به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد

1930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دل با سر زلفین تو حالی دارد
وز خلق جهان جمله ملالی دارد
گفتا که مپیچ با دو زلفم که دلت
خواهد شب وصل من خیالی دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 2شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 3شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 4شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 5شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 6شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 7شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 8شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 9شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 10شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 11شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 12شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 13شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 14شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 15شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 16شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 17شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 18شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 19شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 20شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 21شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 22شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 23شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 24شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 25شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 26شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 27شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 28شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 29شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 30شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 31شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 32شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 33شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 34شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 35شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 36شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 37شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 38شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 39شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 40شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 41شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 42شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 43شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 44شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 45شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 46شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 47شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 48شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 49شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 50شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 51شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 52شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 53شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 54شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 55شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 56شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 57شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 58شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 59شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 60شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 61شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 62شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 63شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 64شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 65شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 66شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 67شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 68شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 69شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 70شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 71شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 72شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 73شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 74شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 75شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 76شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 77شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 78شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 79شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 80شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 81شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 82شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 83شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 84شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 85شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 86شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 87شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 88شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 89شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 90شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 91شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 92شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 93شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 94شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 95شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 96شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 97شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 98شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 99شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 100شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 101شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 102شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 103شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 104شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 105شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 106شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 107شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 108شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 109شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 110شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 111شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 112شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 113شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 114شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 115شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 116شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 117شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 118شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 119شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 120شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 121شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 122شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 123شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 124شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 125شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 126شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 127شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 128شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 129شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 130شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 131شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 132شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 133شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 134شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 135شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 136شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 137شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 138شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 139شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 140شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 141شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 142شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 143شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 144شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 145شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 146شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 147شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 148شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 149شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 150شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 151شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 152شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 153شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 154شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 155شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 156شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 157شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 158شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 159شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 160شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 161شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 162شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 163شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 164شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 165شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 166شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 167شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 168شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 169شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 170شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 171شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 172شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 173شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 174شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 175شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 176شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 177شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 178شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 179شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 180شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 181شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 182شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 183شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 184شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 185شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 186شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 187شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 188شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 189شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 190شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 191شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 192شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 193شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 194شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 195شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 196شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 197شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 198شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 199شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 200شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 201شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 202شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 203شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 204شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 205شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 206شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 207شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 208شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 209شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 210شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 211شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 212شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 213شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 214شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 215شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 216شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 217شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 218شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 219شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 220شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 221شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 222شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 223شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 224شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 225شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 226شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 227شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 228شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 229شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 230شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 231شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 232شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 233شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 234شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 235شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 236شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 237شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 238شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 239شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 240شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 241شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 242شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 243شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 244شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 245شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 246شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 247شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 248شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 249شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 250شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 251شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 252شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 253شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 254شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 255شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 256شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 257شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 258شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 259شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 260شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 261شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 262شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 263شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 264شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 265شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 266شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 267شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 268شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 269شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 270شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 271شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 272شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 273شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ