به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند

1970عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای همّت من درخور بالات بلند
در بر رخ دوستان ازین بیش مبند
تا چند کنی جور و جفا بر جانم
هرگز که کند ز دوستان جور پسند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 2شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 3شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 4شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 5شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 6شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 7شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 8شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 9شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 10شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 11شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 12شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 13شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 14شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 15شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 16شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 17شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 18شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 19شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 20شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 21شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 22شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 23شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 24شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 25شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 26شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 27شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 28شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 29شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 30شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 31شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 32شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 33شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 34شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 35شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 36شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 37شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 38شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 39شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 40شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 41شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 42شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 43شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 44شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 45شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 46شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 47شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 48شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 49شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 50شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 51شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 52شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 53شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 54شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 55شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 56شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 57شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 58شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 59شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 60شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 61شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 62شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 63شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 64شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 65شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 66شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 67شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 68شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 69شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 70شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 71شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 72شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 73شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 74شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 75شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 76شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 77شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 78شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 79شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 80شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 81شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 82شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 83شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 84شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 85شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 86شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 87شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 88شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 89شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 90شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 91شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 92شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 93شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 94شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 95شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 96شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 97شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 98شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 99شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 100شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 101شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 102شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 103شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 104شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 105شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 106شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 107شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 108شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 109شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 110شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 111شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 112شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 113شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 114شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 115شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 116شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 117شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 118شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 119شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 120شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 121شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 122شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 123شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 124شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 125شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 126شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 127شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 128شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 129شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 130شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 131شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 132شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 133شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 134شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 135شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 136شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 137شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 138شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 139شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 140شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 141شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 142شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 143شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 144شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 145شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 146شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 147شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 148شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 149شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 150شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 151شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 152شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 153شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 154شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 155شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 156شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 157شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 158شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 159شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 160شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 161شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 162شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 163شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 164شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 165شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 166شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 167شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 168شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 169شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 170شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 171شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 172شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 173شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 174شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 175شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 176شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 177شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 178شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 179شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 180شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 181شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 182شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 183شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 184شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 185شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 186شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 187شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 188شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 189شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 190شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 191شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 192شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 193شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 194شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 195شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 196شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 197شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 198شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 199شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 200شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 201شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 202شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 203شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 204شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 205شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 206شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 207شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 208شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 209شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 210شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 211شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 212شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 213شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 214شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 215شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 216شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 217شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 218شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 219شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 220شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 221شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 222شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 223شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 224شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 225شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 226شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 227شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 228شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 229شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 230شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 231شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 232شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 233شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 234شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 235شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 236شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 237شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 238شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 239شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ