به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق

1840عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق
یا آنکه شدم ز صبر و از طاقت طاق
جانم به لب آمد از جفای گردون
وز صحبت دوستان با شَید و نفاق

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 2شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 3شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 4شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 5شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 6شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 7شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 8شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 9شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 10شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 11شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 12شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 13شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 14شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 15شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 16شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 17شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 18شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 19شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 20شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 21شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 22شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 23شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 24شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 25شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 26شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 27شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 28شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 29شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 30شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 31شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 32شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 33شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 34شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 35شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 36شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 37شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 38شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 39شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 40شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 41شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 42شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 43شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 44شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 45شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 46شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 47شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 48شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 49شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 50شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 51شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 52شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 53شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 54شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 55شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 56شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 57شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 58شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 59شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 60شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 61شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 62شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 63شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 64شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 65شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 66شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 67شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 68شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 69شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 70شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 71شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 72شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 73شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 74شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 75شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 76شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 77شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 78شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 79شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 80شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 81شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 82شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 83شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 84شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 85شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 86شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 87شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 88شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 89شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 90شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 91شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 92شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 93شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 94شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 95شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 96شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 97شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 98شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 99شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 100شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 101شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 102شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 103شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 104شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 105شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 106شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 107شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 108شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 109شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 110شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 111شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 112شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 113شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 114شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 115شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 116شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 117شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 118شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 119شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 120شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 121شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 122شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 123شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 124شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 125شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 126شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 127شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 128شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 129شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 130شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 131شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 132شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 133شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 134شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 135شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 136شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 137شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 138شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 139شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 140شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 141شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 142شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 143شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 144شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 145شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 146شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 147شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 148شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 149شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 150شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 151شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 152شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 153شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 154شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 155شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 156شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 157شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 158شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 159شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 160شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 161شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 162شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 163شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 164شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 165شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 166شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 167شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 168شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 169شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 170شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 171شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 172شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 173شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 174شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 175شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 176شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 177شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 178شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 179شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ