چنین داد پاسخ جهان آفرین

بزرتشت پاکیزه و پاک دین

چو رنجش بود مرد دین را تمام

در آن روزگار بد و بی نظام

نیایش که آنرا بخوانند راست

بایستد بجای دوازده هماست

بود یشت آن روزگار خطر

چنان چون هما دین بوقت دگر

که یک واج وستا و زند آنزمان

همی جای ونداد و هادوخت دان

دگر باره چو سر هزاره بود

غم و رنجشان بی کناره بود

ز سختی کشیدن تن مرد دین

همانا بدانگه بود آهنین

نیامد کسی را چنان رنج و تاب

بهنگام ضحاک و افراسیاب

اگر زندگی شان بود بیشتر

هم از نعمت و مال درویشتر

پس آنگه چو آید هزاره بسر

ز بهدین نماند کسی با هنر

ز هر جانب آهنگ ایران کنند

بسم ستورانش ویران کنند

چو رخ زی بدشخوارگر آورند

و زانجایگه دین و شاهی برند

رسد کار آن بدسگالان بجان

هم آواره گردند از خان و مان

چنین بود خواهد که گفتم زراز

ز نیک و بد و از نشیب و فراز

نماند بیک گونه کار جهان

 چو بادیست نیک و بد آن جهان