به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع

1780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دیده بختم شده گریان چون شمع
وی رشته جانم شده سوزان چون شمع
از آتش دل خون جگر می بینی
بر روم روان به سان باران چون شمع

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 2شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 3شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 4شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 5شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 6شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 7شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 8شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 9شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 10شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 11شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 12شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 13شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 14شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 15شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 16شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 17شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 18شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 19شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 20شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 21شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 22شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 23شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 24شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 25شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 26شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 27شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 28شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 29شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 30شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 31شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 32شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 33شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 34شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 35شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 36شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 37شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 38شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 39شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 40شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 41شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 42شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 43شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 44شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 45شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 46شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 47شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 48شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 49شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 50شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 51شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 52شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 53شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 54شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 55شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 56شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 57شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 58شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 59شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 60شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 61شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 62شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 63شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 64شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 65شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 66شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 67شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 68شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 69شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 70شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 71شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 72شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 73شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 74شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 75شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 76شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 77شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 78شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 79شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 80شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 81شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 82شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 83شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 84شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 85شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 86شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 87شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 88شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 89شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 90شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 91شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 92شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 93شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 94شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 95شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 96شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 97شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 98شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 99شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 100شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 101شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 102شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 103شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 104شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 105شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 106شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 107شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 108شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 109شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 110شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 111شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 112شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 113شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 114شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 115شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 116شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 117شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 118شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 119شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 120شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 121شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 122شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 123شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 124شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 125شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 126شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 127شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 128شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 129شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 130شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 131شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 132شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 133شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 134شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 135شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 136شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 137شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 138شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 139شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 140شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 141شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 142شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 143شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 144شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 145شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 146شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 147شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 148شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 149شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 150شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 151شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 152شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 153شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 154شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 155شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 156شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 157شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 158شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 159شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 160شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 161شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 162شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 163شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 164شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 165شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 166شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 167شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 168شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 169شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 170شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 171شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 172شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 173شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 174شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 175شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 176شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 177شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 178شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 179شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 180شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 181شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 182شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 183شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ