عيد در موسم نوروز بسى روح افزاست
روح جانبخش رياحين چمن راحت زاست
موسم عيش و زمان طرب آمد ليکن
بر دل سوختگان هر نفسى داغ بلاست
عندليب چمن از ناله نمى آسايد
مگر او نيز چو من از گل صد برگ جداست
روز نوروز محبان اثر طلعت دوست
عيد عشاق وفا پيشه تجلى لقاست
کيمياى نظر اهل وفا جوى اى دل
که مراد از دو جهان يک نظر اهل وفاست
خاک اين در شو اگر ذوق و صفا ميطلبى
زانکه اين منزل جان بر در اصحاب صفاست
اگر اين صومعه با روضه کند دعوى حسن
پيش اهل نظرش از در و ديوار گواست
در پس پرده تو اى دوست جهان ميسوزى
پرده چون برفکنى طاقت ديدار که راست
خانمان سوختگانيم که ما را چو حسين
سوختن از غم تو به ز بهشت اعلاست