به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش

1950عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر لایق خدمتم ندانی بر خویش
تا من سر خویش گیرم و کشور خویش
یا همچو همای بر من افکن پر خویش
تا بندگیت کنم به جان و سر خویش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 2شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 3شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 4شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 5شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 6شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 7شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 8شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 9شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 10شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 11شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 12شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 13شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 14شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 15شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 16شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 17شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 18شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 19شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 20شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 21شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 22شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 23شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 24شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 25شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 26شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 27شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 28شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 29شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 30شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 31شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 32شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 33شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 34شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 35شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 36شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 37شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 38شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 39شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 40شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 41شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 42شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 43شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 44شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 45شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 46شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 47شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 48شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 49شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 50شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 51شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 52شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 53شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 54شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 55شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 56شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 57شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 58شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 59شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 60شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 61شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 62شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 63شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 64شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 65شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 66شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 67شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 68شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 69شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 70شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 71شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 72شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 73شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 74شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 75شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 76شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 77شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 78شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 79شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 80شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 81شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 82شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 83شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 84شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 85شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 86شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 87شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 88شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 89شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 90شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 91شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 92شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 93شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 94شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 95شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 96شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 97شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 98شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 99شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 100شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 101شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 102شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 103شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 104شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 105شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 106شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 107شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 108شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 109شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 110شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 111شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 112شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 113شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 114شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 115شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 116شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 117شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 118شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 119شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 120شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 121شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 122شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 123شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 124شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 125شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 126شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 127شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 128شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 129شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 130شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 131شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 132شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 133شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 134شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 135شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 136شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 137شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 138شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 139شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 140شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 141شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 142شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 143شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 144شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 145شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 146شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 147شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 148شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 149شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 150شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 151شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 152شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 153شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 154شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 155شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 156شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 157شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 158شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 159شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 160شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 161شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 162شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 163شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 164شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 165شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 166شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 167شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 168شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 169شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 170شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 171شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 172شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 173شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 174شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 175شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 176شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 177شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 178شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 179شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 180شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 181شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 182شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 183شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 184شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ