کتابخانه دیجیتال

حاجب شیرازی

حاجب شیرازیدیوان اشعار | حاجبغزل ها

273

شمارهٔ ۱: اتی امرالله ای ساقی بیار آن راحت دلها
شمارهٔ ۲: از رخ فکند شاهد واحد نقاب را
شمارهٔ ۳: ای که بس بی خبری عالم انسانی را
شمارهٔ ۴: شنیده ایم که خون کرده ای هدر مارا
شمارهٔ ۵: خواهی ار، روشن کنی ای ماه سیما جمع را
شمارهٔ ۶: تا، به کی گرم کنی رخش قضا جولان را
شمارهٔ ۷: در عدم آئینه بودم روی یار خویش را
شمارهٔ ۸: سیمرغ بهر دانه ای کی صید گردد خام را
شمارهٔ ۹: برناقه بند محمل ای ساربان خدا را
شمارهٔ ۱۰: کم شانه می زن ای صنم آن طره پرتاب را
شمارهٔ ۱۱: صبح عطسه زد یار، با وفا
شمارهٔ ۱۲: ساقی رسان بر، ابروی مردان سلام ما
شمارهٔ ۱۳: خورشید نور، باده و ماه است جام ما
شمارهٔ ۱۴: اگر ای حریف جوئی به صفای دل خدا را
شمارهٔ ۱۵: تا پریشان به رخ آن زلف سمن ساست ترا
شمارهٔ ۱۶: چون مدعی از سر ننهی این من و ما را
شمارهٔ ۱۷: تا، به کی خورد بباید غم دانائی را
شمارهٔ ۱۸: جشن ملی است که آرد فرح و شادی را
شمارهٔ ۱۹: در آن مجلس که حرمت نیست می را
شمارهٔ ۲۰: الایا ایهاالساقی دع الدنیا و ما فیها
شمارهٔ ۲۱: به حقارت منگر مدعیا ایران را
شمارهٔ ۲۲: سپیده دم بدم کشد اساس اعتبار شب
شمارهٔ ۲۳: نظر از روت کی بردارم امشب
شمارهٔ ۲۴: بود تا صبح مهمان یارم امشب
شمارهٔ ۲۵: برفت آن مه بی مهر از کنار امشب
شمارهٔ ۲۶: پرد، در عرش مرغ جانم امشب
شمارهٔ ۲۷: ای ز سر، تا به قدم ناز و عطیب
شمارهٔ ۲۸: طالع به صبحدم شود، ار با تو آفتاب
شمارهٔ ۲۹: ز چشم ساقی و تاب شراب و بانگ رباب
شمارهٔ ۳۰: ای فلک ببال امروز، وی زمین بناز امشب
شمارهٔ ۳۱: ای خلق همه خلق ز اخلاق تو تذهیب
شمارهٔ ۳۲: ای امم را سر بسر مالک رقاب
شمارهٔ ۳۳: ناصح چو گذشت از سرم آب
شمارهٔ ۳۴: دهر است پر از فتنه و شهر است پرآشوب
شمارهٔ ۳۵: در کاسه دو چشم بود خون دل شراب
شمارهٔ ۳۶: ببین که عشق تو افروخت آتش اندر آب
شمارهٔ ۳۷: صبح شد ساقیان مست و خراب
شمارهٔ ۳۸: عطسه مشکبار زد صبح جهان چو رفت شب
شمارهٔ ۳۹: بر در میکده درویش بنه پای طلب
شمارهٔ ۴۰: زد صبح صادق سر از غیائب
شمارهٔ ۴۱: عصر شیخوخیت افضل باشد از عهد شباب
شمارهٔ ۴۲: روی و موی تو، ای تو رب و رب
شمارهٔ ۴۳: بسته زلف چو زنجیر تو بس شیر نر است
شمارهٔ ۴۴: ز روی، تا مه من زلف پر زتاب گرفت
شمارهٔ ۴۵: نزد ما خوبترین هدیه به عالم ادب است
شمارهٔ ۴۶: آنجا که هست بود تو باد بهار چیست؟
شمارهٔ ۴۷: این جهان جای آرمیدن نیست
شمارهٔ ۴۸: مرا که دل حرم خاص جاودانه تست
شمارهٔ ۴۹: گر جهان دشمن جانند مرا جانان دوست
شمارهٔ ۵۰: دوش در برداشتم خورشید، ماه آمد گذشت
شمارهٔ ۵۱: هر که زد بر آب و آتش حرق و غرقش باک نیست
شمارهٔ ۵۲: قبله عالم و آدم همه جا کوی من است
شمارهٔ ۵۳: هر آنکه واقف دم نیست بی شک آدم نیست
شمارهٔ ۵۴: در ارض و سما غیر تو شمس و قمری نیست
شمارهٔ ۵۵: معدوم گشت انصاف منسوخ شد مروت
شمارهٔ ۵۶: روشنیم سر تا پا گر زمانه تاریک است
شمارهٔ ۵۷: هر که حق گفت چو منصور نصیبش داراست
شمارهٔ ۵۸: پادشاهان را خبر از عالم درویش نیست
شمارهٔ ۵۹: هر که آمد گل ز باغ زندگانی چید و رفت
شمارهٔ ۶۰: عاشق جانانه از جان بگذرد
شمارهٔ ۶۱: صبح مؤذن چو کرد وصف تو بر بام، داد
شمارهٔ ۶۲: چند بباید زدن از داد، داد
شمارهٔ ۶۳: دادن جان گرچه بر ابناء عالم شاق بود
شمارهٔ ۶۴: تا نسیم صبح، بر جهان وزید
شمارهٔ ۶۵: صبحدم مغ بچه گان صف در میخانه زدند
شمارهٔ ۶۶: ماه من گر طرف کاکل بشکند
شمارهٔ ۶۷: چشم تو آهوی ختن پرورد
شمارهٔ ۶۸: پیش بینان همه گفتند کسی می آید
شمارهٔ ۶۹: یار آنقدر، به حسن بنازید و ناز کرد
شمارهٔ ۷۰: خورشید اگر زانکه به سیمای تو ماند
شمارهٔ ۷۱: نمیدانم چرا ساقی به کف ساغر نمیگیرد
شمارهٔ ۷۲: معاشران به خدائیتی ثواب کنید
شمارهٔ ۷۳: ای رخت آئینه مظاهر معبود
شمارهٔ ۷۴: در لباس کثرت آن سر تا قدم وحدت درآمد
شمارهٔ ۷۵: جم باز نظر به جام دارد
شمارهٔ ۷۶: دلم چو صعوه به زلف تو آشیان دارد
شمارهٔ ۷۷: هر آنکه جامه جان در محبتی بدرید
شمارهٔ ۷۸: تا دست من ای دوست به دامان تو شد بند
شمارهٔ ۷۹: ماه در، ابر بماند چو رخت جلوه نماید
شمارهٔ ۸۰: آمد به فرخندگی، روز نجات ابد
شمارهٔ ۸۱: گر، رعیت را، به ظاهر لطف شه می پرورد
شمارهٔ ۸۲: آنکه در نثر، به دعوی ید بیضا می کرد
شمارهٔ ۸۳: هست مرد را، ترک می بعید
شمارهٔ ۸۴: مه من تنگتر از پسته خندان دهان دارد
شمارهٔ ۸۵: همچنان تیر که ناگه ز کمان می گذرد
شمارهٔ ۸۶: آنکه غائب ز نظر بود عیان می گذرد
شمارهٔ ۸۷: بر سر خاکم اگر یار گذاری بکند
شمارهٔ ۸۸: پرده وهم برانداز بتا، تات ببینند
شمارهٔ ۸۹: سرای میکده را گو همیشه باز کنید
شمارهٔ ۹۰: گرچه بر پیرو جوان دادن جان شاق آمد
شمارهٔ ۹۱: خون من گر خورد آن نوش دهن نوشش باد
شمارهٔ ۹۲: دوستان از راستی کم فکر تل و ول کنید
شمارهٔ ۹۳: چه باشد تن گر او را جان نباشد
شمارهٔ ۹۴: تا ماه مرا بررخ زلف سیه افشان شد
شمارهٔ ۹۵: ای آستانت خلد مخلد
شمارهٔ ۹۶: در حق تو کس را سر انکار نباشد
شمارهٔ ۹۷: اسیر سنبل زلف تو گلعذارانند
شمارهٔ ۹۸: جور اغیار و غم فرقت یار آخر شد
شمارهٔ ۹۹: دل آئینه روی خدا شد چه بجا شد
شمارهٔ ۱۰۰: جهان جای آرام و راحت ندارد
شمارهٔ ۱۰۱: مئی که باده وصل تو در، دماغ کند
شمارهٔ ۱۰۲: مرا قلم سخن از غیب و علم غیب کند
شمارهٔ ۱۰۳: خود را، ز قید هستی، آزاد کرد باید
شمارهٔ ۱۰۴: ای آیت مهر، وی معنی داد
شمارهٔ ۱۰۵: دو، روز مطرب و ساقی گر اتفاق کنند
شمارهٔ ۱۰۶: اوست مولی که ز قید غمت آزاد کند
شمارهٔ ۱۰۷: آمد آن کس که جهان را همه ارشاد کند
شمارهٔ ۱۰۸: عقل کل تا، به قدم از من و از ما دم زد
شمارهٔ ۱۰۹: هیچ ملکی به شرف کشور ایران نشود
شمارهٔ ۱۱۰: در، بند توام ای بت تجریش به دربند
شمارهٔ ۱۱۱: شاهدان کار تموچین کرده اند
شمارهٔ ۱۱۲: زلف را خوبان پر از چین کرده اند
شمارهٔ ۱۱۳: حسن تو را، آفتاب و ماه ندارد
شمارهٔ ۱۱۴: عمر عزم بیوفائی می کند
شمارهٔ ۱۱۵: شد صبح وصل روشن یاایهاالمدثر
شمارهٔ ۱۱۶: به می کشان صبحدم داد صلا پیر دیر
شمارهٔ ۱۱۷: روز جشن جم و هان نوبت جامست امروز
شمارهٔ ۱۱۸: دلدار دوست ترک سفر کرد ساز باز
شمارهٔ ۱۱۹: ای لعل تو شیرین و بیان تو شکرریز
شمارهٔ ۱۲۰: مطبوع اگر که مال بود جان اگر عزیز
شمارهٔ ۱۲۱: مستانه بسر میکده را در زده ای باز
شمارهٔ ۱۲۲: ساقی شب زنده دار وقت صبوح است خیز
شمارهٔ ۱۲۳: ناز تو کشیم ای ز سر تا قدمی ناز
شمارهٔ ۱۲۴: چهره بر افروخت دلارام باز
شمارهٔ ۱۲۵: اگرچه رشته مشروطه را سری است دراز
شمارهٔ ۱۲۶: تو هر چه ناز کنی ما اگر کنیم نیاز
شمارهٔ ۱۲۷: قبله آزادگان ابروی جانان است و بس
شمارهٔ ۱۲۸: مسلم است مرا فقر و نعمت افلاس
شمارهٔ ۱۲۹: ما را نبود شکوه ز آلمان گله از روس
شمارهٔ ۱۳۰: امشب بخواب ناز مگر رفته این خروس؟
شمارهٔ ۱۳۱: در دو عالم جلوه گر نور رخ یاراست و بس
شمارهٔ ۱۳۲: پیر مغان بر در میخانه دوش
شمارهٔ ۱۳۳: اگر خونم خورد جانان نخواهم کرد من ترکش
شمارهٔ ۱۳۴: رسم ایران است یا اهل فرنگ
شمارهٔ ۱۳۵: خورشید معرفت زد سر بر ز مشرق دل
شمارهٔ ۱۳۶: ما خرابات نشینان همه همرنگ همیم
شمارهٔ ۱۳۷: زاغ و لاغ شب در سفیده دم
شمارهٔ ۱۳۸: تیر ملامتت به بین بسکه نشسته بر دلم
شمارهٔ ۱۳۹: ای سرو جهان بازآ، به چمن
شمارهٔ ۱۴۰: نسیم صبح توئی جبرئیل نام از من
شمارهٔ ۱۴۱: یکه تازا خنگ عزم امروز در میدان فکن
شمارهٔ ۱۴۲: نسیم صبح به عالم زمن سلام رسان
شمارهٔ ۱۴۳: شد فصل دی و صفای بستان
شمارهٔ ۱۴۴: ای مست عالم سوز من شد مستی از چشمت عیان
شمارهٔ ۱۴۵: ای تذرو خوش خرام ای طوطی شکرشکن
شمارهٔ ۱۴۶: خیزید شمع وحدت روشن کنید روشن
شمارهٔ ۱۴۷: جام جهان بین جم به طالع میمون
شمارهٔ ۱۴۸: ای قبله مه رویان برقع به عذار افکن
شمارهٔ ۱۴۹: پیش قدت، ای بت شیرین بیان
شمارهٔ ۱۵۰: از پرتو عکس رخت، افتاده بر طرف چمن
شمارهٔ ۱۵۱: سنجند اگر قدرت حسنت به ترازو

حاجب شیرازی

آمارگیر وبلاگ