به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۱۵: ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است

1950عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است
وز لعل لبانش بوسه چیدن چه خوش است
یک لحظه وصال او به بازار غمش
دل کرده فدا به جان خریدن چه خوش است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴: امروز به بستان چو گل اندر جوش است 2شمارهٔ ۱۵: ای دل گل روی یار دیدن چه خوش است 3شمارهٔ ۱۶: رفتم به چمن که گل به جوش آمده است 4شمارهٔ ۱۷: صبحی به چمن سوسن آزاد بخاست 5شمارهٔ ۱۸: از روشنی روی تو مه در کم و کاست 6شمارهٔ ۱۹: مسکین دل من که بوته تیر بلاست 7شمارهٔ ۲۰: چرخ از حسد رای بلندم پستست 8شمارهٔ ۲۱: دل دیده به دولت وصالت بستست 9شمارهٔ ۲۲: تدبیر و صواب از دل خوش باید جست 10شمارهٔ ۲۳: جان داده ام و به نزد جانان هیچست 11شمارهٔ ۲۴: اندر خور همّتم جهانی هیچست 12شمارهٔ ۲۵: بی یاد تو گردمی زنم بر بادست 13شمارهٔ ۲۶: ما را غم عشق تو به جان آوردست 14شمارهٔ ۲۷: تا روی چو گل به بوستان آوردست 15شمارهٔ ۲۸: هستم من سرگشته به عشقت سرمست 16شمارهٔ ۲۹: مستیم چو چشم مست شهلای تو مست 17شمارهٔ ۳۰: سرو چمن از عجب برآورده دو دست 18شمارهٔ ۳۱: در دیده دلم خیال رویش می بست 19شمارهٔ ۳۲: نقّاش ازل چه لطفها فرمودست 20شمارهٔ ۳۳: از درد بمردیم دوایی بفرست 21شمارهٔ ۳۴: چون چشم تو نرگسی ندیدم سرمست 22شمارهٔ ۳۵: نقش رخ خوب تو خیال انگیزست 23شمارهٔ ۳۶: از جور زمانه بر دلم بار بسیست 24شمارهٔ ۳۷: ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست 25شمارهٔ ۳۸: در زلف کجت خسته دلی بسته دلست 26شمارهٔ ۳۹: از شام سر زلف تو صبحم شامست 27شمارهٔ ۴۰: ما را ز جهان وصل نگاری کامست 28شمارهٔ ۴۱: بیچاره دلم که بود از عشق تو مست 29شمارهٔ ۴۲: دوران فلک نگر که چون گردانست 30شمارهٔ ۴۳: گل گفت چو من گلی کجا در چمنست 31شمارهٔ ۴۴: زیبا رخ تو ماه درفشان منست 32شمارهٔ ۴۵: ای دوست دل از دست فراقت خونست 33شمارهٔ ۴۶: ما را دل و دیده در فراقت خونست 34شمارهٔ ۴۷: خالی به میان ابروان دارد دوست 35شمارهٔ ۴۸: از بس که بیازرد دل دشمن و دوست 36شمارهٔ ۴۹: فریاد ز جور دشمن و فرقت دوست 37شمارهٔ ۵۰: بر ذکر تو دایماً زبانم جاریست 38شمارهٔ ۵۱: این گردش گردون که چو لعبت بازیست 39شمارهٔ ۵۲: ایام بهار و گل و خرّم روزیست 40شمارهٔ ۵۳: تا یک سر موی در تو هستی باقیست 41شمارهٔ ۵۴: دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست 42شمارهٔ ۵۵: رنجور غم عشق تو بهبودش نیست 43شمارهٔ ۵۶: بی روی تو ای نگار آرامم نیست 44شمارهٔ ۵۷: مشکل که به درد عشق درمانم نیست 45شمارهٔ ۵۸: تا بر درت ای دوست مرا باری نیست 46شمارهٔ ۵۹: هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست 47شمارهٔ ۶۰: بیداد فلک بر دلم از حد بگذشت 48شمارهٔ ۶۱: چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت 49شمارهٔ ۶۲: در بندگیت طاقم و با درد تو جفت 50شمارهٔ ۶۳: دردیست مرا نهان نمی یارم گفت 51شمارهٔ ۶۴: در دیده خال روی تو جا بگرفت 52شمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت 53شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من بی تو قراری نگرفت 54شمارهٔ ۶۷: یارب نظری کن به جهان از کرمت 55شمارهٔ ۶۸: شب تا به سحر میان خونم ز غمت 56شمارهٔ ۶۹: زین بیش روا مدار بر من ستمت 57شمارهٔ ۷۰: جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ 58شمارهٔ ۷۱: درد دل من لعل تو درمانش باد 59شمارهٔ ۷۲: بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد 60شمارهٔ ۷۳: ما را غم عشق روی تو رای افتاد 61شمارهٔ ۷۴: دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد 62شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد 63شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد 64شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد 65شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد 66شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد 67شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد 68شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد 69شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد 70شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد 71شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 72شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 73شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 74شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 75شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 76شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 77شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 78شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 79شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 80شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 81شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 82شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 83شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 84شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 85شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 86شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 87شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 88شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 89شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 90شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 91شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 92شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 93شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 94شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 95شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 96شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 97شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 98شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 99شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 100شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 101شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 102شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 103شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 104شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 105شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 106شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 107شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 108شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 109شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 110شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 111شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 112شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 113شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 114شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 115شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 116شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 117شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 118شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 119شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 120شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 121شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 122شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 123شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 124شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 125شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 126شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 127شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 128شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 129شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 130شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 131شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 132شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 133شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 134شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 135شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 136شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 137شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 138شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 139شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 140شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 141شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 142شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 143شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 144شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 145شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 146شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 147شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 148شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 149شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 150شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 151شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 152شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 153شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 154شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 155شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 156شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 157شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 158شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 159شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 160شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 161شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 162شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 163شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 164شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 165شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 166شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 167شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 168شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 169شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 170شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 171شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 172شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 173شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 174شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 175شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 176شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 177شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 178شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 179شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 180شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 181شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 182شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 183شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 184شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 185شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 186شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 187شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 188شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 189شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 190شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 191شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 192شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 193شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 194شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 195شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 196شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 197شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 198شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 199شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 200شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 201شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 202شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 203شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 204شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 205شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 206شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 207شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 208شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 209شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 210شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 211شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 212شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 213شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 214شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 215شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 216شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 217شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 218شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 219شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 220شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 221شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 222شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 223شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 224شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 225شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 226شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 227شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 228شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 229شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 230شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 231شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 232شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 233شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 234شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 235شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 236شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 237شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 238شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 239شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 240شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 241شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 242شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 243شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 244شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 245شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 246شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 247شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 248شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 249شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 250شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 251شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 252شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 253شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 254شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 255شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 256شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 257شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 258شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 259شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 260شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 261شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 262شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 263شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 264شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 265شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 266شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 267شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 268شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 269شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 270شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 271شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 272شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 273شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 274شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 275شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 276شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 277شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 278شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 279شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 280شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 281شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 282شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 283شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 284شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 285شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 286شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 287شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 288شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 289شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 290شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 291شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 292شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 293شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 294شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 295شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 296شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 297شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 298شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 299شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 300شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 301شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 302شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 303شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 304شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 305شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 306شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 307شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 308شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 309شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 310شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 311شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 312شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 313شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 314شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 315شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 316شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 317شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 318شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 319شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 320شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 321شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 322شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 323شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 324شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 325شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 326شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 327شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 328شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 329شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 330شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 331شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 332شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 333شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 334شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 335شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 336شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 337شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 338شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 339شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 340شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 341شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 342شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 343شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ