اى گنج سوداى ترا کنج دلم ويرانه
شمع تجلاى ترا شهباز جان پروانه
دل جاى عشقت ساختم از غير تو پرداختم
حاشا که سازم کعبه را چون کافران بتخانه
در روضه فردوس اگر ديدار بنمائى دمى
بينند اهل معرفت آنرا کم از کاشانه
مست و خرابم تا ابد نى دل شناسم نى خرد
کاندر خرابات ازل نوشيده ام پيمانه
عشقت علم افراشته صد تخم فتنه کاشته
واندر جهان نگذاشته يک عاقل و فرزانه
غواصى بحر قدم گر بايد از سر کن قدم
درکش بقعر بحر دم آنگه بجو دردانه
تا کى پى سودائيان زنجير جنبانى حسين
خود لايق زنجير تو کو در جهان ديوانه