بیامد زراتشت فرخنده نام

یکی آفرین کرد بر شه تمام

چو بشنید گشتاسب گفتار اوی

شد آگاه از قدر و مقدار اوی

بپرسید ویرا و نیکو نواخت

همی خواستش با حکیمان نشاخت

بفرمود کرسی زر آرند پیش

نها از میان دو صف پیش خویش

زراتشت را گفت بر وی نشین

بیاور ز علمی که دار دفین

چو بنشست زرتشت در پیش صف

بر آورد دُر ثمین از صدف

بترتیب با آنکسی کز نخست

فرا پیش او شد سخن باز جست

محاکا بکردند با یکدگر

زراتشت را بود فتح و ظفر

یکی دیگر از جانب دست راست

مناظر بشد آبرویش بکاست

فکندند ناکام هر دو سپر

نشاندند زرتشت را بر زبر

بدینسان یکی دیگر آغاز کرد

سر علم های کهن باز کرد

بسی گفت آخر خروجی نکرد

سر انجام بی کام شد در نبرد

نگه داشت ترتیب بر چپ و راست

ز هریک همی داشتی باز خواست

هر آنکس که او گردن افراختی

سپر را به ناکام انداختی

سدیگر برفتند و چهارم ز پس

ز پنجم ببرید گویی نفس

چو گشتند عاجز همه جایگاه

بزرتشت دادند در پیشگاه

همی کرد گشتاسب در وی نظر

بمانده بگفتار او پر عبر

ازین گونه بر سی کس از دست راست

سبق برد و آمد همه کار راست

همیدون چو سی کس ابر دست چپ

بماندند عاجز ببستند لب

همه فیلسوفان بمانده شگفت

همه دل شکسته همه در نهفت

همی هر کسی انده خویش خورد

چو دیدند هنگام ننگ و نبرد

شهنشاه زرتشت را پیش خواند

مر او را بنزدیک خود بر نشاند

بپرسید ازو چند گونه سخن

ز اخبار و از علمهای کهن

بواجب همه پاسخش یاد کرد

شهنشاه را سخت دلشاد کرد

بنزدیک خویشش مر آن شهریار

زراتشت را خانه داد استوار

همه فیلسوفان شده تنگدل

بپیش شهنشاه گشته خجل

برفتند تا بامدادان پگاه

بیایند بار دگر پیش شاه

ابا مرد دینی محاکا کنند

مر او را بر شاه رسوا کنند

نه آگاه بودند از کار وی

که ایزد کند تیز بازار وی

برفتند آن شب نخفتند هیچ

بکردند هر یک بنوعی بسیج

زراتشت صافی دل و پاک تن

سوی خانه رفت از بر انجمن

همه کار او خود طرازیده بود

هر آنچش ببایدش سازیده بود

بسی شکر کرد از خدای جهان

که او را ظفر داد بر دشمنان

ز طاعت نیاسود تا بامداد

همه شب ز ایزد همی کرد یاد