به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فایز دشتی

فایز دشتیبخش نخست دوبیتی هاشمارهٔ ۱۱۴: ره عشقست باید ز آن حذر کرد

940عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ره عشقست باید ز آن حذر کرد

به اول گام باید ترک سر کرد

نه راه هر کس است این راه فایز!

خوشا آن شیر دل کاو این سفر کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۳: بهار آمد زمین فیروزه گون شد 2شمارهٔ ۱۱۴: ره عشقست باید ز آن حذر کرد 3شمارهٔ ۱۱۵: به دل گفتم مکن این قدر فریاد 4شمارهٔ ۱۱۶: دگر شب شد که تا جانم بسوزد 5شمارهٔ ۱۱۷: دگر شب شد که دل بی تاب گردد 6شمارهٔ ۱۱۸: دل من حالت پروانه دارد 7شمارهٔ ۱۱۹: نخستین بار باید ترک جان کرد 8شمارهٔ ۱۲۰: که بر نخل امید من تبر زد؟9شمارهٔ ۱۲۱: مه ده چار پیشت مضمحل شد 10شمارهٔ ۱۲۲: سحرگاهان که شبنم بر گل افتد 11شمارهٔ ۱۲۳: بهار آمد زمردسان زمین شد 12شمارهٔ ۱۲۴: شما که ساکنان کوی یارید 13شمارهٔ ۱۲۵: بتا زلف تو سر از سر کشان برد 14شمارهٔ ۱۲۶: خبر داری به من هجران چها کرد 15شمارهٔ ۱۲۷: دو زلف یار عنبر می تراود 16شمارهٔ ۱۲۸: نه یادم می کنی نه می روی یاد 17شمارهٔ ۱۲۹: دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد 18شمارهٔ ۱۳۰: سحر، دل ناله های زار می کرد 19شمارهٔ ۱۳۱: دلم از فرقت روی تو خون شد 20شمارهٔ ۱۳۲: شب هجران مرا جان بر لب آورد 21شمارهٔ ۱۳۳: جوانی گر به نرخ جان فروشند 22شمارهٔ ۱۳۴: خروس عرش دیشب التجا کرد 23شمارهٔ ۱۳۵: بلند بالا، بلند قد و لبت قند 24شمارهٔ ۱۳۶: جوانی کاشکی بیع و شرا بود 25شمارهٔ ۱۳۷: خداوندا دلم از دین بری شد 26شمارهٔ ۱۳۸: مسلسل زلف عنبر بار دارد 27شمارهٔ ۱۳۹: دلم تاراج روی گلرخان شد 28شمارهٔ ۱۴۰: بهشت از روی تو بهتر نباشد 29شمارهٔ ۱۴۱: مرا هم ساق و هم زانو کند درد 30شمارهٔ ۱۴۲: صنم عشق تو همچون نار نمرود 31شمارهٔ ۱۴۳: بگو تا دلبر حورم بیاید 32شمارهٔ ۱۴۴: سهیل اندر یمن بلغار سوزد 33شمارهٔ ۱۴۵: به صعوه منصب بلبل ندادند 34شمارهٔ ۱۴۶: نه هر دل عشق جانان قابل افتد 35شمارهٔ ۱۴۷: وفا دخلی به محبوبی ندارد 36شمارهٔ ۱۴۸: اگر آهی کشم افلاک سوزد 37شمارهٔ ۱۴۹: بتا ختم رسل پیغمبری شد 38شمارهٔ ۱۵۰: دلم را جز تو کس دلبر نباشد 39شمارهٔ ۱۵۱: صبا دوشم ز جانان این خبر داد 40شمارهٔ ۱۵۲: رفیق ! از وصل جانانم مده یاد 41شمارهٔ ۱۵۳: سحر شد ناله بلبل نیامد 42شمارهٔ ۱۵۴: سحر سنبل دمید و لاله سر زد 43شمارهٔ ۱۵۵: عسل از معدن زنبور خیزد 44شمارهٔ ۱۵۶: پری رویان سلام از من رسانید 45شمارهٔ ۱۵۷: سحر دل خود به خود فریاد می کرد 46شمارهٔ ۱۵۸: سحر دل ناله های زار می کرد 47شمارهٔ ۱۵۹: فلک! از جور تو دل پر زخون بود 48شمارهٔ ۱۶۰: دل من همچو هدهد در سبا شد 49شمارهٔ ۱۶۱: سر و زلف تو آشوب جهان شد 50شمارهٔ ۱۶۲: مرا ز آنروز قصه مشکل افتاد 51شمارهٔ ۱۶۳: سهی سرو این قد و بالا ندارد 52شمارهٔ ۱۶۴: شب آمد تا شب وصل آردم یاد 53شمارهٔ ۱۶۵: دلا گر زار گریم بر تو شاید 54شمارهٔ ۱۶۶: مرا شب سیل آه از دل بر آید 55شمارهٔ ۱۶۷: ز آب و آتش و از خاک و از باد 56شمارهٔ ۱۶۸: بتا بیهوده منما گریه بسیار 57شمارهٔ ۱۶۹: خروس از هرزه خوانی دست بردار!58شمارهٔ ۱۷۰: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 59شمارهٔ ۱۷۱: مسلسل حلقه حلقه زلف دلدار 60شمارهٔ ۱۷۲: به هنگام وداع آن لاله رخسار 61شمارهٔ ۱۷۳: به قصد کشتن این بی دل زار 62شمارهٔ ۱۷۴: خداوندا تو قهاری و جبار 63شمارهٔ ۱۷۵: دو گیسویت فتاده چون سیه مار 64شمارهٔ ۱۷۶: نیامد دلبر و من مردم آخر 65شمارهٔ ۱۷۷: سحرگه خوش بود رفتن سوی یار 66شمارهٔ ۱۷۸: کمند زلف گرد چهره یار 67شمارهٔ ۱۷۹: اگر آهی کشم از فرقت یار 68شمارهٔ ۱۸۰: تو پنداری که تا گشتی ز من دور 69شمارهٔ ۱۸۱: مریضی کز جدایی گشته بیمار 70شمارهٔ ۱۸۲: مهی از قبله آمد در شب تار 71شمارهٔ ۱۸۳: بتا اخگر به تابستان میاور 72شمارهٔ ۱۸۴: مرا شب تا سحر این چشم خونبار 73شمارهٔ ۱۸۵: خوشا برنایی و نیسان و آزار 74شمارهٔ ۱۸۶: سفر بر من دگر سخت است و دشوار 75شمارهٔ ۱۸۷: سحرگه ز آرزوی شوق دیدار 76شمارهٔ ۱۸۸: سحرگه بی خبر ای کاش دلبر 77شمارهٔ ۱۸۹: اگر دورم من از تو ای پریزاد 78شمارهٔ ۱۹۰: به زیر زلف مشکین عارض یار 79شمارهٔ ۱۹۱: سحر در خواب دیدم با دل زار 80شمارهٔ ۱۹۲: دلا از بی وفایان دست بردار 81شمارهٔ ۱۹۳: عجب دارم ز سرو قامت یار 82شمارهٔ ۱۹۴: گذشت ایام گل ای بلبل زار 83شمارهٔ ۱۹۵: سحرگه چون ز مشرق ماه خاور 84شمارهٔ ۱۹۶: گهی که یادم آمد صحبت یار 85شمارهٔ ۱۹۷: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 86شمارهٔ ۱۹۸: به زیر پیرهن پستان دلبر 87شمارهٔ ۱۹۹: اگر صد پاره ام سازی به خنجر 88شمارهٔ ۲۰۰: سحر پرسیدم از گیسوی دلبر 89شمارهٔ ۲۰۱: نه از مژگان سیاهی خورده ای تیر 90شمارهٔ ۲۰۲: گرفتم آن که اقبالم شود یار 91شمارهٔ ۲۰۳: خدایم گر کند فردای محشر 92شمارهٔ ۲۰۴: ز تاثیر هوا خوی بر رخ یار 93شمارهٔ ۲۰۵: فراق روی تو ای لاله رخسار 94شمارهٔ ۲۰۶: سحرگاهان ز غم با باد شبگیر 95شمارهٔ ۲۰۷: لبت کوثر، قدت طوبی، رخت حور 96شمارهٔ ۲۰۸: دو گیسوی تو جانا لیله القدر 97شمارهٔ ۲۰۹: گهی که یادم آمد صحبت یار 98شمارهٔ ۲۱۰: به گردن هشته ای زلف چو زنجیر 99شمارهٔ ۲۱۱: بت نامهربان، یار ستمگر 100شمارهٔ ۲۱۲: مسلسل حلقه حلقه روی دلبر 101شمارهٔ ۲۱۳: به دل گفتم مرو در کوی دلبر 102شمارهٔ ۲۱۴: قدت طوبا، لبت کوثر، رخت حور 103شمارهٔ ۲۱۵: معنبر گیسوی مشکین دلبر 104شمارهٔ ۲۱۶: اگر خواهی جهان سازی مسخر 105شمارهٔ ۲۱۷: سحر چون ماه سر بر زد زخاور 106شمارهٔ ۲۱۸: زحسن رویت ای نادیده مهجور 107شمارهٔ ۲۱۹: دو نرگس مست و بی باک و ستمگر 108شمارهٔ ۲۲۰: شب دیجور و من مهجور وره دور 109شمارهٔ ۲۲۱: به هر جا بگذرد آن ماه رخسار 110شمارهٔ ۲۲۲: من از عهد جوانی تا شدم پیر 111شمارهٔ ۲۲۳: دل من در خم زلفت گره گیر 112شمارهٔ ۲۲۴: دل و شوق و خیال و میل هر چار 113شمارهٔ ۲۲۵: عجب دارم از این ابریشمین تار 114شمارهٔ ۲۲۶: غم دنیا خورم یا حسرت یار 115شمارهٔ ۲۲۷: تو را دل می دمد کاین سنبل تر 116شمارهٔ ۲۲۸: که والشمس الضحی روی تو ای یار 117شمارهٔ ۲۲۹: نگفتم جا مده بر چهره عنبر 118شمارهٔ ۲۳۰: شب ابر است و باران گهر بار 119شمارهٔ ۲۳۱: معاذالله دهم زآن زلف، یک تار 120شمارهٔ ۲۳۲: خودم این جا دلم در پیش دلبر 121شمارهٔ ۲۳۳: سحرگه از نوای مرغ گلزار 122شمارهٔ ۲۳۴: مکش سرمه به چشم ناز پرور 123شمارهٔ ۲۳۵: بتا! بیژن صفت در چه گرفتار 124شمارهٔ ۲۳۶: دلم در حلقه زلفش گره گیر 125شمارهٔ ۲۳۷: دو زلفانت فتاده چون سر مار 126شمارهٔ ۲۳۸: ذلیل و خوار و زارم کردی آخر 127شمارهٔ ۲۳۹: بدی زلف سیاهت لیله القدر 128شمارهٔ ۲۴۰: منه بر رخ دو گیسوی معنبر 129شمارهٔ ۲۴۱: شود فردا که منشیان تقدیر 130شمارهٔ ۲۴۲: صنم صورت منور کردی امروز 131شمارهٔ ۲۴۳: جهان را عنبر افشان کرده ای باز 132شمارهٔ ۲۴۴: به ایما گفت چشمش با من این راز 133شمارهٔ ۲۴۵: به گردن هشته این زلف دلاویز 134شمارهٔ ۲۴۶: دخیلا شانه بر زلفت میاویز 135شمارهٔ ۲۴۷: به تیر ناوک مژگان دل دوز 136شمارهٔ ۲۴۸: پی تعظیم قدر دلبر امروز 137شمارهٔ ۲۴۹: نگفتم دل از آن گیسو بپرهیز؟138شمارهٔ ۲۵۰: دلا دلدارت آمد با خبر باش 139شمارهٔ ۲۵۱: گهی در خواب بینم قد و بالاش 140شمارهٔ ۲۵۲: سحر از شوق جانان مست و مدهوش 141شمارهٔ ۲۵۳: سحر! امشب دمی بر جای خود باش 142شمارهٔ ۲۵۴: دلا خون شو مکن افشای رازش 143شمارهٔ ۲۵۵: مسلسل حلقه حلقه زلف خوشبوش 144شمارهٔ ۲۵۶: فغان از امشب و یاد از شب دوش 145شمارهٔ ۲۵۷: شب عید است و هر کس با عزیزش 146شمارهٔ ۲۵۸: شدم غافل اسیر چشم مستش 147شمارهٔ ۲۵۹: نه از دل می رود بیرون خیالش 148شمارهٔ ۲۶۰: در آمد یار از رخ نور ساطع 149شمارهٔ ۲۶۱: زهجرت سینه و دامن کنم چاک 150شمارهٔ ۲۶۲: زره پوشیده ای با من کنی جنگ 151شمارهٔ ۲۶۳: زاسب افتادم و شد کار مشکل 152شمارهٔ ۲۶۴: تو که ملای قرآن خوانی ای دل 153شمارهٔ ۲۶۵: مرا تن زورق است و ناخدا دل 154شمارهٔ ۲۶۶: زما آن چشم و ابرو می برد دل 155شمارهٔ ۲۶۷: خوشا روزی که گل بودی و بلبل 156شمارهٔ ۲۶۸: غراب عشق اندر بندر دل 157شمارهٔ ۲۶۹: سحرها در چمن با خواهش گل 158شمارهٔ ۲۷۰: عبث دادم به یار بی وفا دل 159شمارهٔ ۲۷۱: قدت گل، قامتت گل، کفش پا گل 160شمارهٔ ۲۷۲: اگر کاغذ نباشد پرده دل 161شمارهٔ ۲۷۳: به جز فکر وصال دلبر ای دل!162شمارهٔ ۲۷۴: سحر با باغبانی گفت بلبل 163شمارهٔ ۲۷۵: بت گلروی سنبل موی خوشگل 164شمارهٔ ۲۷۶: همه مه صورتان در برج محمل 165شمارهٔ ۲۷۷: بلا شد حسن مه رویان خوشگل 166شمارهٔ ۲۷۸: مرا جان بر لب آمد از غم دل 167شمارهٔ ۲۷۹: بنال ای بلبل شوریده احوال 168شمارهٔ ۲۸۰: قمر طلعت پری پیکر نگارم 169شمارهٔ ۲۸۱: پس از قرنی به ارمن شد گذارم 170شمارهٔ ۲۸۲: سحرگه برگ گل تر شد زشبنم 171شمارهٔ ۲۸۳: سراغ جان جانان از که پرسم 172شمارهٔ ۲۸۴: پری پیکر بت عیسا پرستم 173شمارهٔ ۲۸۵: ندانم از چه رو آشفته حالم 174شمارهٔ ۲۸۶: دگر شب شد که مشتاق حضورم 175شمارهٔ ۲۸۷: در این دنیا بسی اندوهناکم 176شمارهٔ ۲۸۸: بهشتی ای صنم دادی نشانم 177شمارهٔ ۲۸۹: نه افلاطون کند فکری به حالم 178شمارهٔ ۲۹۰: جوانی! رفتی و نایی به سویم 179شمارهٔ ۲۹۱: سه مه پیکر برون آمد به یک دم 180شمارهٔ ۲۹۲: بت لیلی و شم خورشید عالم 181شمارهٔ ۲۹۳: به شب نالم شب شبگیر نالم 182شمارهٔ ۲۹۴: چو آید فکر یار اندر ضمیرم 183شمارهٔ ۲۹۵: به راه دوست دست از جان کشیدم 184شمارهٔ ۲۹۶: بتا از دوریت حالی ندارم 185شمارهٔ ۲۹۷: خداوندا تو کردی لامکانم 186شمارهٔ ۲۹۸: مسلمانان گرفتار دلستم 187شمارهٔ ۲۹۹: خداوندا که در نزع روانم 188شمارهٔ ۳۰۰: مگر یار آمده بر پشت بامم 189شمارهٔ ۳۰۱: فراق لاله رویان ساخت کارم 190شمارهٔ ۳۰۲: چرا از دلبر حورا سرشتم 191شمارهٔ ۳۰۳: ندانم خواب یا بیدار بودم 192شمارهٔ ۳۰۴: نشد ز آمد شد نظاره مفهوم 193شمارهٔ ۳۰۵: فغان کز کوی جانان دور ماندم 194شمارهٔ ۳۰۶: ندانم در چه حالم در کجایم 195شمارهٔ ۳۰۷: بتا کی دست در پستانت آرم 196شمارهٔ ۳۰۸: اگر جانان به هنگام تکلم 197شمارهٔ ۳۰۹: گهی که سرنهادم تا بخوابم 198شمارهٔ ۳۱۰: نه من امروز پابند تو هستم 199شمارهٔ ۳۱۱: به هنگام تبسم های جانان 200شمارهٔ ۳۱۲: رخ و زلف و لب و دندان جانان 201شمارهٔ ۳۱۳: اگر هنگام مردن دلبر من 202شمارهٔ ۳۱۴: خم ابروست یا شمشیر بهمن 203شمارهٔ ۳۱۵: ز کشت و پیچ این شلوار رنگین 204شمارهٔ ۳۱۶: خوش از جور و جفای مه جبینان 205شمارهٔ ۳۱۷: از این ره می روی رویت به من کن 206شمارهٔ ۳۱۸: لا نتوان به زلفش آرمیدن 207شمارهٔ ۳۱۹: خیالت آورد بر من شبیخون 208شمارهٔ ۳۲۰: دلم از هجر تو شد دجله خون 209شمارهٔ ۳۲۱: سر راهم دو تا شد وای بر من 210شمارهٔ ۳۲۲: شده خاموش شمع محفل من 211شمارهٔ ۳۲۳: اجل دانی کی آیی بر سر من؟212شمارهٔ ۳۲۴: خیال کشتن من داشت جانان 213شمارهٔ ۳۲۵: مرو ای جان شیرین از بر من 214شمارهٔ ۳۲۶: لبت شکر شکن مژگان صف اشکن 215شمارهٔ ۳۲۷: مکحل چشم مست کافرش بین 216شمارهٔ ۳۲۸: بلندی سیر عالم می کنم من 217شمارهٔ ۳۲۹: سحر از بس که نالیدم ز هجران 218شمارهٔ ۳۳۰: نه هر چشمی ز جسمی می برد جان 219شمارهٔ ۳۳۱: مرا یک دل بود مطلب هزاران 220شمارهٔ ۳۳۲: به سیر باغ رفتم باختم من 221شمارهٔ ۳۳۳: تو بر من بگذری چون برق رخشان 222شمارهٔ ۳۳۴: پس از ببریدن و پیوند جانان 223شمارهٔ ۳۳۵: مه بالا نشین پایین نظر کن 224شمارهٔ ۳۳۶: دلم ایکاش بیرون می شد از تن 225شمارهٔ ۳۳۷: مکش شانه به این زلفان پرچین 226شمارهٔ ۳۳۸: دگر طعن رقیب و جور دشمن 227شمارهٔ ۳۳۹: جفا از تو بتا! خون خوردن از من 228شمارهٔ ۳۴۰: به گردن زلف یا زنجیرش است این 229شمارهٔ ۳۴۱: رخ و زلف و لب و دندان جانان 230شمارهٔ ۳۴۲: بیا جانا دمی ترک جفا کن 231شمارهٔ ۳۴۳: سحر دلبر چو آمد بر سر من 232شمارهٔ ۳۴۴: پس از مرگم بگو با گلعذاران 233شمارهٔ ۳۴۵: که گفته چشم شهلا سرمه سا کن؟234شمارهٔ ۳۴۶: مده یادم ز روز وصل جانان 235شمارهٔ ۳۴۷: بهای این لب و دندان جانان 236شمارهٔ ۳۴۸: شدم رسوای عالم بهر جانان 237شمارهٔ ۳۴۹: به دل تخم تمنا کاشتم من 238شمارهٔ ۳۵۰: دلا دیدی جدایی زیستی تو 239شمارهٔ ۳۵۱: مسلسل زلف عنبرسا مکن تو 240شمارهٔ ۳۵۲: دل از من چشم شهلا دلبر از تو 241شمارهٔ ۳۵۳: نگفتم جا مده بر چهره گیسو 242شمارهٔ ۳۵۴: دلا تا چند در آزارام از تو 243شمارهٔ ۳۵۵: دو گیسو را به دوش انداختی تو 244شمارهٔ ۳۵۶: نسیم! امشب عجب دفع غمی تو 245شمارهٔ ۳۵۷: خوش الحان مرغکی وقت سحرگاه 246شمارهٔ ۳۵۸: به زیر زلف برق گوشواره 247شمارهٔ ۳۵۹: دلم از بس که دنبال تو گشته 248شمارهٔ ۳۶۰: به مژگان خاک روبم زین گذرگاه 249شمارهٔ ۳۶۱: مرو دنبال آهوی رمیده 250شمارهٔ ۳۶۲: بر ابر ماه تابانم نشسته 251شمارهٔ ۳۶۳: به هر محفل که آن دلبر نشسته 252شمارهٔ ۳۶۴: بتا عشقت مرا واله نموده 253شمارهٔ ۳۶۵: مکحل چشم شورانگیز کرده 254شمارهٔ ۳۶۶: که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه 255شمارهٔ ۳۶۷: کسی که آن پری رخسار دیده 256شمارهٔ ۳۶۸: به عارض طره سنبل فکنده 257شمارهٔ ۳۶۹: غمت در دل چنان ماوا گرفته 258شمارهٔ ۳۷۰: به زلفت مرغ دل ماوا گرفته 259شمارهٔ ۳۷۱: سر و روی تو تا غبغب رسیده 260شمارهٔ ۳۷۲: غم و غصه تن و جانم گرفته 261شمارهٔ ۳۷۳: پری رویان به ما کردند نظاره 262شمارهٔ ۳۷۴: نسیم! آهسته آهسته سحرگاه 263شمارهٔ ۳۷۵: نمی بینم ز مردم آشنایی 264شمارهٔ ۳۷۶: بتا در گوش، گوش آویز داری 265شمارهٔ ۳۷۷: ندانم ای غزالم از چه دشتی؟266شمارهٔ ۳۷۸: به قامت مظهر سرو رسایی 267شمارهٔ ۳۷۹: خروس امشب بداده هرزه خوانی 268شمارهٔ ۳۸۰: تو آتش رخ دلم پروانه کردی 269شمارهٔ ۳۸۱: بیا جانا که مردم از جدایی 270شمارهٔ ۳۸۲: خداوندا گل ناز آفریدی 271شمارهٔ ۳۸۳: صباحی دلبر گیسو بلندی 272شمارهٔ ۳۸۴: چه بد کردم که مهر از من بریدی 273شمارهٔ ۳۸۵: در اول مستم از پیمانه کردی 274شمارهٔ ۳۸۶: به بالا بنگری مهتاب بینی 275شمارهٔ ۳۸۷: صنم سرخیل ترسازادگانی 276شمارهٔ ۳۸۸: نسیم! عنبر شمیمی از کجایی؟277شمارهٔ ۳۸۹: به گیتی هر چه کردم جستجویی 278شمارهٔ ۳۹۰: اگر ماهی به زیر ابر تا کی؟279شمارهٔ ۳۹۱: خدایا زلف و گردن آفریدی 280شمارهٔ ۳۹۲: دو چشمان تو دارد میل یاری 281شمارهٔ ۳۹۳: نه از من سر بزد دلبر خطایی 282شمارهٔ ۳۹۴: بیا کز حد گذشت ایام دوری 283شمارهٔ ۳۹۵: ز پیشم رفتی ای عهد جوانی 284شمارهٔ ۳۹۶: خداوندا تو رحمان و رحیمی 285شمارهٔ ۳۹۷: ذلیل و زار و بیمارم نمودی 286شمارهٔ ۳۹۸: سیه زلفان به رخ ماوا نمودی 287شمارهٔ ۳۹۹: بتا! گر زنده بودی فتنه بودی 288شمارهٔ ۴۰۰: به دل بردن تو جانا! خوش دلیری 289شمارهٔ ۴۰۱: دو چشمان گفت ابرو فتنه جویی 290شمارهٔ ۴۰۲: پس از مرگم نخواهم های هایی 291شمارهٔ ۴۰۳: بیا تا گویمت شرح جدایی 292شمارهٔ ۴۰۴: مرا جان بر لب آمد از جدایی 293شمارهٔ ۴۰۵: دلا! امشب نه بر جای خودستی 294شمارهٔ ۴۰۶: ز دستم رفتی ای حور بهشتی 295شمارهٔ ۴۰۷: الا ای آسمان از من چه دیدی؟296شمارهٔ ۴۰۸: چنان زارم که از فرط نزاری 297شمارهٔ ۴۰۹: شب مهتاب و حوت و برج ماهی 298شمارهٔ ۴۱۰: خداوندا تو یاری کن تو یاری 299شمارهٔ ۴۱۱: ندانم آفتابی یا که ماهی 300شمارهٔ ۴۱۲: نکردم در وفاداری قصوری 301شمارهٔ ۴۱۳: نه خسرو خواهم و نه خسروانی 302شمارهٔ ۴۱۴: پس از پیری و ضعف و ناتوانی 303شمارهٔ ۴۱۵: به ظاهر گر زچشمانم جدایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ