به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۳۷: ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست

1870عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست
دل بر غم او منه که او هیچ کسیست
بحریست دل نازک تو بی پایان
انگار که در بحر ضمیر تو خسیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶: از جور زمانه بر دلم بار بسیست 2شمارهٔ ۳۷: ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست 3شمارهٔ ۳۸: در زلف کجت خسته دلی بسته دلست 4شمارهٔ ۳۹: از شام سر زلف تو صبحم شامست 5شمارهٔ ۴۰: ما را ز جهان وصل نگاری کامست 6شمارهٔ ۴۱: بیچاره دلم که بود از عشق تو مست 7شمارهٔ ۴۲: دوران فلک نگر که چون گردانست 8شمارهٔ ۴۳: گل گفت چو من گلی کجا در چمنست 9شمارهٔ ۴۴: زیبا رخ تو ماه درفشان منست 10شمارهٔ ۴۵: ای دوست دل از دست فراقت خونست 11شمارهٔ ۴۶: ما را دل و دیده در فراقت خونست 12شمارهٔ ۴۷: خالی به میان ابروان دارد دوست 13شمارهٔ ۴۸: از بس که بیازرد دل دشمن و دوست 14شمارهٔ ۴۹: فریاد ز جور دشمن و فرقت دوست 15شمارهٔ ۵۰: بر ذکر تو دایماً زبانم جاریست 16شمارهٔ ۵۱: این گردش گردون که چو لعبت بازیست 17شمارهٔ ۵۲: ایام بهار و گل و خرّم روزیست 18شمارهٔ ۵۳: تا یک سر موی در تو هستی باقیست 19شمارهٔ ۵۴: دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست 20شمارهٔ ۵۵: رنجور غم عشق تو بهبودش نیست 21شمارهٔ ۵۶: بی روی تو ای نگار آرامم نیست 22شمارهٔ ۵۷: مشکل که به درد عشق درمانم نیست 23شمارهٔ ۵۸: تا بر درت ای دوست مرا باری نیست 24شمارهٔ ۵۹: هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست 25شمارهٔ ۶۰: بیداد فلک بر دلم از حد بگذشت 26شمارهٔ ۶۱: چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت 27شمارهٔ ۶۲: در بندگیت طاقم و با درد تو جفت 28شمارهٔ ۶۳: دردیست مرا نهان نمی یارم گفت 29شمارهٔ ۶۴: در دیده خال روی تو جا بگرفت 30شمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت 31شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من بی تو قراری نگرفت 32شمارهٔ ۶۷: یارب نظری کن به جهان از کرمت 33شمارهٔ ۶۸: شب تا به سحر میان خونم ز غمت 34شمارهٔ ۶۹: زین بیش روا مدار بر من ستمت 35شمارهٔ ۷۰: جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ 36شمارهٔ ۷۱: درد دل من لعل تو درمانش باد 37شمارهٔ ۷۲: بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد 38شمارهٔ ۷۳: ما را غم عشق روی تو رای افتاد 39شمارهٔ ۷۴: دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد 40شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد 41شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد 42شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد 43شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد 44شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد 45شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد 46شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد 47شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد 48شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد 49شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 50شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 51شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 52شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 53شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 54شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 55شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 56شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 57شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 58شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 59شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 60شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 61شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 62شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 63شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 64شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 65شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 66شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 67شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 68شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 69شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 70شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 71شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 72شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 73شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 74شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 75شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 76شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 77شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 78شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 79شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 80شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 81شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 82شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 83شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 84شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 85شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 86شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 87شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 88شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 89شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 90شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 91شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 92شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 93شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 94شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 95شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 96شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 97شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 98شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 99شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 100شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 101شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 102شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 103شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 104شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 105شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 106شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 107شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 108شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 109شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 110شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 111شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 112شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 113شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 114شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 115شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 116شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 117شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 118شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 119شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 120شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 121شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 122شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 123شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 124شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 125شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 126شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 127شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 128شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 129شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 130شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 131شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 132شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 133شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 134شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 135شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 136شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 137شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 138شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 139شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 140شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 141شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 142شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 143شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 144شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 145شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 146شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 147شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 148شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 149شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 150شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 151شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 152شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 153شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 154شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 155شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 156شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 157شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 158شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 159شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 160شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 161شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 162شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 163شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 164شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 165شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 166شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 167شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 168شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 169شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 170شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 171شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 172شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 173شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 174شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 175شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 176شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 177شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 178شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 179شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 180شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 181شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 182شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 183شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 184شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 185شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 186شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 187شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 188شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 189شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 190شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 191شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 192شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 193شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 194شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 195شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 196شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 197شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 198شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 199شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 200شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 201شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 202شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 203شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 204شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 205شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 206شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 207شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 208شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 209شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 210شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 211شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 212شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 213شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 214شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 215شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 216شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 217شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 218شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 219شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 220شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 221شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 222شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 223شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 224شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 225شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 226شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 227شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 228شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 229شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 230شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 231شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 232شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 233شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 234شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 235شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 236شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 237شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 238شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 239شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 240شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 241شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 242شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 243شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 244شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 245شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 246شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 247شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 248شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 249شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 250شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 251شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 252شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 253شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 254شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 255شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 256شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 257شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 258شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 259شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 260شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 261شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 262شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 263شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 264شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 265شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 266شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 267شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 268شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 269شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 270شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 271شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 272شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 273شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 274شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 275شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 276شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 277شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 278شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 279شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 280شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 281شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 282شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 283شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 284شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 285شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 286شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 287شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 288شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 289شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 290شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 291شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 292شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 293شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 294شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 295شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 296شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 297شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 298شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 299شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 300شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 301شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 302شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 303شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 304شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 305شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 306شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 307شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 308شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 309شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 310شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 311شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 312شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 313شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 314شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 315شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 316شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 317شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 318شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 319شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 320شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 321شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ