چشم بدبین فلک بادا هم از روی تو کور

از رخ پاک تو یا رب دیده ناپاک دور

خواستم در حلقه زلفت شبی منزل کنم

بست بر من خط و خال عارضت راه عبور

غافلی از رمز عشق و سرّ درد عاشقی

ای که خواهی وصل جانان با زر و بازوی زور

با فراق دوست آمد شیشه عمرم به سنگ

عاشق آن نبود که باشد با غم جانان صبور

آن که اندر سینه ما تخم حرمان کشت و رفت

باد یارب خاطرش را عیش و عمرش را سرور

آنکه زد در خرمن من آتش آز برق عتاب

همچنان می سوزم و بر من نبخشد از غرور

ای که چون پروانه از شمع تو می سوزیم ما

کاش می دیدی مرا در آتش از نزدیک و دور

شمع رویت گر شبی پرتو دهد در بزم ما،

بزم ما روشن شود چون شعله های نخل طور

زاهدان را حور و غلمان بهشتی خوش بود،

عاشقان را وصل جانان خوش‌تر از حور و قصور