اى لعل دلپذير تو سرمايه حيات
اى روى بى نظير تو خورشيد کائنات
رفتى ز پيش ديده و مردم ز هجر تو
آرى فراق روح بود موجب ممات
چندان گرفت آتش عشقت دلم که شد
با دل بلاى عشق تو بس خوشتر از نجات
از عشق تست درد خوش آينده چون دوا
وز دست تست زهر گوارنده چون نبات
در آرزوى ديدن رويت همى شود
هر دم ز چشمه هاى دو چشمم روان فرات
چشم مودت از تو ندارم از آنکه تو
چون دهر بيوفائى و چون عمر بى ثبات
بوى وفا رسد بمشام وصال من
گر بگذرى بتربت من از پس وفات
تا چند از فراق تو سوزد دل حسين
اى سرو ماه پيکر و حور ملک صفات