چشم ما آبش به هر سو می رود

آبروی ماست بر رو می رود

می رود از چشم ما آب خوشی

همچو سیلابی که از جو می رود

دل چو دست و سر به پای او فکند

بر سر کویش به پهلو می رود

گر بیاید جان به او آید برم

ور رود پیوسته با او می رود

هر کسی کو می رود در راه عشق

گو برو خوش خوش که نیکو می رود

در هوای زلف او باد صبا

گشته سرگردان به هر سو می رود

هر که او بنشست با سید دمی

جاودان پیوسته سر جو می رود