سرگشته در اين باديه تا چند بپوئيم
اى کعبه مقصود ترا از که بجوئيم
ما شيفته باد صبائيم شب و روز
باشد که نسيمى ز رياض تو ببوئيم
گر در حرمت محرم اسرار نباشيم
بارى نه بس است اين که گداى سر کوئيم
در دين وفا سجده ما نيست نمازى
تا چهره بخون دل آشفته نشوئيم
بر هستى ما سنگ فنائى بزن اى عشق
چون غرقه بحريم چه محتاج سبوئيم
رقص و طرب ما همه از زخم تو باشد
کاندر خم چوگان رضاى تو چو گوئيم
ما همچو حسين از غمت آشفته سرشتيم
معذور همى دار گر آشفته بگوئيم