در کنگر سپهر، هنر داستان ماست

کیوان آسمان سخن، پاسبان ماست

افزون تر از فزونی نجم است، نظم ما

روشن تر از بنان عطارد بنان ماست

نظمی که پشت فکر ز حملش دو تا شود

از فیض لعل دوست ز کشف بیان ماست

تیغی که سینه سخن از نوک آن شکافت،

با خصم ما بگوی که تیغ زبان ماست

آن آتشی که خرمن هر خشک و تر بسوخت،

عکسی ز طبع خنجر آتش فشان ماست

مدحت نگار دفتر دلدار تا شدیم

آیات نظم و رایت داش به شأن ماست

افسر، نشان ما همه گم شد به نام دوست

زآن در نظام عقد ثریا نشان ماست