماهی 378شمارهٔ ۴۱۲: نکردم در وفاداری قصوری 379شمارهٔ ۴۱۳: نه خسرو خواهم و نه خسروانی 380شمارهٔ ۴۱۴: پس از پیری و ضعف و ناتوانی 381شمارهٔ ۴۱۵: به ظاهر گر زچشمانم جدایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ