به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد

1870عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مسکین دل من چو وصل جانان طلبد
اینست مراد دلم و آن طلبد
در عهد وصال روی تو جان و جهان
از بهر فدای دوست فرمان طلبد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد 2شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد 3شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد 4شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد 5شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد 6شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد 7شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد 8شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد 9شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد 10شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 11شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 12شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 13شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 14شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 15شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 16شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 17شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 18شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 19شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 20شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 21شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 22شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 23شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 24شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 25شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 26شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 27شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 28شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 29شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 30شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 31شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 32شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 33شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 34شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 35شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 36شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 37شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 38شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 39شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 40شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 41شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 42شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 43شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 44شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 45شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 46شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 47شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 48شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 49شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 50شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 51شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 52شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 53شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 54شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 55شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 56شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 57شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 58شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 59شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 60شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 61شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 62شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 63شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 64شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 65شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 66شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 67شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 68شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 69شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 70شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 71شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 72شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 73شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 74شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 75شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 76شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 77شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 78شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 79شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 80شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 81شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 82شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 83شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 84شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 85شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 86شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 87شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 88شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 89شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 90شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 91شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 92شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 93شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 94شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 95شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 96شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 97شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 98شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 99شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 100شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 101شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 102شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 103شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 104شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 105شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 106شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 107شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 108شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 109شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 110شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 111شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 112شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 113شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 114شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 115شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 116شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 117شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 118شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 119شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 120شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 121شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 122شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 123شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 124شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 125شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 126شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 127شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 128شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 129شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 130شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 131شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 132شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 133شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 134شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 135شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 136شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 137شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 138شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 139شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 140شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 141شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 142شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 143شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 144شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 145شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 146شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 147شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 148شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 149شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 150شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 151شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 152شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 153شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 154شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 155شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 156شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 157شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 158شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 159شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 160شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 161شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 162شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 163شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 164شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 165شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 166شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 167شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 168شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 169شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 170شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 171شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 172شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 173شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 174شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 175شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 176شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 177شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 178شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 179شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 180شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 181شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 182شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 183شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 184شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 185شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 186شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 187شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 188شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 189شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 190شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 191شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 192شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 193شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 194شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 195شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 196شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 197شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 198شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 199شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 200شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 201شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 202شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 203شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 204شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 205شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 206شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 207شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 208شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 209شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 210شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 211شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 212شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 213شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 214شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 215شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 216شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 217شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 218شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 219شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 220شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 221شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 222شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 223شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 224شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 225شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 226شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 227شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 228شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 229شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 230شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 231شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 232شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 233شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 234شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 235شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 236شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 237شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 238شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 239شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 240شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 241شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 242شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 243شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 244شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 245شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 246شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 247شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 248شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 249شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 250شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 251شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 252شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 253شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 254شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 255شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 256شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 257شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 258شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 259شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 260شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 261شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 262شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 263شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 264شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 265شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 266شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 267شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 268شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 269شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 270شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 271شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 272شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 273شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 274شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 275شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 276شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 277شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 278شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 279شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 280شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 281شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 282شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ