سخن را بنام خدای جهان

بیاراید از آشکار و نهان

که بی نام او هیچ کاری تمام

نگردد کسی را ، نگیرد نظام

خداوند دانای پرودگار

توانا و دارنده وکردگار

خداوند هفت آسمان و زمین

برازنده عرش و چرخ برین

خداوند عقل و خداوند جان

فروزنده گونه گون اختران

ز ماه و ز مهر و ز ناهید و تیر

ز هرمزد و بهرام و کیوان پیر

خداوند بخشایش و دادگر

ز بخشایش آرد بما بر اثر

ازان دادمان عقل و هوش و خرد

که تا باز دانیم از آن نیک و بد

مرا آن را که باشد خرد رهنمای

نکو باشدش کار هردو سرای

بدان تو حقیقت که ایزد یکیست

مر او را همانند و انباز نیست

چو خواهی که باشی بدین درست

بهستی دادار بگرو نخست

ز بنده نخواهد بجز راستی

پسندش بیاید گژ و کاستی

چو بپذیری ازمن همی پند را

بدین گونه دانی خداوند را