چه حذر کنم ز مردن که توام بقاى جانى
چه خوش است جان سپردن اگرش تو ميستانى
هله تيغ عشق برکش بکش اين شکسته دل را
که ز کشتن تو يابد دل مرده زندگانى
پى جستن نشانت ز نشان خود گذشتم
که کسى نشان نيابد ز تو جز به بى نشانى
ز خمار خودپرستى چو مرا نماند طاقت
قدحى بيار ساقى ز چنان مئى که دانى
ز زلال خضر جامى بچشان و ده بقائى
که بجان رسيدم اى جان ز غم جهان فانى
نفسى مرو ز پيشم بنما جمال خويشم
بشکن هزار توبه که بلاى ناگهانى
گه جلوه جمالت قدح از حدق بسازم
که چشم شراب غيبى به پياله نهانى
لب ما و آستينت سر ما و آستانت
اگرم بخويش خوانى و گرم ز پيش رانى
چو حسين عاشقى تو که هزار ذوق يابد
بگه سئوال رويت بجواب لن ترانى