کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتوندیوان اشعار| ملک خاتونرباعی ها

401

شمارهٔ ۱: در دیده خیال تست ما را همه جا
شمارهٔ ۲: اسرار تو در سینه نهانست مرا
شمارهٔ ۳: یارب تو روا مدار دل تنگ مرا
شمارهٔ ۴: من روی تو را سمن نگویم حاشا
شمارهٔ ۵: تا کی کشم انتظار رویت صنما
شمارهٔ ۶: ای سرو قد تو رسته در دیده ما
شمارهٔ ۷: عشّاق به درگهت اسیرند بیا
شمارهٔ ۸: عمریست که تا از تو جداییم بیا
شمارهٔ ۹: خواهم شبکی روی تو اندر مهتاب
شمارهٔ ۱۰: یارب به درت شب نیازست امشب
شمارهٔ ۱۱: بر ما در عیش و ناز بازست امشب
شمارهٔ ۱۲: گلروی من از غرور در ورد آویخت
شمارهٔ ۱۳: برخیز و به باغ آی که گل در جوش است
شمارهٔ ۱۴: امروز به بستان چو گل اندر جوش است
شمارهٔ ۱۵: ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است
شمارهٔ ۱۶: رفتم به چمن که گل به جوش آمده است
شمارهٔ ۱۷: صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست
شمارهٔ ۱۸: از روشنی روی تو مه در کم و کاست
شمارهٔ ۱۹: مسکین دل من که بوته تیر بلاست
شمارهٔ ۲۰: چرخ از حسد رای بلندم پستست
شمارهٔ ۲۱: دل دیده به دولت وصالت بستست
شمارهٔ ۲۲: تدبیر و صواب از دل خوش باید جست
شمارهٔ ۲۳: جان داده ام و به نزد جانان هیچست
شمارهٔ ۲۴: اندر خور همّتم جهانی هیچست
شمارهٔ ۲۵: بی یاد تو گردمی زنم بر بادست
شمارهٔ ۲۶: ما را غم عشق تو به جان آوردست
شمارهٔ ۲۷: تا روی چو گل به بوستان آوردست
شمارهٔ ۲۸: هستم من سرگشته به عشقت سرمست
شمارهٔ ۲۹: مستیم چو چشم مست شهلای تو مست
شمارهٔ ۳۰: سرو چمن از عجب برآورده دو دست
شمارهٔ ۳۱: در دیده دلم خیال رویش می بست
شمارهٔ ۳۲: نقّاش ازل چه لطفها فرمودست
شمارهٔ ۳۳: از درد بمردیم دوایی بفرست
شمارهٔ ۳۴: چون چشم تو نرگسی ندیدم سرمست
شمارهٔ ۳۵: نقش رخ خوب تو خیال انگیزست
شمارهٔ ۳۶: از جور زمانه بر دلم بار بسیست
شمارهٔ ۳۷: ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست
شمارهٔ ۳۸: در زلف کجت خسته دلی بسته دلست
شمارهٔ ۳۹: از شام سر زلف تو صبحم شامست
شمارهٔ ۴۰: ما را ز جهان وصل نگاری کامست
شمارهٔ ۴۱: بیچاره دلم که بود از عشق تو مست
شمارهٔ ۴۲: دوران فلک نگر که چون گردانست
شمارهٔ ۴۳: گل گفت چو من گلی کجا در چمنست
شمارهٔ ۴۴: زیبا رخ تو ماه درفشان منست
شمارهٔ ۴۵: ای دوست دل از دست فراقت خونست
شمارهٔ ۴۶: ما را دل و دیده در فراقت خونست
شمارهٔ ۴۷: خالی به میان ابروان دارد دوست
شمارهٔ ۴۸: از بس که بیازرد دل دشمن و دوست
شمارهٔ ۴۹: فریاد ز جور دشمن و فرقت دوست
شمارهٔ ۵۰: بر ذکر تو دایماً زبانم جاریست
شمارهٔ ۵۱: این گردش گردون که چو لعبت بازیست
شمارهٔ ۵۲: ایام بهار و گل و خرّم روزیست
شمارهٔ ۵۳: تا یک سر موی در تو هستی باقیست
شمارهٔ ۵۴: دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست
شمارهٔ ۵۵: رنجور غم عشق تو بهبودش نیست
شمارهٔ ۵۶: بی روی تو ای نگار آرامم نیست
شمارهٔ ۵۷: مشکل که به درد عشق درمانم نیست
شمارهٔ ۵۸: تا بر درت ای دوست مرا باری نیست
شمارهٔ ۵۹: هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست
شمارهٔ ۶۰: بیداد فلک بر دلم از حد بگذشت
شمارهٔ ۶۱: چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت
شمارهٔ ۶۲: در بندگیت طاقم و با درد تو جفت
شمارهٔ ۶۳: دردیست مرا نهان نمی یارم گفت
شمارهٔ ۶۴: در دیده خال روی تو جا بگرفت
شمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت
شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من بی تو قراری نگرفت
شمارهٔ ۶۷: یارب نظری کن به جهان از کرمت
شمارهٔ ۶۸: شب تا به سحر میان خونم ز غمت
شمارهٔ ۶۹: زین بیش روا مدار بر من ستمت
شمارهٔ ۷۰: جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ
شمارهٔ ۷۱: درد دل من لعل تو درمانش باد
شمارهٔ ۷۲: بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد
شمارهٔ ۷۳: ما را غم عشق روی تو رای افتاد
شمارهٔ ۷۴: دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد
شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد
شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد
شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد
شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد
شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد
شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد
شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد
شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد
شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد
شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد
شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد
شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد
شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد
شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد
شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد
شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد
شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد
شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد
شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد
شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد
شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد
شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد
شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد
شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد
شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد
شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد
شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد
شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد
شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد
شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد
شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد
شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد
شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد
شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد
شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد
شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد
شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد
شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد
شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد
شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد
شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد
شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد
شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند
شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند
شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند
شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند
شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند
شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند
شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند
شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند
شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند
شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند
شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند
شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند
شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند
شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود
شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود
شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود
شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود
شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود
شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود
شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود
شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود
شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود
شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود
شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد
شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید
شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید
شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار
شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار
شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار
شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار
شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار
شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار
شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر
شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر
شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر
شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر
شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر
شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر
شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر
شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر
شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر
شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر
شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز
شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز
شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز
شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز
شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز
شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز
شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز
شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز
شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز
شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز
شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس
شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس
شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش
شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش
شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش
شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش
شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع
شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع
شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع
شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق
شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق
شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک
شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک
شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ
شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال
شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال
شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل
شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل
شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل
شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل
شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل
شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل
شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل
شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل
شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل
شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل
شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل
شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل
شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل
شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل
شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل
شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل
شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل
شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام
شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام
شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام
شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام
شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام
شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم
شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم
شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم
شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم
شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم
شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم
شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم
شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم
شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم
شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم
شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم
شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم
شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم
شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم
شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم
شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم
شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم
شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم
شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم
شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم
شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم
شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم
شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم
شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم
شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم
شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم
شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم
شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم
شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم
شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم
شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم
شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم
شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم
شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم
شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم
شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم
شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم
شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم
شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم
شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم
شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم
شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم
شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم
شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم
شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم
شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم
شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم
شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم
شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم
شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم
شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان
شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان
شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان
شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان
شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان
شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان
شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن
شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن
شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن
شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن
شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن
شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن
شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن
شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من
شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من
شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من
شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من
شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من
شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من
شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من
شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من
شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون
شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون
شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون
شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون
شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به
شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده
شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده
شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده
شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده
شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده
شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده
شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده
شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده
شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده
شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده
شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده
شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده
شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده
شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده
شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده
شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده
شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده
شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده
شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده
شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده
شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده
شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده
شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده
شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده
شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه
شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه
شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو
شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو
شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو
شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو
شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی
شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای
شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای
شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای
شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای
شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای
شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی
شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری
شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری
شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری
شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری
شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری
شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری
شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی
شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی
شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی
شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی
شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی
شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی
شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی
شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی
شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی
شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی
شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی
شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی
شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی
شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی
شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی
شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی
شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی
شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی
شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی
شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی
شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی
شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی
شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی
شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی
شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی
شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی
شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی
شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی
شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی
شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

جهان ملک خاتون

آمارگیر وبلاگ