به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۳۶: از جور زمانه بر دلم بار بسیست

1860عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از جور زمانه بر دلم بار بسیست
یارم نه به دست لیکن اغیار بسیست
بجریست دلم ولیک با این همه سوز
از جور فلک ملول از دست خسیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۵: نقش رخ خوب تو خیال انگیزست 2شمارهٔ ۳۶: از جور زمانه بر دلم بار بسیست 3شمارهٔ ۳۷: ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست 4شمارهٔ ۳۸: در زلف کجت خسته دلی بسته دلست 5شمارهٔ ۳۹: از شام سر زلف تو صبحم شامست 6شمارهٔ ۴۰: ما را ز جهان وصل نگاری کامست 7شمارهٔ ۴۱: بیچاره دلم که بود از عشق تو مست 8شمارهٔ ۴۲: دوران فلک نگر که چون گردانست 9شمارهٔ ۴۳: گل گفت چو من گلی کجا در چمنست 10شمارهٔ ۴۴: زیبا رخ تو ماه درفشان منست 11شمارهٔ ۴۵: ای دوست دل از دست فراقت خونست 12شمارهٔ ۴۶: ما را دل و دیده در فراقت خونست 13شمارهٔ ۴۷: خالی به میان ابروان دارد دوست 14شمارهٔ ۴۸: از بس که بیازرد دل دشمن و دوست 15شمارهٔ ۴۹: فریاد ز جور دشمن و فرقت دوست 16شمارهٔ ۵۰: بر ذکر تو دایماً زبانم جاریست 17شمارهٔ ۵۱: این گردش گردون که چو لعبت بازیست 18شمارهٔ ۵۲: ایام بهار و گل و خرّم روزیست 19شمارهٔ ۵۳: تا یک سر موی در تو هستی باقیست 20شمارهٔ ۵۴: دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست 21شمارهٔ ۵۵: رنجور غم عشق تو بهبودش نیست 22شمارهٔ ۵۶: بی روی تو ای نگار آرامم نیست 23شمارهٔ ۵۷: مشکل که به درد عشق درمانم نیست 24شمارهٔ ۵۸: تا بر درت ای دوست مرا باری نیست 25شمارهٔ ۵۹: هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست 26شمارهٔ ۶۰: بیداد فلک بر دلم از حد بگذشت 27شمارهٔ ۶۱: چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت 28شمارهٔ ۶۲: در بندگیت طاقم و با درد تو جفت 29شمارهٔ ۶۳: دردیست مرا نهان نمی یارم گفت 30شمارهٔ ۶۴: در دیده خال روی تو جا بگرفت 31شمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت 32شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من بی تو قراری نگرفت 33شمارهٔ ۶۷: یارب نظری کن به جهان از کرمت 34شمارهٔ ۶۸: شب تا به سحر میان خونم ز غمت 35شمارهٔ ۶۹: زین بیش روا مدار بر من ستمت 36شمارهٔ ۷۰: جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ 37شمارهٔ ۷۱: درد دل من لعل تو درمانش باد 38شمارهٔ ۷۲: بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد 39شمارهٔ ۷۳: ما را غم عشق روی تو رای افتاد 40شمارهٔ ۷۴: دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد 41شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد 42شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد 43شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد 44شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد 45شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد 46شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد 47شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد 48شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد 49شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد 50شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 51شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 52شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 53شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 54شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 55شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 56شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 57شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 58شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 59شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 60شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 61شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 62شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 63شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 64شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 65شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 66شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 67شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 68شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 69شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 70شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 71شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 72شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 73شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 74شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 75شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 76شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 77شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 78شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 79شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 80شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 81شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 82شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 83شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 84شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 85شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 86شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 87شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 88شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 89شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 90شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 91شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 92شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 93شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 94شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 95شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 96شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 97شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 98شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 99شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 100شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 101شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 102شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 103شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 104شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 105شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 106شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 107شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 108شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 109شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 110شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 111شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 112شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 113شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 114شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 115شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 116شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 117شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 118شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 119شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 120شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 121شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 122شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 123شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 124شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 125شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 126شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 127شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 128شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 129شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 130شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 131شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 132شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 133شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 134شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 135شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 136شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 137شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 138شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 139شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 140شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 141شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 142شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 143شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 144شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 145شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 146شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 147شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 148شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 149شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 150شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 151شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 152شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 153شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 154شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 155شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 156شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 157شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 158شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 159شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 160شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 161شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 162شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 163شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 164شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 165شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 166شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 167شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 168شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 169شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 170شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 171شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 172شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 173شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 174شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 175شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 176شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 177شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 178شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 179شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 180شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 181شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 182شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 183شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 184شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 185شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 186شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 187شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 188شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 189شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 190شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 191شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 192شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 193شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 194شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 195شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 196شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 197شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 198شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 199شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 200شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 201شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 202شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 203شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 204شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 205شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 206شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 207شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 208شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 209شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 210شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 211شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 212شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 213شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 214شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 215شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 216شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 217شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 218شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 219شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 220شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 221شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 222شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 223شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 224شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 225شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 226شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 227شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 228شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 229شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 230شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 231شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 232شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 233شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 234شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 235شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 236شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 237شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 238شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 239شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 240شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 241شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 242شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 243شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 244شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 245شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 246شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 247شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 248شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 249شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 250شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 251شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 252شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 253شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 254شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 255شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 256شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 257شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 258شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 259شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 260شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 261شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 262شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 263شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 264شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 265شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 266شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 267شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 268شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 269شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 270شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 271شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 272شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 273شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 274شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 275شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 276شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 277شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 278شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 279شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 280شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 281شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 282شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 283شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 284شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 285شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 286شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 287شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 288شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 289شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 290شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 291شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 292شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 293شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 294شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 295شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 296شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 297شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 298شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 299شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 300شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 301شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 302شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 303شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 304شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 305شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 306شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 307شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 308شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 309شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 310شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 311شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 312شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 313شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 314شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 315شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 316شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 317شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 318شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 319شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 320شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 321شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 322شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ