چون شب و روز مرا از تو عنايت باشد
من و ترک غم عشق اين چه حکايت باشد
چون ز سر تا بقدم لطفى و جانى و کرم
حاش لله که مرا از تو شکايت باشد
طالب وصل نيم بنده فرمان توام
بنده را بندگى شاه کفايت باشد
فتنه آموخت بدآموز ولى معلوم است
کآخر فتنه او تا بچه غايت باشد
عالمى گر شودم دشمن از آن باکى نيست
گرم از لطف تو اى دوست حمايت باشد
حال ملک دل من چيست تو هم ميدانى
زانکه شه با خبر از حال ولايت باشد
آن کريمى که تو از غايت لطف و کرمت
پيش تو ذکر گنه نيز جنايت باشد
اگر از مصحف حسنت ورقى شرح دهم
سوره يوسف از آن يک دو سه آيت باشد
مونس جان حسين است جفا و ستمت
که ز تو جور و جفا لطف و عنايت باشد