اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند
با جراحتهاى غم از راحت جان فارغند
با فروغ پرتو نور تجلى جمال
روز از خورشيد و شب از ماه تابان فارغند
گر جهان از موج طوفان حوادث پر شود
آشنايان محيط غم ز طوفان فارغند
کفر زلف ايمان طلعت تن پرستان را بود
عاشقان حق پرست از کفر و ايمان فارغند
باده نوشانى که مستند از صبوحى الست
تا صباح روز حشر از راح و ريحان فارغند
بى نوايان سر کوى محبت چون حسين
از سرير کيقباد و تاج خاقان فارغند