دلم هواى چنان سرو نازنين دارد
که مشگ سوده بر اطراف ياسمين دارد
ز مهر زهره جبينى شدم ستاره فشان
که داغ بندگيش ماه بر جبين دارد
هزار عاقل فرزانه گشت ديوانه
از آن دو سلسله کز زلف عنبرين دارد
کمان گرفت و کمين کرد چشم شوخش باز
هزار فتنه و آشوب در کمين دارد
ز همنشينى جانان تمتعى يابد
کسى که دولت و اقبال همنشين دارد
زهى حبيب که از بهر وحى آيت عشق
ز جبرئيل نهانى دگر امين دارد
بگفت عاقبت از عشق کشته خواهى شد
حسين خود ز جهان آرزو همين دارد