به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند

1880عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

حسن تو حسد بر مه و پروین افکند
شوری به جهان زان لب شیرین افکند
عطر خوش دلفریبت ای دوست چو اشک
از دیده چرا بنده دیرین افکند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 2شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 3شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 4شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 5شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 6شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 7شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 8شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 9شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 10شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 11شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 12شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 13شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 14شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 15شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 16شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 17شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 18شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 19شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 20شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 21شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 22شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 23شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 24شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 25شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 26شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 27شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 28شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 29شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 30شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 31شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 32شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 33شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 34شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 35شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 36شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 37شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 38شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 39شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 40شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 41شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 42شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 43شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 44شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 45شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 46شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 47شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 48شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 49شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 50شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 51شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 52شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 53شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 54شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 55شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 56شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 57شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 58شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 59شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 60شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 61شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 62شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 63شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 64شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 65شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 66شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 67شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 68شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 69شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 70شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 71شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 72شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 73شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 74شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 75شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 76شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 77شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 78شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 79شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 80شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 81شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 82شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 83شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 84شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 85شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 86شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 87شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 88شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 89شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 90شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 91شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 92شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 93شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 94شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 95شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 96شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 97شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 98شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 99شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 100شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 101شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 102شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 103شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 104شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 105شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 106شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 107شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 108شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 109شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 110شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 111شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 112شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 113شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 114شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 115شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 116شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 117شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 118شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 119شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 120شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 121شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 122شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 123شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 124شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 125شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 126شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 127شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 128شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 129شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 130شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 131شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 132شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 133شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 134شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 135شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 136شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 137شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 138شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 139شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 140شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 141شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 142شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 143شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 144شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 145شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 146شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 147شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 148شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 149شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 150شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 151شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 152شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 153شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 154شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 155شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 156شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 157شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 158شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 159شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 160شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 161شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 162شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 163شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 164شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 165شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 166شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 167شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 168شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 169شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 170شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 171شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 172شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 173شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 174شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 175شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 176شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 177شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 178شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 179شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 180شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 181شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 182شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 183شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 184شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 185شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 186شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 187شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 188شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 189شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 190شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 191شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 192شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 193شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 194شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 195شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 196شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 197شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 198شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 199شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 200شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 201شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 202شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 203شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 204شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 205شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 206شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 207شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 208شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 209شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 210شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 211شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 212شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 213شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 214شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 215شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 216شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 217شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 218شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 219شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 220شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 221شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 222شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 223شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 224شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 225شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 226شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 227شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 228شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 229شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 230شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 231شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 232شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 233شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 234شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ