خجسته عيد من آندم که چهره بگشائى
هلال عيد ز ابروى خويش بنمائى
رسيد عيد و بهار آمد و جهان خوش شد
ولى چه سود از اينها مرا تو ميبائى
اگر حديث تو نبود چه حاصل از گوشم
وگر تو رخ بنمائى چه سود بينائى
بسوى روضه رضوان نظر نيندازم
اگر تو روضه بديدار خود نيارائى
در آرزوى تو از جان نماند جز نفسى
چه شد که يکنفس اى جان من نمى آئى
دمى بيا که بروى تو جان برافشانم
که نيست بيتو مرا طاقت شکيبائى
لطافت همه خوبان ز حسن تو اثرى است
زهى لطافت خوبى و حسن و زيبائى
براى ديدن حسن تو ديده ميبايد
وگرنه در همه اشيا بحسن پيدائى
حسين طلعت ليلى بچشم مجنون بين
که دوست را نسزد ديده تماشائى