به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فایز دشتی

فایز دشتیبخش نخست دوبیتی هاشمارهٔ ۵۲: سرم پر شور شیدای تو کافیست

990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

سرم پر شور شیدای تو کافیست

دلم داغ تمنای تو کافیست

به سیر گلستان فایز چه حاجت؟

خیال قد و بالای تو کافیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۱: ز هم بگسسته ای بند نقابت 2شمارهٔ ۵۲: سرم پر شور شیدای تو کافیست 3شمارهٔ ۵۳: سخن آهسته تر گو دلبر این جاست 4شمارهٔ ۵۴: بهشت است این زمین یا کوی یار است 5شمارهٔ ۵۵: نه قامت، تازه سرو جویبار است 6شمارهٔ ۵۶: اگر از روی تو مهجورم ای دوست 7شمارهٔ ۵۷: تو خوبی او ز خوبی بی نیاز است 8شمارهٔ ۵۸: تو که هیچت ز حال ما خبر نیست 9شمارهٔ ۵۹: مرا یاران وصیت این چنین است 10شمارهٔ ۶۰: به لب خال سیاهت جایگاهست 11شمارهٔ ۶۱: دگر از نو نوای نی بلند است 12شمارهٔ ۶۲: برو قاصد که در رفتن ثوابست 13شمارهٔ ۶۳: دلم را تیر مژگانت شکار است 14شمارهٔ ۶۴: نه هر سرچشمه ای آب زلالست 15شمارهٔ ۶۵: بتا از کجرویهایت شکایت 16شمارهٔ ۶۶: مبر نام جدایی ترسم ای دوست 17شمارهٔ ۶۷: خبر از دل ندارم نیست یا هست 18شمارهٔ ۶۸: به چشمان تو دل دادم امانت 19شمارهٔ ۶۹: شب ابر است و دنیا تیره تار است 20شمارهٔ ۷۰: خدنگ مه جبینان دلنشین است 21شمارهٔ ۷۱: چرا خواهی که من آیم به غربت 22شمارهٔ ۷۲: به تیرم زد کمان افکند در پشت 23شمارهٔ ۷۳: انیس من به جز آه سحر نیست 24شمارهٔ ۷۴: بیا جانا که دنیا را وفا نیست 25شمارهٔ ۷۵: دلا دیدی که دلبر عهد بشکست 26شمارهٔ ۷۶: به گلشن تا ز گل نام و نشانست 27شمارهٔ ۷۷: بتا عشقت به جانم آتش افروخت 28شمارهٔ ۷۸: ندانم چون کنم دل بی قرار است 29شمارهٔ ۷۹: رخ تو دلبرا مانند ماهست 30شمارهٔ ۸۰: ندارم راحتی جز زجر و زحمت 31شمارهٔ ۸۱: اگر دوران دهد بر بادم ای دوست 32شمارهٔ ۸۲: عرق بر چهره ات گل یا گلابست 33شمارهٔ ۸۳: اگر در عهد، ابروت منکر ماست 34شمارهٔ ۸۴: نه هر ویروانه دل ماوای عشقست 35شمارهٔ ۸۵: به قربان خم زلف سیاهت 36شمارهٔ ۸۶: به گل سنبل فروهشته که گیسوست 37شمارهٔ ۸۷: چه مقصود است از این جانا بگو راست 38شمارهٔ ۸۸: در این عالم غمم از حد فزونست 39شمارهٔ ۸۹: من از چشم تو می ترسم که مست است 40شمارهٔ ۹۰: دلم در گوشه چشمش مکین است 41شمارهٔ ۹۱: بتا مثل تو اندر شهر چین نیست 42شمارهٔ ۹۲: به دوشش گیسوان خوش دلپسند است 43شمارهٔ ۹۳: نه هر رخشنده کوکب آفتابست 44شمارهٔ ۹۴: نه هر آهوی دشت آهوی چین است 45شمارهٔ ۹۵: بت زورق نشینم در امان باد 46شمارهٔ ۹۶: بت نامهربان دیدی چها کرد 47شمارهٔ ۹۷: سحر شبنم چو بر گیسویش افتاد 48شمارهٔ ۹۸: بشارت باد ای دل دلبر آمد 49شمارهٔ ۹۹: نه قاصد نه پیام دلبر آمد 50شمارهٔ ۱۰۰: زمن گشتی جدا ای سرو آزاد 51شمارهٔ ۱۰۱: بیا تا برگ گل نارفته بر باد 52شمارهٔ ۱۰۲: مرا تا دل به تن تسلیم کردند 53شمارهٔ ۱۰۳: بتی کز ناز پا بر دل گذارد 54شمارهٔ ۱۰۴: به جز من هر که با دلبر نشیند 55شمارهٔ ۱۰۵: اگر صد تیر ناز از دلبر آید 56شمارهٔ ۱۰۶: جوانی هست چون گنجی خداداد 57شمارهٔ ۱۰۷: کسی کآگه ز حال ما نباشد 58شمارهٔ ۱۰۸: خیالت گر نبودی دل چه می کرد 59شمارهٔ ۱۰۹: سحر چون زهره از مشرق برآمد 60شمارهٔ ۱۱۰: سحر گاهان به گلشن انجمن بود 61شمارهٔ ۱۱۱: حصار دوست گر ز آهن بر آرند 62شمارهٔ ۱۱۲: بتم سرپنجه با لوح و قلم زد 63شمارهٔ ۱۱۳: بهار آمد زمین فیروزه گون شد 64شمارهٔ ۱۱۴: ره عشقست باید ز آن حذر کرد 65شمارهٔ ۱۱۵: به دل گفتم مکن این قدر فریاد 66شمارهٔ ۱۱۶: دگر شب شد که تا جانم بسوزد 67شمارهٔ ۱۱۷: دگر شب شد که دل بی تاب گردد 68شمارهٔ ۱۱۸: دل من حالت پروانه دارد 69شمارهٔ ۱۱۹: نخستین بار باید ترک جان کرد 70شمارهٔ ۱۲۰: که بر نخل امید من تبر زد؟71شمارهٔ ۱۲۱: مه ده چار پیشت مضمحل شد 72شمارهٔ ۱۲۲: سحرگاهان که شبنم بر گل افتد 73شمارهٔ ۱۲۳: بهار آمد زمردسان زمین شد 74شمارهٔ ۱۲۴: شما که ساکنان کوی یارید 75شمارهٔ ۱۲۵: بتا زلف تو سر از سر کشان برد 76شمارهٔ ۱۲۶: خبر داری به من هجران چها کرد 77شمارهٔ ۱۲۷: دو زلف یار عنبر می تراود 78شمارهٔ ۱۲۸: نه یادم می کنی نه می روی یاد 79شمارهٔ ۱۲۹: دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد 80شمارهٔ ۱۳۰: سحر، دل ناله های زار می کرد 81شمارهٔ ۱۳۱: دلم از فرقت روی تو خون شد 82شمارهٔ ۱۳۲: شب هجران مرا جان بر لب آورد 83شمارهٔ ۱۳۳: جوانی گر به نرخ جان فروشند 84شمارهٔ ۱۳۴: خروس عرش دیشب التجا کرد 85شمارهٔ ۱۳۵: بلند بالا، بلند قد و لبت قند 86شمارهٔ ۱۳۶: جوانی کاشکی بیع و شرا بود 87شمارهٔ ۱۳۷: خداوندا دلم از دین بری شد 88شمارهٔ ۱۳۸: مسلسل زلف عنبر بار دارد 89شمارهٔ ۱۳۹: دلم تاراج روی گلرخان شد 90شمارهٔ ۱۴۰: بهشت از روی تو بهتر نباشد 91شمارهٔ ۱۴۱: مرا هم ساق و هم زانو کند درد 92شمارهٔ ۱۴۲: صنم عشق تو همچون نار نمرود 93شمارهٔ ۱۴۳: بگو تا دلبر حورم بیاید 94شمارهٔ ۱۴۴: سهیل اندر یمن بلغار سوزد 95شمارهٔ ۱۴۵: به صعوه منصب بلبل ندادند 96شمارهٔ ۱۴۶: نه هر دل عشق جانان قابل افتد 97شمارهٔ ۱۴۷: وفا دخلی به محبوبی ندارد 98شمارهٔ ۱۴۸: اگر آهی کشم افلاک سوزد 99شمارهٔ ۱۴۹: بتا ختم رسل پیغمبری شد 100شمارهٔ ۱۵۰: دلم را جز تو کس دلبر نباشد 101شمارهٔ ۱۵۱: صبا دوشم ز جانان این خبر داد 102شمارهٔ ۱۵۲: رفیق ! از وصل جانانم مده یاد 103شمارهٔ ۱۵۳: سحر شد ناله بلبل نیامد 104شمارهٔ ۱۵۴: سحر سنبل دمید و لاله سر زد 105شمارهٔ ۱۵۵: عسل از معدن زنبور خیزد 106شمارهٔ ۱۵۶: پری رویان سلام از من رسانید 107شمارهٔ ۱۵۷: سحر دل خود به خود فریاد می کرد 108شمارهٔ ۱۵۸: سحر دل ناله های زار می کرد 109شمارهٔ ۱۵۹: فلک! از جور تو دل پر زخون بود 110شمارهٔ ۱۶۰: دل من همچو هدهد در سبا شد 111شمارهٔ ۱۶۱: سر و زلف تو آشوب جهان شد 112شمارهٔ ۱۶۲: مرا ز آنروز قصه مشکل افتاد 113شمارهٔ ۱۶۳: سهی سرو این قد و بالا ندارد 114شمارهٔ ۱۶۴: شب آمد تا شب وصل آردم یاد 115شمارهٔ ۱۶۵: دلا گر زار گریم بر تو شاید 116شمارهٔ ۱۶۶: مرا شب سیل آه از دل بر آید 117شمارهٔ ۱۶۷: ز آب و آتش و از خاک و از باد 118شمارهٔ ۱۶۸: بتا بیهوده منما گریه بسیار 119شمارهٔ ۱۶۹: خروس از هرزه خوانی دست بردار!120شمارهٔ ۱۷۰: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 121شمارهٔ ۱۷۱: مسلسل حلقه حلقه زلف دلدار 122شمارهٔ ۱۷۲: به هنگام وداع آن لاله رخسار 123شمارهٔ ۱۷۳: به قصد کشتن این بی دل زار 124شمارهٔ ۱۷۴: خداوندا تو قهاری و جبار 125شمارهٔ ۱۷۵: دو گیسویت فتاده چون سیه مار 126شمارهٔ ۱۷۶: نیامد دلبر و من مردم آخر 127شمارهٔ ۱۷۷: سحرگه خوش بود رفتن سوی یار 128شمارهٔ ۱۷۸: کمند زلف گرد چهره یار 129شمارهٔ ۱۷۹: اگر آهی کشم از فرقت یار 130شمارهٔ ۱۸۰: تو پنداری که تا گشتی ز من دور 131شمارهٔ ۱۸۱: مریضی کز جدایی گشته بیمار 132شمارهٔ ۱۸۲: مهی از قبله آمد در شب تار 133شمارهٔ ۱۸۳: بتا اخگر به تابستان میاور 134شمارهٔ ۱۸۴: مرا شب تا سحر این چشم خونبار 135شمارهٔ ۱۸۵: خوشا برنایی و نیسان و آزار 136شمارهٔ ۱۸۶: سفر بر من دگر سخت است و دشوار 137شمارهٔ ۱۸۷: سحرگه ز آرزوی شوق دیدار 138شمارهٔ ۱۸۸: سحرگه بی خبر ای کاش دلبر 139شمارهٔ ۱۸۹: اگر دورم من از تو ای پریزاد 140شمارهٔ ۱۹۰: به زیر زلف مشکین عارض یار 141شمارهٔ ۱۹۱: سحر در خواب دیدم با دل زار 142شمارهٔ ۱۹۲: دلا از بی وفایان دست بردار 143شمارهٔ ۱۹۳: عجب دارم ز سرو قامت یار 144شمارهٔ ۱۹۴: گذشت ایام گل ای بلبل زار 145شمارهٔ ۱۹۵: سحرگه چون ز مشرق ماه خاور 146شمارهٔ ۱۹۶: گهی که یادم آمد صحبت یار 147شمارهٔ ۱۹۷: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 148شمارهٔ ۱۹۸: به زیر پیرهن پستان دلبر 149شمارهٔ ۱۹۹: اگر صد پاره ام سازی به خنجر 150شمارهٔ ۲۰۰: سحر پرسیدم از گیسوی دلبر 151شمارهٔ ۲۰۱: نه از مژگان سیاهی خورده ای تیر 152شمارهٔ ۲۰۲: گرفتم آن که اقبالم شود یار 153شمارهٔ ۲۰۳: خدایم گر کند فردای محشر 154شمارهٔ ۲۰۴: ز تاثیر هوا خوی بر رخ یار 155شمارهٔ ۲۰۵: فراق روی تو ای لاله رخسار 156شمارهٔ ۲۰۶: سحرگاهان ز غم با باد شبگیر 157شمارهٔ ۲۰۷: لبت کوثر، قدت طوبی، رخت حور 158شمارهٔ ۲۰۸: دو گیسوی تو جانا لیله القدر 159شمارهٔ ۲۰۹: گهی که یادم آمد صحبت یار 160شمارهٔ ۲۱۰: به گردن هشته ای زلف چو زنجیر 161شمارهٔ ۲۱۱: بت نامهربان، یار ستمگر 162شمارهٔ ۲۱۲: مسلسل حلقه حلقه روی دلبر 163شمارهٔ ۲۱۳: به دل گفتم مرو در کوی دلبر 164شمارهٔ ۲۱۴: قدت طوبا، لبت کوثر، رخت حور 165شمارهٔ ۲۱۵: معنبر گیسوی مشکین دلبر 166شمارهٔ ۲۱۶: اگر خواهی جهان سازی مسخر 167شمارهٔ ۲۱۷: سحر چون ماه سر بر زد زخاور 168شمارهٔ ۲۱۸: زحسن رویت ای نادیده مهجور 169شمارهٔ ۲۱۹: دو نرگس مست و بی باک و ستمگر 170شمارهٔ ۲۲۰: شب دیجور و من مهجور وره دور 171شمارهٔ ۲۲۱: به هر جا بگذرد آن ماه رخسار 172شمارهٔ ۲۲۲: من از عهد جوانی تا شدم پیر 173شمارهٔ ۲۲۳: دل من در خم زلفت گره گیر 174شمارهٔ ۲۲۴: دل و شوق و خیال و میل هر چار 175شمارهٔ ۲۲۵: عجب دارم از این ابریشمین تار 176شمارهٔ ۲۲۶: غم دنیا خورم یا حسرت یار 177شمارهٔ ۲۲۷: تو را دل می دمد کاین سنبل تر 178شمارهٔ ۲۲۸: که والشمس الضحی روی تو ای یار 179شمارهٔ ۲۲۹: نگفتم جا مده بر چهره عنبر 180شمارهٔ ۲۳۰: شب ابر است و باران گهر بار 181شمارهٔ ۲۳۱: معاذالله دهم زآن زلف، یک تار 182شمارهٔ ۲۳۲: خودم این جا دلم در پیش دلبر 183شمارهٔ ۲۳۳: سحرگه از نوای مرغ گلزار 184شمارهٔ ۲۳۴: مکش سرمه به چشم ناز پرور 185شمارهٔ ۲۳۵: بتا! بیژن صفت در چه گرفتار 186شمارهٔ ۲۳۶: دلم در حلقه زلفش گره گیر 187شمارهٔ ۲۳۷: دو زلفانت فتاده چون سر مار 188شمارهٔ ۲۳۸: ذلیل و خوار و زارم کردی آخر 189شمارهٔ ۲۳۹: بدی زلف سیاهت لیله القدر 190شمارهٔ ۲۴۰: منه بر رخ دو گیسوی معنبر 191شمارهٔ ۲۴۱: شود فردا که منشیان تقدیر 192شمارهٔ ۲۴۲: صنم صورت منور کردی امروز 193شمارهٔ ۲۴۳: جهان را عنبر افشان کرده ای باز 194شمارهٔ ۲۴۴: به ایما گفت چشمش با من این راز 195شمارهٔ ۲۴۵: به گردن هشته این زلف دلاویز 196شمارهٔ ۲۴۶: دخیلا شانه بر زلفت میاویز 197شمارهٔ ۲۴۷: به تیر ناوک مژگان دل دوز 198شمارهٔ ۲۴۸: پی تعظیم قدر دلبر امروز 199شمارهٔ ۲۴۹: نگفتم دل از آن گیسو بپرهیز؟200شمارهٔ ۲۵۰: دلا دلدارت آمد با خبر باش 201شمارهٔ ۲۵۱: گهی در خواب بینم قد و بالاش 202شمارهٔ ۲۵۲: سحر از شوق جانان مست و مدهوش 203شمارهٔ ۲۵۳: سحر! امشب دمی بر جای خود باش 204شمارهٔ ۲۵۴: دلا خون شو مکن افشای رازش 205شمارهٔ ۲۵۵: مسلسل حلقه حلقه زلف خوشبوش 206شمارهٔ ۲۵۶: فغان از امشب و یاد از شب دوش 207شمارهٔ ۲۵۷: شب عید است و هر کس با عزیزش 208شمارهٔ ۲۵۸: شدم غافل اسیر چشم مستش 209شمارهٔ ۲۵۹: نه از دل می رود بیرون خیالش 210شمارهٔ ۲۶۰: در آمد یار از رخ نور ساطع 211شمارهٔ ۲۶۱: زهجرت سینه و دامن کنم چاک 212شمارهٔ ۲۶۲: زره پوشیده ای با من کنی جنگ 213شمارهٔ ۲۶۳: زاسب افتادم و شد کار مشکل 214شمارهٔ ۲۶۴: تو که ملای قرآن خوانی ای دل 215شمارهٔ ۲۶۵: مرا تن زورق است و ناخدا دل 216شمارهٔ ۲۶۶: زما آن چشم و ابرو می برد دل 217شمارهٔ ۲۶۷: خوشا روزی که گل بودی و بلبل 218شمارهٔ ۲۶۸: غراب عشق اندر بندر دل 219شمارهٔ ۲۶۹: سحرها در چمن با خواهش گل 220شمارهٔ ۲۷۰: عبث دادم به یار بی وفا دل 221شمارهٔ ۲۷۱: قدت گل، قامتت گل، کفش پا گل 222شمارهٔ ۲۷۲: اگر کاغذ نباشد پرده دل 223شمارهٔ ۲۷۳: به جز فکر وصال دلبر ای دل!224شمارهٔ ۲۷۴: سحر با باغبانی گفت بلبل 225شمارهٔ ۲۷۵: بت گلروی سنبل موی خوشگل 226شمارهٔ ۲۷۶: همه مه صورتان در برج محمل 227شمارهٔ ۲۷۷: بلا شد حسن مه رویان خوشگل 228شمارهٔ ۲۷۸: مرا جان بر لب آمد از غم دل 229شمارهٔ ۲۷۹: بنال ای بلبل شوریده احوال 230شمارهٔ ۲۸۰: قمر طلعت پری پیکر نگارم 231شمارهٔ ۲۸۱: پس از قرنی به ارمن شد گذارم 232شمارهٔ ۲۸۲: سحرگه برگ گل تر شد زشبنم 233شمارهٔ ۲۸۳: سراغ جان جانان از که پرسم 234شمارهٔ ۲۸۴: پری پیکر بت عیسا پرستم 235شمارهٔ ۲۸۵: ندانم از چه رو آشفته حالم 236شمارهٔ ۲۸۶: دگر شب شد که مشتاق حضورم 237شمارهٔ ۲۸۷: در این دنیا بسی اندوهناکم 238شمارهٔ ۲۸۸: بهشتی ای صنم دادی نشانم 239شمارهٔ ۲۸۹: نه افلاطون کند فکری به حالم 240شمارهٔ ۲۹۰: جوانی! رفتی و نایی به سویم 241شمارهٔ ۲۹۱: سه مه پیکر برون آمد به یک دم 242شمارهٔ ۲۹۲: بت لیلی و شم خورشید عالم 243شمارهٔ ۲۹۳: به شب نالم شب شبگیر نالم 244شمارهٔ ۲۹۴: چو آید فکر یار اندر ضمیرم 245شمارهٔ ۲۹۵: به راه دوست دست از جان کشیدم 246شمارهٔ ۲۹۶: بتا از دوریت حالی ندارم 247شمارهٔ ۲۹۷: خداوندا تو کردی لامکانم 248شمارهٔ ۲۹۸: مسلمانان گرفتار دلستم 249شمارهٔ ۲۹۹: خداوندا که در نزع روانم 250شمارهٔ ۳۰۰: مگر یار آمده بر پشت بامم 251شمارهٔ ۳۰۱: فراق لاله رویان ساخت کارم 252شمارهٔ ۳۰۲: چرا از دلبر حورا سرشتم 253شمارهٔ ۳۰۳: ندانم خواب یا بیدار بودم 254شمارهٔ ۳۰۴: نشد ز آمد شد نظاره مفهوم 255شمارهٔ ۳۰۵: فغان کز کوی جانان دور ماندم 256شمارهٔ ۳۰۶: ندانم در چه حالم در کجایم 257شمارهٔ ۳۰۷: بتا کی دست در پستانت آرم 258شمارهٔ ۳۰۸: اگر جانان به هنگام تکلم 259شمارهٔ ۳۰۹: گهی که سرنهادم تا بخوابم 260شمارهٔ ۳۱۰: نه من امروز پابند تو هستم 261شمارهٔ ۳۱۱: به هنگام تبسم های جانان 262شمارهٔ ۳۱۲: رخ و زلف و لب و دندان جانان 263شمارهٔ ۳۱۳: اگر هنگام مردن دلبر من 264شمارهٔ ۳۱۴: خم ابروست یا شمشیر بهمن 265شمارهٔ ۳۱۵: ز کشت و پیچ این شلوار رنگین 266شمارهٔ ۳۱۶: خوش از جور و جفای مه جبینان 267شمارهٔ ۳۱۷: از این ره می روی رویت به من کن 268شمارهٔ ۳۱۸: لا نتوان به زلفش آرمیدن 269شمارهٔ ۳۱۹: خیالت آورد بر من شبیخون 270شمارهٔ ۳۲۰: دلم از هجر تو شد دجله خون 271شمارهٔ ۳۲۱: سر راهم دو تا شد وای بر من 272شمارهٔ ۳۲۲: شده خاموش شمع محفل من 273شمارهٔ ۳۲۳: اجل دانی کی آیی بر سر من؟274شمارهٔ ۳۲۴: خیال کشتن من داشت جانان 275شمارهٔ ۳۲۵: مرو ای جان شیرین از بر من 276شمارهٔ ۳۲۶: لبت شکر شکن مژگان صف اشکن 277شمارهٔ ۳۲۷: مکحل چشم مست کافرش بین 278شمارهٔ ۳۲۸: بلندی سیر عالم می کنم من 279شمارهٔ ۳۲۹: سحر از بس که نالیدم ز هجران 280شمارهٔ ۳۳۰: نه هر چشمی ز جسمی می برد جان 281شمارهٔ ۳۳۱: مرا یک دل بود مطلب هزاران 282شمارهٔ ۳۳۲: به سیر باغ رفتم باختم من 283شمارهٔ ۳۳۳: تو بر من بگذری چون برق رخشان 284شمارهٔ ۳۳۴: پس از ببریدن و پیوند جانان 285شمارهٔ ۳۳۵: مه بالا نشین پایین نظر کن 286شمارهٔ ۳۳۶: دلم ایکاش بیرون می شد از تن 287شمارهٔ ۳۳۷: مکش شانه به این زلفان پرچین 288شمارهٔ ۳۳۸: دگر طعن رقیب و جور دشمن 289شمارهٔ ۳۳۹: جفا از تو بتا! خون خوردن از من 290شمارهٔ ۳۴۰: به گردن زلف یا زنجیرش است این 291شمارهٔ ۳۴۱: رخ و زلف و لب و دندان جانان 292شمارهٔ ۳۴۲: بیا جانا دمی ترک جفا کن 293شمارهٔ ۳۴۳: سحر دلبر چو آمد بر سر من 294شمارهٔ ۳۴۴: پس از مرگم بگو با گلعذاران 295شمارهٔ ۳۴۵: که گفته چشم شهلا سرمه سا کن؟296شمارهٔ ۳۴۶: مده یادم ز روز وصل جانان 297شمارهٔ ۳۴۷: بهای این لب و دندان جانان 298شمارهٔ ۳۴۸: شدم رسوای عالم بهر جانان 299شمارهٔ ۳۴۹: به دل تخم تمنا کاشتم من 300شمارهٔ ۳۵۰: دلا دیدی جدایی زیستی تو 301شمارهٔ ۳۵۱: مسلسل زلف عنبرسا مکن تو 302شمارهٔ ۳۵۲: دل از من چشم شهلا دلبر از تو 303شمارهٔ ۳۵۳: نگفتم جا مده بر چهره گیسو 304شمارهٔ ۳۵۴: دلا تا چند در آزارام از تو 305شمارهٔ ۳۵۵: دو گیسو را به دوش انداختی تو 306شمارهٔ ۳۵۶: نسیم! امشب عجب دفع غمی تو 307شمارهٔ ۳۵۷: خوش الحان مرغکی وقت سحرگاه 308شمارهٔ ۳۵۸: به زیر زلف برق گوشواره 309شمارهٔ ۳۵۹: دلم از بس که دنبال تو گشته 310شمارهٔ ۳۶۰: به مژگان خاک روبم زین گذرگاه 311شمارهٔ ۳۶۱: مرو دنبال آهوی رمیده 312شمارهٔ ۳۶۲: بر ابر ماه تابانم نشسته 313شمارهٔ ۳۶۳: به هر محفل که آن دلبر نشسته 314شمارهٔ ۳۶۴: بتا عشقت مرا واله نموده 315شمارهٔ ۳۶۵: مکحل چشم شورانگیز کرده 316شمارهٔ ۳۶۶: که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه 317شمارهٔ ۳۶۷: کسی که آن پری رخسار دیده 318شمارهٔ ۳۶۸: به عارض طره سنبل فکنده 319شمارهٔ ۳۶۹: غمت در دل چنان ماوا گرفته 320شمارهٔ ۳۷۰: به زلفت مرغ دل ماوا گرفته 321شمارهٔ ۳۷۱: سر و روی تو تا غبغب رسیده 322شمارهٔ ۳۷۲: غم و غصه تن و جانم گرفته 323شمارهٔ ۳۷۳: پری رویان به ما کردند نظاره 324شمارهٔ ۳۷۴: نسیم! آهسته آهسته سحرگاه 325شمارهٔ ۳۷۵: نمی بینم ز مردم آشنایی 326شمارهٔ ۳۷۶: بتا در گوش، گوش آویز داری 327شمارهٔ ۳۷۷: ندانم ای غزالم از چه دشتی؟328شمارهٔ ۳۷۸: به قامت مظهر سرو رسایی 329شمارهٔ ۳۷۹: خروس امشب بداده هرزه خوانی 330شمارهٔ ۳۸۰: تو آتش رخ دلم پروانه کردی 331شمارهٔ ۳۸۱: بیا جانا که مردم از جدایی 332شمارهٔ ۳۸۲: خداوندا گل ناز آفریدی 333شمارهٔ ۳۸۳: صباحی دلبر گیسو بلندی 334شمارهٔ ۳۸۴: چه بد کردم که مهر از من بریدی 335شمارهٔ ۳۸۵: در اول مستم از پیمانه کردی 336شمارهٔ ۳۸۶: به بالا بنگری مهتاب بینی 337شمارهٔ ۳۸۷: صنم سرخیل ترسازادگانی 338شمارهٔ ۳۸۸: نسیم! عنبر شمیمی از کجایی؟339شمارهٔ ۳۸۹: به گیتی هر چه کردم جستجویی 340شمارهٔ ۳۹۰: اگر ماهی به زیر ابر تا کی؟341شمارهٔ ۳۹۱: خدایا زلف و گردن آفریدی 342شمارهٔ ۳۹۲: دو چشمان تو دارد میل یاری 343شمارهٔ ۳۹۳: نه از من سر بزد دلبر خطایی 344شمارهٔ ۳۹۴: بیا کز حد گذشت ایام دوری 345شمارهٔ ۳۹۵: ز پیشم رفتی ای عهد جوانی 346شمارهٔ ۳۹۶: خداوندا تو رحمان و رحیمی 347شمارهٔ ۳۹۷: ذلیل و زار و بیمارم نمودی 348شمارهٔ ۳۹۸: سیه زلفان به رخ ماوا نمودی 349شمارهٔ ۳۹۹: بتا! گر زنده بودی فتنه بودی 350شمارهٔ ۴۰۰: به دل بردن تو جانا! خوش دلیری 351شمارهٔ ۴۰۱: دو چشمان گفت ابرو فتنه جویی 352شمارهٔ ۴۰۲: پس از مرگم نخواهم های هایی 353شمارهٔ ۴۰۳: بیا تا گویمت شرح جدایی 354شمارهٔ ۴۰۴: مرا جان بر لب آمد از جدایی 355شمارهٔ ۴۰۵: دلا! امشب نه بر جای خودستی 356شمارهٔ ۴۰۶: ز دستم رفتی ای حور بهشتی 357شمارهٔ ۴۰۷: الا ای آسمان از من چه دیدی؟358شمارهٔ ۴۰۸: چنان زارم که از فرط نزاری 359شمارهٔ ۴۰۹: شب مهتاب و حوت و برج ماهی 360شمارهٔ ۴۱۰: خداوندا تو یاری کن تو یاری 361شمارهٔ ۴۱۱: ندانم آفتابی یا که ماهی 362شمارهٔ ۴۱۲: نکردم در وفاداری قصوری 363شمارهٔ ۴۱۳: نه خسرو خواهم و نه خسروانی 364شمارهٔ ۴۱۴: پس از پیری و ضعف و ناتوانی 365شمارهٔ ۴۱۵: به ظاهر گر زچشمانم جدایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ