به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد

1830عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با دل گفتم اگر مجالی باشد
یا با بت گل رخت وصالی باشد
از بنده بگویش که به وصلم برسان
دل گفت مگو که این محالی باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 2شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 3شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 4شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 5شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 6شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 7شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 8شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 9شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 10شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 11شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 12شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 13شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 14شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 15شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 16شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 17شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 18شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 19شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 20شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 21شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 22شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 23شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 24شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 25شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 26شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 27شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 28شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 29شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 30شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 31شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 32شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 33شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 34شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 35شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 36شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 37شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 38شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 39شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 40شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 41شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 42شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 43شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 44شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 45شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 46شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 47شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 48شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 49شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 50شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 51شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 52شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 53شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 54شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 55شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 56شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 57شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 58شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 59شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 60شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 61شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 62شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 63شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 64شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 65شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 66شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 67شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 68شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 69شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 70شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 71شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 72شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 73شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 74شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 75شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 76شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 77شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 78شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 79شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 80شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 81شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 82شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 83شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 84شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 85شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 86شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 87شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 88شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 89شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 90شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 91شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 92شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 93شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 94شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 95شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 96شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 97شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 98شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 99شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 100شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 101شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 102شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 103شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 104شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 105شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 106شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 107شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 108شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 109شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 110شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 111شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 112شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 113شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 114شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 115شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 116شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 117شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 118شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 119شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 120شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 121شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 122شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 123شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 124شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 125شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 126شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 127شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 128شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 129شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 130شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 131شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 132شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 133شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 134شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 135شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 136شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 137شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 138شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 139شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 140شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 141شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 142شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 143شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 144شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 145شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 146شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 147شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 148شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 149شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 150شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 151شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 152شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 153شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 154شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 155شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 156شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 157شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 158شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 159شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 160شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 161شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 162شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 163شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 164شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 165شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 166شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 167شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 168شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 169شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 170شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 171شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 172شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 173شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 174شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 175شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 176شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 177شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 178شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 179شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 180شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 181شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 182شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 183شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 184شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 185شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 186شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 187شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 188شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 189شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 190شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 191شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 192شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 193شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 194شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 195شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 196شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 197شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 198شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 199شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 200شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 201شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 202شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 203شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 204شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 205شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 206شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 207شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 208شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 209شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 210شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 211شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 212شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 213شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 214شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 215شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 216شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 217شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 218شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 219شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 220شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 221شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 222شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 223شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 224شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 225شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 226شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 227شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 228شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 229شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 230شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 231شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 232شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 233شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 234شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 235شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 236شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 237شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 238شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 239شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 240شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 241شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 242شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 243شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 244شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 245شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 246شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 247شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ