به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۹: خواهم شبکی روی تو اندر مهتاب

1830عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خواهم شبکی روی تو اندر مهتاب
تا از رخ خود نبینی اندر مه تاب
تاب است در آن زلف مسلسل باری
چون می تابی دو زلفت اندر مهتاب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸: عمریست که تا از تو جداییم بیا 2شمارهٔ ۹: خواهم شبکی روی تو اندر مهتاب 3شمارهٔ ۱۰: یارب به درت شب نیازست امشب 4شمارهٔ ۱۱: بر ما در عیش و ناز بازست امشب 5شمارهٔ ۱۲: گلروی من از غرور در ورد آویخت 6شمارهٔ ۱۳: برخیز و به باغ آی که گل در جوش است 7شمارهٔ ۱۴: امروز به بستان چو گل اندر جوش است 8شمارهٔ ۱۵: ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است 9شمارهٔ ۱۶: رفتم به چمن که گل به جوش آمده است 10شمارهٔ ۱۷: صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست 11شمارهٔ ۱۸: از روشنی روی تو مه در کم و کاست 12شمارهٔ ۱۹: مسکین دل من که بوته تیر بلاست 13شمارهٔ ۲۰: چرخ از حسد رای بلندم پستست 14شمارهٔ ۲۱: دل دیده به دولت وصالت بستست 15شمارهٔ ۲۲: تدبیر و صواب از دل خوش باید جست 16شمارهٔ ۲۳: جان داده ام و به نزد جانان هیچست 17شمارهٔ ۲۴: اندر خور همّتم جهانی هیچست 18شمارهٔ ۲۵: بی یاد تو گردمی زنم بر بادست 19شمارهٔ ۲۶: ما را غم عشق تو به جان آوردست 20شمارهٔ ۲۷: تا روی چو گل به بوستان آوردست 21شمارهٔ ۲۸: هستم من سرگشته به عشقت سرمست 22شمارهٔ ۲۹: مستیم چو چشم مست شهلای تو مست 23شمارهٔ ۳۰: سرو چمن از عجب برآورده دو دست 24شمارهٔ ۳۱: در دیده دلم خیال رویش می بست 25شمارهٔ ۳۲: نقّاش ازل چه لطفها فرمودست 26شمارهٔ ۳۳: از درد بمردیم دوایی بفرست 27شمارهٔ ۳۴: چون چشم تو نرگسی ندیدم سرمست 28شمارهٔ ۳۵: نقش رخ خوب تو خیال انگیزست 29شمارهٔ ۳۶: از جور زمانه بر دلم بار بسیست 30شمارهٔ ۳۷: ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست 31شمارهٔ ۳۸: در زلف کجت خسته دلی بسته دلست 32شمارهٔ ۳۹: از شام سر زلف تو صبحم شامست 33شمارهٔ ۴۰: ما را ز جهان وصل نگاری کامست 34شمارهٔ ۴۱: بیچاره دلم که بود از عشق تو مست 35شمارهٔ ۴۲: دوران فلک نگر که چون گردانست 36شمارهٔ ۴۳: گل گفت چو من گلی کجا در چمنست 37شمارهٔ ۴۴: زیبا رخ تو ماه درفشان منست 38شمارهٔ ۴۵: ای دوست دل از دست فراقت خونست 39شمارهٔ ۴۶: ما را دل و دیده در فراقت خونست 40شمارهٔ ۴۷: خالی به میان ابروان دارد دوست 41شمارهٔ ۴۸: از بس که بیازرد دل دشمن و دوست 42شمارهٔ ۴۹: فریاد ز جور دشمن و فرقت دوست 43شمارهٔ ۵۰: بر ذکر تو دایماً زبانم جاریست 44شمارهٔ ۵۱: این گردش گردون که چو لعبت بازیست 45شمارهٔ ۵۲: ایام بهار و گل و خرّم روزیست 46شمارهٔ ۵۳: تا یک سر موی در تو هستی باقیست 47شمارهٔ ۵۴: دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست 48شمارهٔ ۵۵: رنجور غم عشق تو بهبودش نیست 49شمارهٔ ۵۶: بی روی تو ای نگار آرامم نیست 50شمارهٔ ۵۷: مشکل که به درد عشق درمانم نیست 51شمارهٔ ۵۸: تا بر درت ای دوست مرا باری نیست 52شمارهٔ ۵۹: هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست 53شمارهٔ ۶۰: بیداد فلک بر دلم از حد بگذشت 54شمارهٔ ۶۱: چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت 55شمارهٔ ۶۲: در بندگیت طاقم و با درد تو جفت 56شمارهٔ ۶۳: دردیست مرا نهان نمی یارم گفت 57شمارهٔ ۶۴: در دیده خال روی تو جا بگرفت 58شمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت 59شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من بی تو قراری نگرفت 60شمارهٔ ۶۷: یارب نظری کن به جهان از کرمت 61شمارهٔ ۶۸: شب تا به سحر میان خونم ز غمت 62شمارهٔ ۶۹: زین بیش روا مدار بر من ستمت 63شمارهٔ ۷۰: جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ 64شمارهٔ ۷۱: درد دل من لعل تو درمانش باد 65شمارهٔ ۷۲: بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد 66شمارهٔ ۷۳: ما را غم عشق روی تو رای افتاد 67شمارهٔ ۷۴: دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد 68شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد 69شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد 70شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد 71شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد 72شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد 73شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد 74شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد 75شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد 76شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد 77شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 78شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 79شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 80شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 81شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 82شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 83شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 84شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 85شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 86شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 87شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 88شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 89شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 90شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 91شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 92شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 93شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 94شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 95شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 96شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 97شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 98شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 99شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 100شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 101شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 102شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 103شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 104شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 105شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 106شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 107شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 108شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 109شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 110شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 111شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 112شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 113شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 114شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 115شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 116شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 117شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 118شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 119شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 120شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 121شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 122شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 123شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 124شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 125شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 126شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 127شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 128شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 129شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 130شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 131شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 132شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 133شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 134شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 135شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 136شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 137شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 138شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 139شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 140شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 141شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 142شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 143شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 144شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 145شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 146شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 147شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 148شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 149شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 150شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 151شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 152شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 153شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 154شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 155شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 156شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 157شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 158شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 159شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 160شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 161شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 162شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 163شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 164شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 165شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 166شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 167شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 168شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 169شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 170شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 171شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 172شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 173شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 174شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 175شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 176شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 177شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 178شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 179شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 180شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 181شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 182شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 183شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 184شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 185شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 186شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 187شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 188شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 189شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 190شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 191شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 192شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 193شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 194شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 195شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 196شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 197شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 198شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 199شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 200شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 201شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 202شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 203شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 204شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 205شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 206شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 207شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 208شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 209شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 210شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 211شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 212شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 213شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 214شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 215شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 216شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 217شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 218شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 219شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 220شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 221شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 222شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 223شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 224شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 225شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 226شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 227شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 228شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 229شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 230شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 231شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 232شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 233شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 234شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 235شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 236شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 237شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 238شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 239شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 240شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 241شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 242شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 243شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 244شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 245شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 246شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 247شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 248شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 249شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 250شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 251شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 252شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 253شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 254شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 255شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 256شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 257شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 258شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 259شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 260شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 261شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 262شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 263شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 264شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 265شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 266شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 267شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 268شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 269شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 270شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 271شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 272شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 273شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 274شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 275شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 276شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 277شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 278شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 279شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 280شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 281شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 282شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 283شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 284شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 285شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 286شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 287شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 288شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 289شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 290شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 291شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 292شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 293شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 294شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 295شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 296شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 297شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 298شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 299شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 300شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 301شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 302شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 303شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 304شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 305شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 306شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 307شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 308شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 309شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 310شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 311شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 312شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 313شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 314شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 315شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 316شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 317شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 318شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 319شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 320شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 321شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 322شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 323شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 324شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 325شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 326شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 327شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 328شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 329شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 330شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 331شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 332شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 333شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 334شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 335شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 336شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 337شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 338شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 339شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 340شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 341شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 342شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 343شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 344شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 345شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 346شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 347شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 348شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 349شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ