به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت

1800عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مرغ دل من هوای یاری نگرفت
و این دست مرا شبی نگاری نگرفت
یک دم به میان نیامد آن سرو سهی
تا عاقبت الامر کناری نگرفت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶۴: در دیده خال روی تو جا بگرفت 2شمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت 3شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من بی تو قراری نگرفت 4شمارهٔ ۶۷: یارب نظری کن به جهان از کرمت 5شمارهٔ ۶۸: شب تا به سحر میان خونم ز غمت 6شمارهٔ ۶۹: زین بیش روا مدار بر من ستمت 7شمارهٔ ۷۰: جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ 8شمارهٔ ۷۱: درد دل من لعل تو درمانش باد 9شمارهٔ ۷۲: بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد 10شمارهٔ ۷۳: ما را غم عشق روی تو رای افتاد 11شمارهٔ ۷۴: دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد 12شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد 13شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد 14شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد 15شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد 16شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد 17شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد 18شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد 19شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد 20شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد 21شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 22شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 23شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 24شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 25شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 26شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 27شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 28شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 29شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 30شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 31شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 32شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 33شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 34شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 35شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 36شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 37شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 38شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 39شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 40شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 41شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 42شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 43شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 44شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 45شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 46شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 47شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 48شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 49شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 50شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 51شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 52شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 53شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 54شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 55شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 56شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 57شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 58شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 59شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 60شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 61شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 62شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 63شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 64شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 65شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 66شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 67شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 68شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 69شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 70شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 71شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 72شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 73شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 74شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 75شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 76شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 77شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 78شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 79شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 80شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 81شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 82شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 83شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 84شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 85شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 86شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 87شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 88شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 89شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 90شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 91شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 92شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 93شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 94شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 95شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 96شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 97شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 98شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 99شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 100شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 101شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 102شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 103شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 104شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 105شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 106شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 107شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 108شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 109شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 110شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 111شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 112شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 113شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 114شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 115شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 116شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 117شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 118شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 119شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 120شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 121شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 122شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 123شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 124شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 125شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 126شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 127شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 128شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 129شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 130شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 131شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 132شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 133شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 134شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 135شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 136شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 137شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 138شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 139شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 140شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 141شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 142شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 143شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 144شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 145شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 146شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 147شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 148شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 149شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 150شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 151شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 152شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 153شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 154شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 155شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 156شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 157شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 158شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 159شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 160شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 161شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 162شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 163شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 164شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 165شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 166شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 167شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 168شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 169شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 170شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 171شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 172شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 173شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 174شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 175شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 176شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 177شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 178شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 179شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 180شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 181شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 182شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 183شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 184شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 185شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 186شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 187شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 188شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 189شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 190شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 191شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 192شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 193شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 194شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 195شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 196شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 197شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 198شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 199شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 200شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 201شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 202شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 203شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 204شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 205شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 206شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 207شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 208شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 209شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 210شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 211شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 212شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 213شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 214شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 215شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 216شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 217شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 218شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 219شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 220شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 221شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 222شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 223شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 224شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 225شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 226شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 227شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 228شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 229شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 230شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 231شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 232شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 233شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 234شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 235شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 236شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 237شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 238شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 239شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 240شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 241شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 242شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 243شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 244شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 245شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 246شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 247شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 248شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 249شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 250شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 251شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 252شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 253شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 254شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 255شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 256شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 257شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 258شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 259شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 260شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 261شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 262شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 263شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 264شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 265شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 266شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 267شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 268شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 269شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 270شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 271شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 272شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 273شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 274شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 275شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 276شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 277شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 278شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 279شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 280شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 281شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 282شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 283شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 284شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 285شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 286شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 287شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 288شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 289شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 290شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 291شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 292شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 293شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ