به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتونرباعی هاشمارهٔ ۲۴: اندر خور همّتم جهانی هیچست

1890عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اندر خور همّتم جهانی هیچست
آن را چه محل بود که جانی هیچست
گر در گذر آید آن سهی سرو روان
جان گر بفشانیم روانی هیچست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۳: جان داده ام و به نزد جانان هیچست 2شمارهٔ ۲۴: اندر خور همّتم جهانی هیچست 3شمارهٔ ۲۵: بی یاد تو گردمی زنم بر بادست 4شمارهٔ ۲۶: ما را غم عشق تو به جان آوردست 5شمارهٔ ۲۷: تا روی چو گل به بوستان آوردست 6شمارهٔ ۲۸: هستم من سرگشته به عشقت سرمست 7شمارهٔ ۲۹: مستیم چو چشم مست شهلای تو مست 8شمارهٔ ۳۰: سرو چمن از عجب برآورده دو دست 9شمارهٔ ۳۱: در دیده دلم خیال رویش می بست 10شمارهٔ ۳۲: نقّاش ازل چه لطفها فرمودست 11شمارهٔ ۳۳: از درد بمردیم دوایی بفرست 12شمارهٔ ۳۴: چون چشم تو نرگسی ندیدم سرمست 13شمارهٔ ۳۵: نقش رخ خوب تو خیال انگیزست 14شمارهٔ ۳۶: از جور زمانه بر دلم بار بسیست 15شمارهٔ ۳۷: ای دل ستم از یار جفاپیشه بسیست 16شمارهٔ ۳۸: در زلف کجت خسته دلی بسته دلست 17شمارهٔ ۳۹: از شام سر زلف تو صبحم شامست 18شمارهٔ ۴۰: ما را ز جهان وصل نگاری کامست 19شمارهٔ ۴۱: بیچاره دلم که بود از عشق تو مست 20شمارهٔ ۴۲: دوران فلک نگر که چون گردانست 21شمارهٔ ۴۳: گل گفت چو من گلی کجا در چمنست 22شمارهٔ ۴۴: زیبا رخ تو ماه درفشان منست 23شمارهٔ ۴۵: ای دوست دل از دست فراقت خونست 24شمارهٔ ۴۶: ما را دل و دیده در فراقت خونست 25شمارهٔ ۴۷: خالی به میان ابروان دارد دوست 26شمارهٔ ۴۸: از بس که بیازرد دل دشمن و دوست 27شمارهٔ ۴۹: فریاد ز جور دشمن و فرقت دوست 28شمارهٔ ۵۰: بر ذکر تو دایماً زبانم جاریست 29شمارهٔ ۵۱: این گردش گردون که چو لعبت بازیست 30شمارهٔ ۵۲: ایام بهار و گل و خرّم روزیست 31شمارهٔ ۵۳: تا یک سر موی در تو هستی باقیست 32شمارهٔ ۵۴: دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست 33شمارهٔ ۵۵: رنجور غم عشق تو بهبودش نیست 34شمارهٔ ۵۶: بی روی تو ای نگار آرامم نیست 35شمارهٔ ۵۷: مشکل که به درد عشق درمانم نیست 36شمارهٔ ۵۸: تا بر درت ای دوست مرا باری نیست 37شمارهٔ ۵۹: هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست 38شمارهٔ ۶۰: بیداد فلک بر دلم از حد بگذشت 39شمارهٔ ۶۱: چشمم به کرشمه دوش با جانان گفت 40شمارهٔ ۶۲: در بندگیت طاقم و با درد تو جفت 41شمارهٔ ۶۳: دردیست مرا نهان نمی یارم گفت 42شمارهٔ ۶۴: در دیده خال روی تو جا بگرفت 43شمارهٔ ۶۵: مرغ دل من هوای یاری نگرفت 44شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من بی تو قراری نگرفت 45شمارهٔ ۶۷: یارب نظری کن به جهان از کرمت 46شمارهٔ ۶۸: شب تا به سحر میان خونم ز غمت 47شمارهٔ ۶۹: زین بیش روا مدار بر من ستمت 48شمارهٔ ۷۰: جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ 49شمارهٔ ۷۱: درد دل من لعل تو درمانش باد 50شمارهٔ ۷۲: بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد 51شمارهٔ ۷۳: ما را غم عشق روی تو رای افتاد 52شمارهٔ ۷۴: دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد 53شمارهٔ ۷۵: آن کیست که او از لب جانان طلبد 54شمارهٔ ۷۶: مسکین دل من چو وصل جانان طلبد 55شمارهٔ ۷۷: یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد 56شمارهٔ ۷۸: با درد تو دل چگونه درمان طلبد 57شمارهٔ ۷۹: بربود دل از من صنمی سیمین خد 58شمارهٔ ۸۰: دل بس نکند ز دوست تا سر دارد 59شمارهٔ ۸۱: سرو قد تو هزار دستان دارد 60شمارهٔ ۸۲: زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد 61شمارهٔ ۸۳: لعل لبت ای دوست زلالی دارد 62شمارهٔ ۸۴: ابروی کجت شکل هلالی دارد 63شمارهٔ ۸۵: دل با سر زلفین تو حالی دارد 64شمارهٔ ۸۶: مرغ دل سرگشته هوایی دارد 65شمارهٔ ۸۷: رخ را ز من خسته نهان می دارد 66شمارهٔ ۸۸: در هجر خودم نعره زنان می دارد 67شمارهٔ ۸۹: ما را غم هجرت نگران می دارد 68شمارهٔ ۹۰: ما را غم عشق تو زبون می دارد 69شمارهٔ ۹۱: رنگ رخ تو از رخ گل رنگ ببرد 70شمارهٔ ۹۲: کس عهد وفا چنانکه پروانه خرد 71شمارهٔ ۹۳: در باغ شدم سحر که از غایت درد 72شمارهٔ ۹۴: ای روی من از فراق تو چون گل زرد 73شمارهٔ ۹۵: گل می رود و وداع گل باید کرد 74شمارهٔ ۹۶: گفتم که جهان مگر وفا خواهد کرد 75شمارهٔ ۹۷: گل رفت وداع گل ز جان باید کرد 76شمارهٔ ۹۸: ای سرو چمن چیده ز بالای تو درد 77شمارهٔ ۹۹: عشق تو که در جهان همه بازی کرد 78شمارهٔ ۱۰۰: دستار چه گر بوی تو را برگیرد 79شمارهٔ ۱۰۱: گفتم که دلم همچو تو یاری گیرد 80شمارهٔ ۱۰۲: در باغ بدیدم صنمی سیمین خد 81شمارهٔ ۱۰۳: چشمت به کرشمه خون دلها ریزد 82شمارهٔ ۱۰۴: دل تنگ مشو که جان به جانان برسد 83شمارهٔ ۱۰۵: این درد مرا مگر دوایی برسد 84شمارهٔ ۱۰۶: آن دوست که آرام دل ما باشد 85شمارهٔ ۱۰۷: تا آرزوی روی نگارم باشد 86شمارهٔ ۱۰۸: تا کی دلم از هجر تو پر خون باشد 87شمارهٔ ۱۰۹: بیچاره دلم زبون گردون باشد 88شمارهٔ ۱۱۰: چون چشم خوشت مست و خرابی باشد 89شمارهٔ ۱۱۱: با دل گفتم اگر مجالی باشد 90شمارهٔ ۱۱۲: چشمت به کرشمه بین که جان می بخشد 91شمارهٔ ۱۱۳: تا سرو قدش ز چشم ما پنهان شد 92شمارهٔ ۱۱۴: خورشید رخ تو را ز جان خواسته شد 93شمارهٔ ۱۱۵: چون ماه رخش تمام پیراسته شد 94شمارهٔ ۱۱۶: تا شاهد حسن گل به بازار آمد 95شمارهٔ ۱۱۷: از لطف خدا حسن تو آراسته اند 96شمارهٔ ۱۱۸: ای چرخ فلک به خیرگی دیده مبند 97شمارهٔ ۱۱۹: ای همّت من درخور بالات بلند 98شمارهٔ ۱۲۰: دل داد به دست باد پیغامی چند 99شمارهٔ ۱۲۱: مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند 100شمارهٔ ۱۲۲: دل حلقه عشق دوست در گوش کند 101شمارهٔ ۱۲۳: دلبر چو نظر بر من مسکین افکند 102شمارهٔ ۱۲۴: حسن تو حسد بر مه و پروین افکند 103شمارهٔ ۱۲۵: فریاد ز دست جور این چرخ بلند 104شمارهٔ ۱۲۶: این درد مرا طبیب درمان نکند 105شمارهٔ ۱۲۷: چون قدّ تو سرو سرفرازی نکند 106شمارهٔ ۱۲۸: دل میل بجز تو سوی کس می نکند 107شمارهٔ ۱۲۹: با روی تو میل دل به رویی نکند 108شمارهٔ ۱۳۰: تا در دل من پیام تو خواهد بود 109شمارهٔ ۱۳۱: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود 110شمارهٔ ۱۳۲: امشب مه ده چار بیاراسته بود 111شمارهٔ ۱۳۳: ای آنکه تو را نظیر و همتا نبود 112شمارهٔ ۱۳۴: بیچاره کسی که محرمش کس نبود 113شمارهٔ ۱۳۵: روزیت هوای من درویش نبود 114شمارهٔ ۱۳۶: فریاد ز دست جور این چرخ کبود 115شمارهٔ ۱۳۷: بیچاره کسی که از وطن دور شود 116شمارهٔ ۱۳۸: بر درد دلم طبیب ار آگاه شود 117شمارهٔ ۱۳۹: ای روی تو سرخ چون گل شفتالود 118شمارهٔ ۱۴۰: تا چرخ دگر روی به کار که نهد 119شمارهٔ ۱۴۱: از چرخ بجز جفا چه دربار آید 120شمارهٔ ۱۴۲: مشّاطه چو حسن دوست آراسته دید 121شمارهٔ ۱۴۳: بستان دلم همیشه نار آرد بار 122شمارهٔ ۱۴۴: زین بیش مرا خسته و دل ریش مدار 123شمارهٔ ۱۴۵: ای دوست مرا به کام دشمن مگذار 124شمارهٔ ۱۴۶: بلبل دیدم به باغ با ناله زار 125شمارهٔ ۱۴۷: شیراز خوش است خاصه در فصل بهار 126شمارهٔ ۱۴۸: آمد گه بلبل و گل و فصل بهار 127شمارهٔ ۱۴۹: ای حال دلم ز چرخ سرگردان تر 128شمارهٔ ۱۵۰: آن لعل لب تو می پرست اولیتر 129شمارهٔ ۱۵۱: دل بی تو چرا جهان ببیند آخر 130شمارهٔ ۱۵۲: بر روی توأم خسته ولی بسته جگر 131شمارهٔ ۱۵۳: رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر 132شمارهٔ ۱۵۴: آن باد بهار بین که برخاست دگر 133شمارهٔ ۱۵۵: آن روی چو گل ببین چه رعناست دگر 134شمارهٔ ۱۵۶: سرگشته و شوریده دل ماست دگر 135شمارهٔ ۱۵۷: دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر 136شمارهٔ ۱۵۸: از دام سر زلف شکاری کم گیر 137شمارهٔ ۱۵۹: از آتش دل چو شمع در سوز و گداز 138شمارهٔ ۱۶۰: ای دل بنشین و با غم یار بساز 139شمارهٔ ۱۶۱: ای سرو قد تو راست پرورده به ناز 140شمارهٔ ۱۶۲: ای دل به جهانت ار بود راز و نیاز 141شمارهٔ ۱۶۳: در دیده خیال تست ما را شب و روز 142شمارهٔ ۱۶۴: ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز 143شمارهٔ ۱۶۵: در دیده خیال تست ما را شب و روز 144شمارهٔ ۱۶۶: دل بسته آن پسته دهانست هنوز 145شمارهٔ ۱۶۷: جانا دل من بر سر عهدست هنوز 146شمارهٔ ۱۶۸: ما را به رخ دوست نیازست هنوز 147شمارهٔ ۱۶۹: از من غم روزگار ای یار مپرس 148شمارهٔ ۱۷۰: ای چرخ و فلک چرا نسازی با کس 149شمارهٔ ۱۷۱: من دل به تو داده ام نکو می دارش 150شمارهٔ ۱۷۲: ای دل تو به درد یار هجران می کش 151شمارهٔ ۱۷۳: گل کیست به نزد عارض چون سمنش 152شمارهٔ ۱۷۴: گر لایق خدمتم ندانی بر خویش 153شمارهٔ ۱۷۵: ای دیده بختم شده گریان چون شمع 154شمارهٔ ۱۷۶: من سوخته در فراق یارم چون شمع 155شمارهٔ ۱۷۷: زردم ز فراق روی دلدار چو شمع 156شمارهٔ ۱۷۸: بر روی دلم نشسته بین گرد فراق 157شمارهٔ ۱۷۹: از دل نالم یا ز فلک یا ز فراق 158شمارهٔ ۱۸۰: ای لاله روی نوبهاری نازک 159شمارهٔ ۱۸۱: افتاده مرا دیده به یاری نازک 160شمارهٔ ۱۸۲: در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ 161شمارهٔ ۱۸۳: گفتم که چو ابرویت که دیدست هلال 162شمارهٔ ۱۸۴: پا بسته ابروت شدم همچو هلال 163شمارهٔ ۱۸۵: گل گفت به خنده صبحدم با بلبل 164شمارهٔ ۱۸۶: از عکس رخ تو گل و گلزار خجل 165شمارهٔ ۱۸۷: در صبح رخ دوست نیاز آرد دل 166شمارهٔ ۱۸۸: با غصّه روزگار می ساز ای دل 167شمارهٔ ۱۸۹: تا کی به غم زمانه سازیم ای دل 168شمارهٔ ۱۹۰: هرچند که تو دشمن جانی ای دل 169شمارهٔ ۱۹۱: زنهار بکوش تا توانی ای دل 170شمارهٔ ۱۹۲: در صبحدمی که خوش سراید بلبل 171شمارهٔ ۱۹۳: ای جان و جهان کرده من اندر سر دل 172شمارهٔ ۱۹۴: وقتست که باغ را به بار آید گل 173شمارهٔ ۱۹۵: بلبل که تو از جان شده ای ناظر گل 174شمارهٔ ۱۹۶: وقتست که بر سرم کنی باران گل 175شمارهٔ ۱۹۷: دلدار ز شوق رفت در گلشن گل 176شمارهٔ ۱۹۸: آمد گه آن که خوش بود دامن گل 177شمارهٔ ۱۹۹: ای بر رخ زیبات شده مجنون گل 178شمارهٔ ۲۰۰: تخت چمن جهان که آراست چو گل 179شمارهٔ ۲۰۱: در صبح صبا چمن بیاراست ز گل 180شمارهٔ ۲۰۲: در پای گل و سرو دلم کرد مقام 181شمارهٔ ۲۰۳: در باغ رخ تو گل به بار است مدام 182شمارهٔ ۲۰۴: رخسار تو چون دمشق و زلف تو چو شام 183شمارهٔ ۲۰۵: دل را به سر زلف تو آویخته ام 184شمارهٔ ۲۰۶: چون شمع به هجران رخت سوخته ام 185شمارهٔ ۲۰۷: بیمارم و کس نیست که آبی دهدم 186شمارهٔ ۲۰۸: بر یاد لبت شبی به روز آوردم 187شمارهٔ ۲۰۹: از روی چو خورشید تو مهجور شدم 188شمارهٔ ۲۱۰: بس زهر که از دست غمت نوشیدم 189شمارهٔ ۲۱۱: ای بر دل و جان ز هجر او صد بارم 190شمارهٔ ۲۱۲: شبهای دراز بیشتر بیدارم 191شمارهٔ ۲۱۳: امروز هوای باغ و بستان دارم 192شمارهٔ ۲۱۴: با دل گفتم که با تو رازی دارم 193شمارهٔ ۲۱۵: دل گفت برو سوی گلستان ارم 194شمارهٔ ۲۱۶: خورشید رخا من به کمند تو درم 195شمارهٔ ۲۱۷: تا کی غم این جهان فرسوده خورم 196شمارهٔ ۲۱۸: یارب گنهم تو عفو گردان به کرم 197شمارهٔ ۲۱۹: گرمی برش به ناز خوش خوش گیرم 198شمارهٔ ۲۲۰: گفتم که هوای یار سرکش گیرم 199شمارهٔ ۲۲۱: من پیش دو چشم نیمه مستت میرم 200شمارهٔ ۲۲۲: پروانه صفت پیش تو در پروازم 201شمارهٔ ۲۲۳: می سوزم و با عشق رخت می سازم 202شمارهٔ ۲۲۴: بر آتش عشق تو کبابی ارزم 203شمارهٔ ۲۲۵: چون شمع ز سر تا به قدم می سوزم 204شمارهٔ ۲۲۶: یارب ز گل رخت به خاری برسم 205شمارهٔ ۲۲۷: آن دوست که دیدنش بیاراید چشم 206شمارهٔ ۲۲۸: ای عشق رخت برده مرا خواب از چشم 207شمارهٔ ۲۲۹: تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم 208شمارهٔ ۲۳۰: رخسار توأم ماه تمامست به چشم 209شمارهٔ ۲۳۱: چشمش به کرشمه گفت جان می بخشم 210شمارهٔ ۲۳۲: بنگر به گل دو رنگ ای ماه عجم 211شمارهٔ ۲۳۳: در آتش روی دوست بگداخت دلم 212شمارهٔ ۲۳۴: در عشق رخت ز من رمیدست دلم 213شمارهٔ ۲۳۵: از دست غمت به جان رسیدست دلم 214شمارهٔ ۲۳۶: از دست غم تو تا توانست دلم 215شمارهٔ ۲۳۷: زین بیش بتا مجوی آزار دلم 216شمارهٔ ۲۳۸: بگرفت غمت باز گریبان دلم 217شمارهٔ ۲۳۹: جز لعل لب تو نیست درمان دلم 218شمارهٔ ۲۴۰: چشم خوش تو ربود یکباره دلم 219شمارهٔ ۲۴۱: بر روی مه تو کرد نظاره دلم 220شمارهٔ ۲۴۲: در دست جفای توست همواره دلم 221شمارهٔ ۲۴۳: در هجر رخت شمع صفت گریانم 222شمارهٔ ۲۴۴: گر من ز غمت جامه دل چاک زنم 223شمارهٔ ۲۴۵: چون من قد و بالای تو را یاد کنم 224شمارهٔ ۲۴۶: با درد تو ای نگار درمان چه کنم 225شمارهٔ ۲۴۷: گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم 226شمارهٔ ۲۴۸: شب نیست که من یاد تو از جان نکنم 227شمارهٔ ۲۴۹: می آیی و لطف و کرمت می بینم 228شمارهٔ ۲۵۰: ابروی تو پیوسته به خم می بینم 229شمارهٔ ۲۵۱: تا چند ز هجر تو زبون بنشینم 230شمارهٔ ۲۵۲: تا دیده شد از شب وصالت محروم 231شمارهٔ ۲۵۳: ما دیده به زلف سرکشت دربستیم 232شمارهٔ ۲۵۴: از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم 233شمارهٔ ۲۵۵: دایم به خم زلف بتان در بندیم 234شمارهٔ ۲۵۶: ما داد دل دوست ازین پس ندهیم 235شمارهٔ ۲۵۷: پیوسته ز گردش فلک می نرهیم 236شمارهٔ ۲۵۸: تا چند کنی به عالمم سرگردان 237شمارهٔ ۲۵۹: در هجر رخت دلم ملولست ز جان 238شمارهٔ ۲۶۰: با زنده دلان نشین و صاحب نفسان 239شمارهٔ ۲۶۱: ای با غم روی تست دلشاد جهان 240شمارهٔ ۲۶۲: زنهار که دل منه تو بر حال جهان 241شمارهٔ ۲۶۳: آن کس که بجز تو کس ندارد به جهان 242شمارهٔ ۲۶۴: ذوقی دگرست وقت گل می خوردن 243شمارهٔ ۲۶۵: ای دل دم عشق یار زین بیش مزن 244شمارهٔ ۲۶۶: ای چشمه چشم ما به چشمت روشن 245شمارهٔ ۲۶۷: ای دیده به دیدار جمالت روشن 246شمارهٔ ۲۶۸: ای شخص ضعیف دیده را گریان کن 247شمارهٔ ۲۶۹: جانا به شب وصال پیکار مکن 248شمارهٔ ۲۷۰: با روی چو ماه و قد چون سرو چمن 249شمارهٔ ۲۷۱: ببرید ز من نگار مسکین دل من 250شمارهٔ ۲۷۲: درمانده به کار خویش مسکین دل من 251شمارهٔ ۲۷۳: در عشق تو مبتلاست باز این دل من 252شمارهٔ ۲۷۴: چشمت که کرشمه می کند با دل من 253شمارهٔ ۲۷۵: تا کی بود از غمت بلا بر دل من 254شمارهٔ ۲۷۶: حل می نشود به عشق تو مشکل من 255شمارهٔ ۲۷۷: انصاف ندارد این بت دلبر من 256شمارهٔ ۲۷۸: از غمزه مست دوست در خوابم من 257شمارهٔ ۲۷۹: زنهار ز جور چرخ وارونه دون 258شمارهٔ ۲۸۰: ای بر دل من عشق تو هر لحظه فزون 259شمارهٔ ۲۸۱: با خصم بگو چند کنی مکر و فسون 260شمارهٔ ۲۸۲: ای گشته دلم ز دست هجران پر خون 261شمارهٔ ۲۸۳: گفتم چه کنی دوای دل گفتا به 262شمارهٔ ۲۸۴: از شرم رخ تو گل ز کار افتاده 263شمارهٔ ۲۸۵: گل با رخ دوست بی نسق افتاده 264شمارهٔ ۲۸۶: از جور فلک خون به دلم افتاده 265شمارهٔ ۲۸۷: مسکین دل من دور ز جان افتاده 266شمارهٔ ۲۸۸: ای پیش قدت سرو سهی پست شده 267شمارهٔ ۲۸۹: بیداد به من ز حد بشد دادم ده 268شمارهٔ ۲۹۰: یارب تو مرا نخست ایمانم ده 269شمارهٔ ۲۹۱: ای نوش لبت دلم به نیش افکنده 270شمارهٔ ۲۹۲: لعلت نمکی در دل ریش افکنده 271شمارهٔ ۲۹۳: از تهمت خصم نیستم آسوده 272شمارهٔ ۲۹۴: دستارچه از غم جهان آسوده 273شمارهٔ ۲۹۵: ای بی رخ دوست رفته خواب از دیده 274شمارهٔ ۲۹۶: بیچاره دلم کرد فغان از دیده 275شمارهٔ ۲۹۷: دل دست جفا به سر زنان از دیده 276شمارهٔ ۲۹۸: ای کرده روان فرات خون از دیده 277شمارهٔ ۲۹۹: آه از دل بیقرار و آه از دیده 278شمارهٔ ۳۰۰: تا گشت بتا رخت نهان از دیده 279شمارهٔ ۳۰۱: در هجر توأم دجله روان از دیده 280شمارهٔ ۳۰۲: اشکم شده از درد روان از دیده 281شمارهٔ ۳۰۳: ای بی رخ تو چو لاله زارم دیده 282شمارهٔ ۳۰۴: بیچاره دلم ز هجر تو غم دیده 283شمارهٔ ۳۰۵: خون گشت مرا از غم هجران دیده 284شمارهٔ ۳۰۶: ما بنده ز جانیم و تو فرمان می ده 285شمارهٔ ۳۰۷: یارب تو مرا دولت بینایی ده 286شمارهٔ ۳۰۸: در عشق تو در هر دهنم افسانه 287شمارهٔ ۳۰۹: پیش رخ چون شمع توأم پروانه 288شمارهٔ ۳۱۰: تا چند بتا گذر کنم بر در تو 289شمارهٔ ۳۱۱: جانا به کمال حسن مغرور مشو 290شمارهٔ ۳۱۲: از عمر عزیز حاصلم چیست بگو 291شمارهٔ ۳۱۳: یا هو یا هو یا الهی هو هو 292شمارهٔ ۳۱۴: با عید وصال خویش آخر باز آی 293شمارهٔ ۳۱۵: روزی دو سه شد که بنده ننواخته ای 294شمارهٔ ۳۱۶: چون شمع منم سوخته ساخته ای 295شمارهٔ ۳۱۷: چون شمع منم سوخته ساخته ای 296شمارهٔ ۳۱۸: شمع رخ خود در دلم افروخته ای 297شمارهٔ ۳۱۹: در خاک درت آب رخم ریخته ای 298شمارهٔ ۳۲۰: دلدار نمی دهد مرا کام شبی 299شمارهٔ ۳۲۱: ای نام تو بر زبان جانم جاری 300شمارهٔ ۳۲۲: تا چند مرا بی سر و سامان داری 301شمارهٔ ۳۲۳: محروم مگر از کرمم نگذاری 302شمارهٔ ۳۲۴: هر روز به شیوه ای و لطفی دگری 303شمارهٔ ۳۲۵: یارب تو گشا بر من بیچاره دری 304شمارهٔ ۳۲۶: گویند که دوش شحنگان تتری 305شمارهٔ ۳۲۷: بیچاره دل از فلک جفا برده بسی 306شمارهٔ ۳۲۸: سرگردانم چو گوی در دست کسی 307شمارهٔ ۳۲۹: یاد تو ز دل دور نباشد نفسی 308شمارهٔ ۳۳۰: افتاده مرا با سر زلفت هوسی 309شمارهٔ ۳۳۱: ما ها همه شیرینی و لطف و نمکی 310شمارهٔ ۳۳۲: کردیم بسی جام لبالب خالی 311شمارهٔ ۳۳۳: لیلی لیلی ز دست دل واویلی 312شمارهٔ ۳۳۴: تا کرد دلم به عشق رویت میلی 313شمارهٔ ۳۳۵: تا دید جمال تو به چشمم لیلی 314شمارهٔ ۳۳۶: روزی ز دری گذشتم اندر خیلی 315شمارهٔ ۳۳۷: مجنون نفسی بزد که لیلی لیلی 316شمارهٔ ۳۳۸: رنجور غم عشق توأم تا دانی 317شمارهٔ ۳۳۹: دادم به تو دل من ز سر نادانی 318شمارهٔ ۳۴۰: چون لاله نزار خون جگر تا دانی 319شمارهٔ ۳۴۱: دل چند کشد به عشق سرگردانی 320شمارهٔ ۳۴۲: ای داده مرا به عشق سرگردانی 321شمارهٔ ۳۴۳: تا چند دلا ناله و فریاد کنی 322شمارهٔ ۳۴۴: تا چند دلم را به غمی رام کنی 323شمارهٔ ۳۴۵: ای دوست چه شد چه شد که یادم نکنی 324شمارهٔ ۳۴۶: دارم به امید یار خندان دهنی 325شمارهٔ ۳۴۷: ای مایه درمان نفسی ننشینی 326شمارهٔ ۳۴۸: آمد به مشامم از سر زلف تو بوی 327شمارهٔ ۳۴۹: تا چند به کوی دوست سرگشته شوی 328شمارهٔ ۳۵۰: ای دل تو به او تا نرسی هیچ مگوی 329شمارهٔ ۳۵۱: گفتم بر ما خرام ای سرو سهی 330شمارهٔ ۳۵۲: مانند فلک نیست جهان فرسایی 331شمارهٔ ۳۵۳: ای آنکه به مجرمی تو می بخشایی 332شمارهٔ ۳۵۴: چون رای بلند تو نباشد رایی 333شمارهٔ ۳۵۵: دل بستدی از من که کنی دارایی 334شمارهٔ ۳۵۶: از کلبه احزان چو برون فرمایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ