به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

فایز دشتی

فایز دشتیبخش نخست دوبیتی هاشمارهٔ ۱۹: تو که ای دل مکان در کوی یار است

900عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تو که ای دل مکان در کوی یار است

تو که روز و شبان آنجا قرار است

تو که با فایزت نبود علاقه

بگو دیگر تو را با ما چه کار است؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸: خروس عرش بی غوغاست امشب 2شمارهٔ ۱۹: تو که ای دل مکان در کوی یار است 3شمارهٔ ۲۰: نگارا شربت از لبهات بفرست 4شمارهٔ ۲۱: سر زلف تو جانا لام و میم است 5شمارهٔ ۲۲: مرا این زندگی از بوی یار است 6شمارهٔ ۲۳: بتا بر طرف معجر کن نقابت 7شمارهٔ ۲۴: اسیرم کرده چشم مستت ای دوست 8شمارهٔ ۲۵: رخ تو کعبه و محراب ابروت 9شمارهٔ ۲۶: دل من همچو رستم در عتابست 10شمارهٔ ۲۷: گهی دل مسکنش در کنج لبهات 11شمارهٔ ۲۸: اگر دانی که فردا محشری نیست 12شمارهٔ ۲۹: رخ تو آتش و زلف تو دود است 13شمارهٔ ۳۰: اگر از رخ براندازی نقابت 14شمارهٔ ۳۱: کنم مدح خم ابروت یا روت 15شمارهٔ ۳۲: رخت تا در نظر می آرم ای دوست 16شمارهٔ ۳۳: هر آن کس عاشق است از دور پیداست 17شمارهٔ ۳۴: دلا امشب نه وقت قال و قیل است 18شمارهٔ ۳۵: خداوندا جوانیم بسر رفت 19شمارهٔ ۳۶: جهان رفت و جوانی و چمن رفت 20شمارهٔ ۳۷: سر و زلف سیاهت شام یلداست 21شمارهٔ ۳۸: نه پر دارم که پروازم به کویت 22شمارهٔ ۳۹: به دارالملک تن دل پادشاهست 23شمارهٔ ۴۰: هنوزم بوی زلفش در مشام است 24شمارهٔ ۴۱: برفت آن یار و از ما مهر برداشت 25شمارهٔ ۴۲: دل آگه چه محتاج برید است 26شمارهٔ ۴۳: مرا در پیش راهی پر زبیم است 27شمارهٔ ۴۴: نه از دل می رود بیرون خیالت 28شمارهٔ ۴۵: گرت با ما نگارا میل سوداست 29شمارهٔ ۴۶: به رویش زلف اندر پیچ و تابست 30شمارهٔ ۴۷: دلم از دست خوبان چاک چاکست 31شمارهٔ ۴۸: ز من ببرید جانان باز پیوست 32شمارهٔ ۴۹: نه هر بالانشینی ماهتابست 33شمارهٔ ۵۰: نه چشم است آن که چشمانش ندیده ست 34شمارهٔ ۵۱: ز هم بگسسته ای بند نقابت 35شمارهٔ ۵۲: سرم پر شور شیدای تو کافیست 36شمارهٔ ۵۳: سخن آهسته تر گو دلبر این جاست 37شمارهٔ ۵۴: بهشت است این زمین یا کوی یار است 38شمارهٔ ۵۵: نه قامت، تازه سرو جویبار است 39شمارهٔ ۵۶: اگر از روی تو مهجورم ای دوست 40شمارهٔ ۵۷: تو خوبی او ز خوبی بی نیاز است 41شمارهٔ ۵۸: تو که هیچت ز حال ما خبر نیست 42شمارهٔ ۵۹: مرا یاران وصیت این چنین است 43شمارهٔ ۶۰: به لب خال سیاهت جایگاهست 44شمارهٔ ۶۱: دگر از نو نوای نی بلند است 45شمارهٔ ۶۲: برو قاصد که در رفتن ثوابست 46شمارهٔ ۶۳: دلم را تیر مژگانت شکار است 47شمارهٔ ۶۴: نه هر سرچشمه ای آب زلالست 48شمارهٔ ۶۵: بتا از کجرویهایت شکایت 49شمارهٔ ۶۶: مبر نام جدایی ترسم ای دوست 50شمارهٔ ۶۷: خبر از دل ندارم نیست یا هست 51شمارهٔ ۶۸: به چشمان تو دل دادم امانت 52شمارهٔ ۶۹: شب ابر است و دنیا تیره تار است 53شمارهٔ ۷۰: خدنگ مه جبینان دلنشین است 54شمارهٔ ۷۱: چرا خواهی که من آیم به غربت 55شمارهٔ ۷۲: به تیرم زد کمان افکند در پشت 56شمارهٔ ۷۳: انیس من به جز آه سحر نیست 57شمارهٔ ۷۴: بیا جانا که دنیا را وفا نیست 58شمارهٔ ۷۵: دلا دیدی که دلبر عهد بشکست 59شمارهٔ ۷۶: به گلشن تا ز گل نام و نشانست 60شمارهٔ ۷۷: بتا عشقت به جانم آتش افروخت 61شمارهٔ ۷۸: ندانم چون کنم دل بی قرار است 62شمارهٔ ۷۹: رخ تو دلبرا مانند ماهست 63شمارهٔ ۸۰: ندارم راحتی جز زجر و زحمت 64شمارهٔ ۸۱: اگر دوران دهد بر بادم ای دوست 65شمارهٔ ۸۲: عرق بر چهره ات گل یا گلابست 66شمارهٔ ۸۳: اگر در عهد، ابروت منکر ماست 67شمارهٔ ۸۴: نه هر ویروانه دل ماوای عشقست 68شمارهٔ ۸۵: به قربان خم زلف سیاهت 69شمارهٔ ۸۶: به گل سنبل فروهشته که گیسوست 70شمارهٔ ۸۷: چه مقصود است از این جانا بگو راست 71شمارهٔ ۸۸: در این عالم غمم از حد فزونست 72شمارهٔ ۸۹: من از چشم تو می ترسم که مست است 73شمارهٔ ۹۰: دلم در گوشه چشمش مکین است 74شمارهٔ ۹۱: بتا مثل تو اندر شهر چین نیست 75شمارهٔ ۹۲: به دوشش گیسوان خوش دلپسند است 76شمارهٔ ۹۳: نه هر رخشنده کوکب آفتابست 77شمارهٔ ۹۴: نه هر آهوی دشت آهوی چین است 78شمارهٔ ۹۵: بت زورق نشینم در امان باد 79شمارهٔ ۹۶: بت نامهربان دیدی چها کرد 80شمارهٔ ۹۷: سحر شبنم چو بر گیسویش افتاد 81شمارهٔ ۹۸: بشارت باد ای دل دلبر آمد 82شمارهٔ ۹۹: نه قاصد نه پیام دلبر آمد 83شمارهٔ ۱۰۰: زمن گشتی جدا ای سرو آزاد 84شمارهٔ ۱۰۱: بیا تا برگ گل نارفته بر باد 85شمارهٔ ۱۰۲: مرا تا دل به تن تسلیم کردند 86شمارهٔ ۱۰۳: بتی کز ناز پا بر دل گذارد 87شمارهٔ ۱۰۴: به جز من هر که با دلبر نشیند 88شمارهٔ ۱۰۵: اگر صد تیر ناز از دلبر آید 89شمارهٔ ۱۰۶: جوانی هست چون گنجی خداداد 90شمارهٔ ۱۰۷: کسی کآگه ز حال ما نباشد 91شمارهٔ ۱۰۸: خیالت گر نبودی دل چه می کرد 92شمارهٔ ۱۰۹: سحر چون زهره از مشرق برآمد 93شمارهٔ ۱۱۰: سحر گاهان به گلشن انجمن بود 94شمارهٔ ۱۱۱: حصار دوست گر ز آهن بر آرند 95شمارهٔ ۱۱۲: بتم سرپنجه با لوح و قلم زد 96شمارهٔ ۱۱۳: بهار آمد زمین فیروزه گون شد 97شمارهٔ ۱۱۴: ره عشقست باید ز آن حذر کرد 98شمارهٔ ۱۱۵: به دل گفتم مکن این قدر فریاد 99شمارهٔ ۱۱۶: دگر شب شد که تا جانم بسوزد 100شمارهٔ ۱۱۷: دگر شب شد که دل بی تاب گردد 101شمارهٔ ۱۱۸: دل من حالت پروانه دارد 102شمارهٔ ۱۱۹: نخستین بار باید ترک جان کرد 103شمارهٔ ۱۲۰: که بر نخل امید من تبر زد؟104شمارهٔ ۱۲۱: مه ده چار پیشت مضمحل شد 105شمارهٔ ۱۲۲: سحرگاهان که شبنم بر گل افتد 106شمارهٔ ۱۲۳: بهار آمد زمردسان زمین شد 107شمارهٔ ۱۲۴: شما که ساکنان کوی یارید 108شمارهٔ ۱۲۵: بتا زلف تو سر از سر کشان برد 109شمارهٔ ۱۲۶: خبر داری به من هجران چها کرد 110شمارهٔ ۱۲۷: دو زلف یار عنبر می تراود 111شمارهٔ ۱۲۸: نه یادم می کنی نه می روی یاد 112شمارهٔ ۱۲۹: دو چشمت چون به چشمانم نگه کرد 113شمارهٔ ۱۳۰: سحر، دل ناله های زار می کرد 114شمارهٔ ۱۳۱: دلم از فرقت روی تو خون شد 115شمارهٔ ۱۳۲: شب هجران مرا جان بر لب آورد 116شمارهٔ ۱۳۳: جوانی گر به نرخ جان فروشند 117شمارهٔ ۱۳۴: خروس عرش دیشب التجا کرد 118شمارهٔ ۱۳۵: بلند بالا، بلند قد و لبت قند 119شمارهٔ ۱۳۶: جوانی کاشکی بیع و شرا بود 120شمارهٔ ۱۳۷: خداوندا دلم از دین بری شد 121شمارهٔ ۱۳۸: مسلسل زلف عنبر بار دارد 122شمارهٔ ۱۳۹: دلم تاراج روی گلرخان شد 123شمارهٔ ۱۴۰: بهشت از روی تو بهتر نباشد 124شمارهٔ ۱۴۱: مرا هم ساق و هم زانو کند درد 125شمارهٔ ۱۴۲: صنم عشق تو همچون نار نمرود 126شمارهٔ ۱۴۳: بگو تا دلبر حورم بیاید 127شمارهٔ ۱۴۴: سهیل اندر یمن بلغار سوزد 128شمارهٔ ۱۴۵: به صعوه منصب بلبل ندادند 129شمارهٔ ۱۴۶: نه هر دل عشق جانان قابل افتد 130شمارهٔ ۱۴۷: وفا دخلی به محبوبی ندارد 131شمارهٔ ۱۴۸: اگر آهی کشم افلاک سوزد 132شمارهٔ ۱۴۹: بتا ختم رسل پیغمبری شد 133شمارهٔ ۱۵۰: دلم را جز تو کس دلبر نباشد 134شمارهٔ ۱۵۱: صبا دوشم ز جانان این خبر داد 135شمارهٔ ۱۵۲: رفیق ! از وصل جانانم مده یاد 136شمارهٔ ۱۵۳: سحر شد ناله بلبل نیامد 137شمارهٔ ۱۵۴: سحر سنبل دمید و لاله سر زد 138شمارهٔ ۱۵۵: عسل از معدن زنبور خیزد 139شمارهٔ ۱۵۶: پری رویان سلام از من رسانید 140شمارهٔ ۱۵۷: سحر دل خود به خود فریاد می کرد 141شمارهٔ ۱۵۸: سحر دل ناله های زار می کرد 142شمارهٔ ۱۵۹: فلک! از جور تو دل پر زخون بود 143شمارهٔ ۱۶۰: دل من همچو هدهد در سبا شد 144شمارهٔ ۱۶۱: سر و زلف تو آشوب جهان شد 145شمارهٔ ۱۶۲: مرا ز آنروز قصه مشکل افتاد 146شمارهٔ ۱۶۳: سهی سرو این قد و بالا ندارد 147شمارهٔ ۱۶۴: شب آمد تا شب وصل آردم یاد 148شمارهٔ ۱۶۵: دلا گر زار گریم بر تو شاید 149شمارهٔ ۱۶۶: مرا شب سیل آه از دل بر آید 150شمارهٔ ۱۶۷: ز آب و آتش و از خاک و از باد 151شمارهٔ ۱۶۸: بتا بیهوده منما گریه بسیار 152شمارهٔ ۱۶۹: خروس از هرزه خوانی دست بردار!153شمارهٔ ۱۷۰: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 154شمارهٔ ۱۷۱: مسلسل حلقه حلقه زلف دلدار 155شمارهٔ ۱۷۲: به هنگام وداع آن لاله رخسار 156شمارهٔ ۱۷۳: به قصد کشتن این بی دل زار 157شمارهٔ ۱۷۴: خداوندا تو قهاری و جبار 158شمارهٔ ۱۷۵: دو گیسویت فتاده چون سیه مار 159شمارهٔ ۱۷۶: نیامد دلبر و من مردم آخر 160شمارهٔ ۱۷۷: سحرگه خوش بود رفتن سوی یار 161شمارهٔ ۱۷۸: کمند زلف گرد چهره یار 162شمارهٔ ۱۷۹: اگر آهی کشم از فرقت یار 163شمارهٔ ۱۸۰: تو پنداری که تا گشتی ز من دور 164شمارهٔ ۱۸۱: مریضی کز جدایی گشته بیمار 165شمارهٔ ۱۸۲: مهی از قبله آمد در شب تار 166شمارهٔ ۱۸۳: بتا اخگر به تابستان میاور 167شمارهٔ ۱۸۴: مرا شب تا سحر این چشم خونبار 168شمارهٔ ۱۸۵: خوشا برنایی و نیسان و آزار 169شمارهٔ ۱۸۶: سفر بر من دگر سخت است و دشوار 170شمارهٔ ۱۸۷: سحرگه ز آرزوی شوق دیدار 171شمارهٔ ۱۸۸: سحرگه بی خبر ای کاش دلبر 172شمارهٔ ۱۸۹: اگر دورم من از تو ای پریزاد 173شمارهٔ ۱۹۰: به زیر زلف مشکین عارض یار 174شمارهٔ ۱۹۱: سحر در خواب دیدم با دل زار 175شمارهٔ ۱۹۲: دلا از بی وفایان دست بردار 176شمارهٔ ۱۹۳: عجب دارم ز سرو قامت یار 177شمارهٔ ۱۹۴: گذشت ایام گل ای بلبل زار 178شمارهٔ ۱۹۵: سحرگه چون ز مشرق ماه خاور 179شمارهٔ ۱۹۶: گهی که یادم آمد صحبت یار 180شمارهٔ ۱۹۷: شدم پیر و ندیدم روی دلدار 181شمارهٔ ۱۹۸: به زیر پیرهن پستان دلبر 182شمارهٔ ۱۹۹: اگر صد پاره ام سازی به خنجر 183شمارهٔ ۲۰۰: سحر پرسیدم از گیسوی دلبر 184شمارهٔ ۲۰۱: نه از مژگان سیاهی خورده ای تیر 185شمارهٔ ۲۰۲: گرفتم آن که اقبالم شود یار 186شمارهٔ ۲۰۳: خدایم گر کند فردای محشر 187شمارهٔ ۲۰۴: ز تاثیر هوا خوی بر رخ یار 188شمارهٔ ۲۰۵: فراق روی تو ای لاله رخسار 189شمارهٔ ۲۰۶: سحرگاهان ز غم با باد شبگیر 190شمارهٔ ۲۰۷: لبت کوثر، قدت طوبی، رخت حور 191شمارهٔ ۲۰۸: دو گیسوی تو جانا لیله القدر 192شمارهٔ ۲۰۹: گهی که یادم آمد صحبت یار 193شمارهٔ ۲۱۰: به گردن هشته ای زلف چو زنجیر 194شمارهٔ ۲۱۱: بت نامهربان، یار ستمگر 195شمارهٔ ۲۱۲: مسلسل حلقه حلقه روی دلبر 196شمارهٔ ۲۱۳: به دل گفتم مرو در کوی دلبر 197شمارهٔ ۲۱۴: قدت طوبا، لبت کوثر، رخت حور 198شمارهٔ ۲۱۵: معنبر گیسوی مشکین دلبر 199شمارهٔ ۲۱۶: اگر خواهی جهان سازی مسخر 200شمارهٔ ۲۱۷: سحر چون ماه سر بر زد زخاور 201شمارهٔ ۲۱۸: زحسن رویت ای نادیده مهجور 202شمارهٔ ۲۱۹: دو نرگس مست و بی باک و ستمگر 203شمارهٔ ۲۲۰: شب دیجور و من مهجور وره دور 204شمارهٔ ۲۲۱: به هر جا بگذرد آن ماه رخسار 205شمارهٔ ۲۲۲: من از عهد جوانی تا شدم پیر 206شمارهٔ ۲۲۳: دل من در خم زلفت گره گیر 207شمارهٔ ۲۲۴: دل و شوق و خیال و میل هر چار 208شمارهٔ ۲۲۵: عجب دارم از این ابریشمین تار 209شمارهٔ ۲۲۶: غم دنیا خورم یا حسرت یار 210شمارهٔ ۲۲۷: تو را دل می دمد کاین سنبل تر 211شمارهٔ ۲۲۸: که والشمس الضحی روی تو ای یار 212شمارهٔ ۲۲۹: نگفتم جا مده بر چهره عنبر 213شمارهٔ ۲۳۰: شب ابر است و باران گهر بار 214شمارهٔ ۲۳۱: معاذالله دهم زآن زلف، یک تار 215شمارهٔ ۲۳۲: خودم این جا دلم در پیش دلبر 216شمارهٔ ۲۳۳: سحرگه از نوای مرغ گلزار 217شمارهٔ ۲۳۴: مکش سرمه به چشم ناز پرور 218شمارهٔ ۲۳۵: بتا! بیژن صفت در چه گرفتار 219شمارهٔ ۲۳۶: دلم در حلقه زلفش گره گیر 220شمارهٔ ۲۳۷: دو زلفانت فتاده چون سر مار 221شمارهٔ ۲۳۸: ذلیل و خوار و زارم کردی آخر 222شمارهٔ ۲۳۹: بدی زلف سیاهت لیله القدر 223شمارهٔ ۲۴۰: منه بر رخ دو گیسوی معنبر 224شمارهٔ ۲۴۱: شود فردا که منشیان تقدیر 225شمارهٔ ۲۴۲: صنم صورت منور کردی امروز 226شمارهٔ ۲۴۳: جهان را عنبر افشان کرده ای باز 227شمارهٔ ۲۴۴: به ایما گفت چشمش با من این راز 228شمارهٔ ۲۴۵: به گردن هشته این زلف دلاویز 229شمارهٔ ۲۴۶: دخیلا شانه بر زلفت میاویز 230شمارهٔ ۲۴۷: به تیر ناوک مژگان دل دوز 231شمارهٔ ۲۴۸: پی تعظیم قدر دلبر امروز 232شمارهٔ ۲۴۹: نگفتم دل از آن گیسو بپرهیز؟233شمارهٔ ۲۵۰: دلا دلدارت آمد با خبر باش 234شمارهٔ ۲۵۱: گهی در خواب بینم قد و بالاش 235شمارهٔ ۲۵۲: سحر از شوق جانان مست و مدهوش 236شمارهٔ ۲۵۳: سحر! امشب دمی بر جای خود باش 237شمارهٔ ۲۵۴: دلا خون شو مکن افشای رازش 238شمارهٔ ۲۵۵: مسلسل حلقه حلقه زلف خوشبوش 239شمارهٔ ۲۵۶: فغان از امشب و یاد از شب دوش 240شمارهٔ ۲۵۷: شب عید است و هر کس با عزیزش 241شمارهٔ ۲۵۸: شدم غافل اسیر چشم مستش 242شمارهٔ ۲۵۹: نه از دل می رود بیرون خیالش 243شمارهٔ ۲۶۰: در آمد یار از رخ نور ساطع 244شمارهٔ ۲۶۱: زهجرت سینه و دامن کنم چاک 245شمارهٔ ۲۶۲: زره پوشیده ای با من کنی جنگ 246شمارهٔ ۲۶۳: زاسب افتادم و شد کار مشکل 247شمارهٔ ۲۶۴: تو که ملای قرآن خوانی ای دل 248شمارهٔ ۲۶۵: مرا تن زورق است و ناخدا دل 249شمارهٔ ۲۶۶: زما آن چشم و ابرو می برد دل 250شمارهٔ ۲۶۷: خوشا روزی که گل بودی و بلبل 251شمارهٔ ۲۶۸: غراب عشق اندر بندر دل 252شمارهٔ ۲۶۹: سحرها در چمن با خواهش گل 253شمارهٔ ۲۷۰: عبث دادم به یار بی وفا دل 254شمارهٔ ۲۷۱: قدت گل، قامتت گل، کفش پا گل 255شمارهٔ ۲۷۲: اگر کاغذ نباشد پرده دل 256شمارهٔ ۲۷۳: به جز فکر وصال دلبر ای دل!257شمارهٔ ۲۷۴: سحر با باغبانی گفت بلبل 258شمارهٔ ۲۷۵: بت گلروی سنبل موی خوشگل 259شمارهٔ ۲۷۶: همه مه صورتان در برج محمل 260شمارهٔ ۲۷۷: بلا شد حسن مه رویان خوشگل 261شمارهٔ ۲۷۸: مرا جان بر لب آمد از غم دل 262شمارهٔ ۲۷۹: بنال ای بلبل شوریده احوال 263شمارهٔ ۲۸۰: قمر طلعت پری پیکر نگارم 264شمارهٔ ۲۸۱: پس از قرنی به ارمن شد گذارم 265شمارهٔ ۲۸۲: سحرگه برگ گل تر شد زشبنم 266شمارهٔ ۲۸۳: سراغ جان جانان از که پرسم 267شمارهٔ ۲۸۴: پری پیکر بت عیسا پرستم 268شمارهٔ ۲۸۵: ندانم از چه رو آشفته حالم 269شمارهٔ ۲۸۶: دگر شب شد که مشتاق حضورم 270شمارهٔ ۲۸۷: در این دنیا بسی اندوهناکم 271شمارهٔ ۲۸۸: بهشتی ای صنم دادی نشانم 272شمارهٔ ۲۸۹: نه افلاطون کند فکری به حالم 273شمارهٔ ۲۹۰: جوانی! رفتی و نایی به سویم 274شمارهٔ ۲۹۱: سه مه پیکر برون آمد به یک دم 275شمارهٔ ۲۹۲: بت لیلی و شم خورشید عالم 276شمارهٔ ۲۹۳: به شب نالم شب شبگیر نالم 277شمارهٔ ۲۹۴: چو آید فکر یار اندر ضمیرم 278شمارهٔ ۲۹۵: به راه دوست دست از جان کشیدم 279شمارهٔ ۲۹۶: بتا از دوریت حالی ندارم 280شمارهٔ ۲۹۷: خداوندا تو کردی لامکانم 281شمارهٔ ۲۹۸: مسلمانان گرفتار دلستم 282شمارهٔ ۲۹۹: خداوندا که در نزع روانم 283شمارهٔ ۳۰۰: مگر یار آمده بر پشت بامم 284شمارهٔ ۳۰۱: فراق لاله رویان ساخت کارم 285شمارهٔ ۳۰۲: چرا از دلبر حورا سرشتم 286شمارهٔ ۳۰۳: ندانم خواب یا بیدار بودم 287شمارهٔ ۳۰۴: نشد ز آمد شد نظاره مفهوم 288شمارهٔ ۳۰۵: فغان کز کوی جانان دور ماندم 289شمارهٔ ۳۰۶: ندانم در چه حالم در کجایم 290شمارهٔ ۳۰۷: بتا کی دست در پستانت آرم 291شمارهٔ ۳۰۸: اگر جانان به هنگام تکلم 292شمارهٔ ۳۰۹: گهی که سرنهادم تا بخوابم 293شمارهٔ ۳۱۰: نه من امروز پابند تو هستم 294شمارهٔ ۳۱۱: به هنگام تبسم های جانان 295شمارهٔ ۳۱۲: رخ و زلف و لب و دندان جانان 296شمارهٔ ۳۱۳: اگر هنگام مردن دلبر من 297شمارهٔ ۳۱۴: خم ابروست یا شمشیر بهمن 298شمارهٔ ۳۱۵: ز کشت و پیچ این شلوار رنگین 299شمارهٔ ۳۱۶: خوش از جور و جفای مه جبینان 300شمارهٔ ۳۱۷: از این ره می روی رویت به من کن 301شمارهٔ ۳۱۸: لا نتوان به زلفش آرمیدن 302شمارهٔ ۳۱۹: خیالت آورد بر من شبیخون 303شمارهٔ ۳۲۰: دلم از هجر تو شد دجله خون 304شمارهٔ ۳۲۱: سر راهم دو تا شد وای بر من 305شمارهٔ ۳۲۲: شده خاموش شمع محفل من 306شمارهٔ ۳۲۳: اجل دانی کی آیی بر سر من؟307شمارهٔ ۳۲۴: خیال کشتن من داشت جانان 308شمارهٔ ۳۲۵: مرو ای جان شیرین از بر من 309شمارهٔ ۳۲۶: لبت شکر شکن مژگان صف اشکن 310شمارهٔ ۳۲۷: مکحل چشم مست کافرش بین 311شمارهٔ ۳۲۸: بلندی سیر عالم می کنم من 312شمارهٔ ۳۲۹: سحر از بس که نالیدم ز هجران 313شمارهٔ ۳۳۰: نه هر چشمی ز جسمی می برد جان 314شمارهٔ ۳۳۱: مرا یک دل بود مطلب هزاران 315شمارهٔ ۳۳۲: به سیر باغ رفتم باختم من 316شمارهٔ ۳۳۳: تو بر من بگذری چون برق رخشان 317شمارهٔ ۳۳۴: پس از ببریدن و پیوند جانان 318شمارهٔ ۳۳۵: مه بالا نشین پایین نظر کن 319شمارهٔ ۳۳۶: دلم ایکاش بیرون می شد از تن 320شمارهٔ ۳۳۷: مکش شانه به این زلفان پرچین 321شمارهٔ ۳۳۸: دگر طعن رقیب و جور دشمن 322شمارهٔ ۳۳۹: جفا از تو بتا! خون خوردن از من 323شمارهٔ ۳۴۰: به گردن زلف یا زنجیرش است این 324شمارهٔ ۳۴۱: رخ و زلف و لب و دندان جانان 325شمارهٔ ۳۴۲: بیا جانا دمی ترک جفا کن 326شمارهٔ ۳۴۳: سحر دلبر چو آمد بر سر من 327شمارهٔ ۳۴۴: پس از مرگم بگو با گلعذاران 328شمارهٔ ۳۴۵: که گفته چشم شهلا سرمه سا کن؟329شمارهٔ ۳۴۶: مده یادم ز روز وصل جانان 330شمارهٔ ۳۴۷: بهای این لب و دندان جانان 331شمارهٔ ۳۴۸: شدم رسوای عالم بهر جانان 332شمارهٔ ۳۴۹: به دل تخم تمنا کاشتم من 333شمارهٔ ۳۵۰: دلا دیدی جدایی زیستی تو 334شمارهٔ ۳۵۱: مسلسل زلف عنبرسا مکن تو 335شمارهٔ ۳۵۲: دل از من چشم شهلا دلبر از تو 336شمارهٔ ۳۵۳: نگفتم جا مده بر چهره گیسو 337شمارهٔ ۳۵۴: دلا تا چند در آزارام از تو 338شمارهٔ ۳۵۵: دو گیسو را به دوش انداختی تو 339شمارهٔ ۳۵۶: نسیم! امشب عجب دفع غمی تو 340شمارهٔ ۳۵۷: خوش الحان مرغکی وقت سحرگاه 341شمارهٔ ۳۵۸: به زیر زلف برق گوشواره 342شمارهٔ ۳۵۹: دلم از بس که دنبال تو گشته 343شمارهٔ ۳۶۰: به مژگان خاک روبم زین گذرگاه 344شمارهٔ ۳۶۱: مرو دنبال آهوی رمیده 345شمارهٔ ۳۶۲: بر ابر ماه تابانم نشسته 346شمارهٔ ۳۶۳: به هر محفل که آن دلبر نشسته 347شمارهٔ ۳۶۴: بتا عشقت مرا واله نموده 348شمارهٔ ۳۶۵: مکحل چشم شورانگیز کرده 349شمارهٔ ۳۶۶: که گفتت زلف بر رخ جابه جا نه 350شمارهٔ ۳۶۷: کسی که آن پری رخسار دیده 351شمارهٔ ۳۶۸: به عارض طره سنبل فکنده 352شمارهٔ ۳۶۹: غمت در دل چنان ماوا گرفته 353شمارهٔ ۳۷۰: به زلفت مرغ دل ماوا گرفته 354شمارهٔ ۳۷۱: سر و روی تو تا غبغب رسیده 355شمارهٔ ۳۷۲: غم و غصه تن و جانم گرفته 356شمارهٔ ۳۷۳: پری رویان به ما کردند نظاره 357شمارهٔ ۳۷۴: نسیم! آهسته آهسته سحرگاه 358شمارهٔ ۳۷۵: نمی بینم ز مردم آشنایی 359شمارهٔ ۳۷۶: بتا در گوش، گوش آویز داری 360شمارهٔ ۳۷۷: ندانم ای غزالم از چه دشتی؟361شمارهٔ ۳۷۸: به قامت مظهر سرو رسایی 362شمارهٔ ۳۷۹: خروس امشب بداده هرزه خوانی 363شمارهٔ ۳۸۰: تو آتش رخ دلم پروانه کردی 364شمارهٔ ۳۸۱: بیا جانا که مردم از جدایی 365شمارهٔ ۳۸۲: خداوندا گل ناز آفریدی 366شمارهٔ ۳۸۳: صباحی دلبر گیسو بلندی 367شمارهٔ ۳۸۴: چه بد کردم که مهر از من بریدی 368شمارهٔ ۳۸۵: در اول مستم از پیمانه کردی 369شمارهٔ ۳۸۶: به بالا بنگری مهتاب بینی 370شمارهٔ ۳۸۷: صنم سرخیل ترسازادگانی 371شمارهٔ ۳۸۸: نسیم! عنبر شمیمی از کجایی؟372شمارهٔ ۳۸۹: به گیتی هر چه کردم جستجویی 373شمارهٔ ۳۹۰: اگر ماهی به زیر ابر تا کی؟374شمارهٔ ۳۹۱: خدایا زلف و گردن آفریدی 375شمارهٔ ۳۹۲: دو چشمان تو دارد میل یاری 376شمارهٔ ۳۹۳: نه از من سر بزد دلبر خطایی 377شمارهٔ ۳۹۴: بیا کز حد گذشت ایام دوری 378شمارهٔ ۳۹۵: ز پیشم رفتی ای عهد جوانی 379شمارهٔ ۳۹۶: خداوندا تو رحمان و رحیمی 380شمارهٔ ۳۹۷: ذلیل و زار و بیمارم نمودی 381شمارهٔ ۳۹۸: سیه زلفان به رخ ماوا نمودی 382شمارهٔ ۳۹۹: بتا! گر زنده بودی فتنه بودی 383شمارهٔ ۴۰۰: به دل بردن تو جانا! خوش دلیری 384شمارهٔ ۴۰۱: دو چشمان گفت ابرو فتنه جویی 385شمارهٔ ۴۰۲: پس از مرگم نخواهم های هایی 386شمارهٔ ۴۰۳: بیا تا گویمت شرح جدایی 387شمارهٔ ۴۰۴: مرا جان بر لب آمد از جدایی 388شمارهٔ ۴۰۵: دلا! امشب نه بر جای خودستی 389شمارهٔ ۴۰۶: ز دستم رفتی ای حور بهشتی 390شمارهٔ ۴۰۷: الا ای آسمان از من چه دیدی؟391شمارهٔ ۴۰۸: چنان زارم که از فرط نزاری 392شمارهٔ ۴۰۹: شب مهتاب و حوت و برج ماهی 393شمارهٔ ۴۱۰: خداوندا تو یاری کن تو یاری 394شمارهٔ ۴۱۱: ندانم آفتابی یا که ماهی 395شمارهٔ ۴۱۲: نکردم در وفاداری قصوری 396شمارهٔ ۴۱۳: نه خسرو خواهم و نه خسروانی 397شمارهٔ ۴۱۴: پس از پیری و ضعف و ناتوانی 398شمارهٔ ۴۱۵: به ظاهر گر زچشمانم جدایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ